Salmenes 139
1 Til sangmesteren; av David; en salme. Herre, du ransaker mig og kjenner mig.
Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Ta Dawuda. Zabura ce. Ya Ubangiji, ka bincike ni ka kuwa san ni.
2 Enten jeg sitter, eller jeg står op, da vet du det; du forstår min tanke langt fra.
Ka san sa’ad da na zauna da sa’ad da na tashi; ka san tunanina daga nesa.
3 Min sti og mitt leie gransker du ut, og du kjenner grant alle mine veier.
Ka san fitata da kuma kwanciyata; ka saba da dukan hanyoyina.
4 For det er ikke et ord på min tunge - se, Herre, du vet det alt sammen.
Kafin in yi magana da harshena ka santa gaba ɗaya, ya Ubangiji.
5 Bakfra og forfra omgir du mig, og du legger din hånd på mig.
Ka kewaye ni, gaba da baya; ka sa hannunka a kaina.
6 Å forstå dette er mig for underlig, det er for høit, jeg makter det ikke.
Irin wannan sanin game da ni ya fi ƙarfin magana, ya fi ƙarfi in gane.
7 Hvor skal jeg gå fra din Ånd, og hvor skal jeg fly fra ditt åsyn?
Ina zan tafi daga Ruhunka? Ina zan gudu in tafi daga gabanka?
8 Farer jeg op til himmelen så er du der, og vil jeg rede mitt leie i dødsriket, se, da er du der. (Sheol h7585)
In na haura zuwa sammai, kana a can; in na yi gado a zurfafa, kana a can. (Sheol h7585)
9 Tar jeg morgenrødens vinger, og vil jeg bo ved havets ytterste grense,
In na tashi a fikafikan safiya, in na sauka a gefe mai nisa na teku,
10 så fører også der din hånd mig, og din høire hånd holder mig fast.
can ma hannunka zai bishe ni, hannunka na dama zai riƙe ni gam.
11 Og sier jeg: Mørket skjule mig, og lyset omkring mig bli natt -
In na ce, “Tabbatacce duhu zai ɓoye ni haske kuma zai zama dare kewaye da ni,”
12 så gjør heller ikke mørket det for mørkt for dig, og natten lyser som dagen, mørket er som lyset.
duhu ma ba zai zama duhu gare ka ba; dare zai haskaka kamar rana, gama duhu ya yi kamar haske gare ka.
13 For du har skapt mine nyrer, du virket mig i min mors liv.
Gama ka halicci ciki-cikina; ka gina ni gaba ɗaya a cikin mahaifar mahaifiyata.
14 Jeg priser dig fordi jeg er virket på forferdelig underfull vis; underfulle er dine gjerninger, og min sjel kjenner det såre vel.
Ina yabonka domin yadda ka yi ni abin tsoro ne da kuma abin mamaki; ayyukanka suna da banmamaki, na san da haka sosai.
15 Mine ben var ikke skjult for dig da jeg blev virket i lønndom, da jeg blev kunstig virket i jordens dyp.
Ƙasusuwana ba a ɓoye suke a gare ka ba sa’ad da aka yi ni asirce. Sa’ad da saƙa ni gaba ɗaya a zurfafan duniya.
16 Da jeg bare var foster, så dine øine mig, og i din bok blev de alle opskrevet de dager som blev fastsatt da ikke en av dem var kommet.
Idanunka sun ga jikina marar fasali; dukan kwanakin da aka tsara mini a rubuce suke a littafinka kafin ɗayansu yă kasance.
17 Hvor vektige dine tanker er for mig, Gud, hvor store deres summer!
Tunaninka suna da daraja gare ni, ya Allah! Yawansu ba su da iyaka!
18 Vil jeg telle dem, så er de flere enn sand; jeg våkner op, og jeg er ennu hos dig.
A ce zan iya ƙirgansu, za su fi yashin teku yawa. Sa’ad da na farka, ina nan tare da kai har yanzu.
19 Gud, gid du vilde drepe den ugudelige, og I blodtørstige menn, vik fra mig -
Da kawai za ka kashe mugaye, ya Allah! Ku rabu da ni, ku masu kisankai!
20 de som nevner ditt navn til å fremme onde råd, som bruker det til løgn, dine fiender!
Suna magana game da kai da mugun nufi; maƙiyanka suna ɗaukan sunanka a banza.
21 Skulde jeg ikke hate dem som hater dig, Herre, og avsky dem som reiser sig imot dig?
Ba ina ƙin masu ƙinka ba, ya Ubangiji, ina kuma ƙyamar waɗanda suke tayar maka ba?
22 Jeg hater dem med et fullkomment hat; de er mine fiender.
Ba ni da wani abu da nake musu sai kiyaye kawai; na ɗauke su abokan gābana.
23 Ransak mig, Gud, og kjenn mitt hjerte! Prøv mig og kjenn mine mangehånde tanker,
Ka bincike ni, ya Allah ka kuma san zuciyata; ka gwada ni ka kuma san damuwata.
24 og se om jeg er på fortapelsens vei, og led mig på evighetens vei!
Duba ko akwai wani laifi a cikina, ka bishe ni a madawwamiyar hanya.
