Salmenes 129

1 En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -

Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

2 meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.

Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

3 Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.

Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

4 Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.

Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

5 De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,

Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

6 de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:

Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

7 Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.

Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

8 Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!

En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"