Salmenes 137

1 Ved Babylons elver, der satt vi og gråt når vi kom Sion i hu.

Panzizi dzeBhabhironi takagarapo tikachema, patakarangarira Zioni.

2 På vidjene der hengte vi våre harper;

Pamikonachando apo ndipo patakaturika mbira dzedu,

3 for der krevde våre fangevoktere sanger av oss, våre plagere at vi skulde være glade: Syng for oss av Sions sanger!

nokuti ipapo avo vakatitapa vakatikumbira nziyo, vatambudzi vedu vakatigombedzera kuti tiimbe nziyo dzomufaro, vakati, “Tiimbirei rumwe rwiyo rweZioni!”

4 Hvorledes skulde vi synge Herrens sang på fremmed jord?

Tingaimba seiko nziyo dzaJehovha tiri munyika yokumwe?

5 Glemmer jeg dig, Jerusalem, da glemme mig min høire hånd!

Kana ndikakukanganwa, iwe Jerusarema, ruoko rwangu rworudyi ngarukanganwe umhizha hwarwo.

6 Min tunge henge fast ved min gane om jeg ikke kommer dig i hu, om jeg ikke setter Jerusalem over min høieste glede!

Rurimi rwangu ngarunamatire kumusoro kwomuromo wangu, kana ndikasakurangarira iwe, kana ndisingafungi Jerusarema, iwo mufaro wangu wapamusoro-soro.

7 Kom Jerusalems dag i hu, Herre, så du straffer Edoms barn, dem som sa: Riv ned, riv ned, like til grunnen i den!

Haiwa Jehovha, rangarirai henyu zvakaitwa navaEdhomu, pazuva rakawa Jerusarema. Vakati, “Rikoromorei! Rikoromorei kusvikira panheyo dzaro!”

8 Babels datter, du ødelagte! Lykksalig er den som gir dig gjengjeld for den gjerning du gjorde mot oss.

Haiwa Mwanasikana weBhabhironi, watongerwa kuparadzwa, achafara munhu uyo achatsiva kwauri zvawakaita kwatiri,

9 Lykksalig er den som griper og knuser dine spede barn imot klippen.

iye achatora pwere dzako agodzirovera pamatombo.