< Salmenes 129 >

1 En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -
Sa nakadaghan gisakit ako nila sukad pa sa akong pagkabatanon hangtud karon, Ipasulti sa Israel karon,
2 meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.
Sa nakadaghan gisakit ako nila sukad pa sa akong pagkabatan-on hangtud karon: Apan (sila) wala makadaug batok kanako.
3 Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.
Ang mga magdadaro nanagdaro sa ibabaw sa akong boko-boko; Nanaghimo (sila) ug hatag-as nga mga tudling.
4 Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.
Si Jehova matarung man: Iyang gipamugto ang mga gapus sa mga dautan.
5 De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,
Pakaulawi (sila) ug papasibuga (sila) Ngatanan (sila) nga nanagdumot sa Sion.
6 de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:
Himoa (sila) nga ingon sa mga balili diha sa mga atop sa balay, Nga mangalaya sa dili pa (sila) motubo;
7 Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.
Nga niini ang kamot sa mag-aani dili mapuno, Ni mapuno ang sabakan niya nga nagabugkos sa mga binangan sa mga uhay:
8 Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!
Ni manag-ingon ang nanagpangangi: Ang panalangin ni Jehova anaa unta kaninyo; Managpanalangin kami kaninyo sa ngalan ni Jehova.

< Salmenes 129 >