Salmenes 137

1 Ved Babylons elver, der satt vi og gråt når vi kom Sion i hu.

Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

2 På vidjene der hengte vi våre harper;

Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

3 for der krevde våre fangevoktere sanger av oss, våre plagere at vi skulde være glade: Syng for oss av Sions sanger!

Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

4 Hvorledes skulde vi synge Herrens sang på fremmed jord?

Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

5 Glemmer jeg dig, Jerusalem, da glemme mig min høire hånd!

Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

6 Min tunge henge fast ved min gane om jeg ikke kommer dig i hu, om jeg ikke setter Jerusalem over min høieste glede!

Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

7 Kom Jerusalems dag i hu, Herre, så du straffer Edoms barn, dem som sa: Riv ned, riv ned, like til grunnen i den!

И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

8 Babels datter, du ødelagte! Lykksalig er den som gir dig gjengjeld for den gjerning du gjorde mot oss.

И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

9 Lykksalig er den som griper og knuser dine spede barn imot klippen.

Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!