< Salmenes 129 >

1 En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -
Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)
2 meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.
og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!
3 Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.
Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:
4 Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.
„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.
5 De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,
Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.
6 de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:
Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.
7 Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.
Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.
8 Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!
Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“

< Salmenes 129 >