Salmenes 122

1 En sang ved festreisene; av David. Jeg gleder mig ved dem som sier til mig: Vi vil gå til Herrens hus.

Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

2 Våre føtter står i dine porter, Jerusalem!

Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

3 Jerusalem, du velbyggede, lik en by som er tett sammenføiet,

Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

4 hvor stammene drar op, Herrens stammer, efter en lov for Israel, for å prise Herrens navn!

Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

5 For der er stoler satt til dom, stoler for Davids hus.

Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

6 Bed om fred for Jerusalem! La det gå dem vel som elsker dig!

Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

7 Der være fred innen din voll, ro i dine saler!

Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

8 For mine brødres og mine venners skyld vil jeg si: Fred være i dig!

Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

9 For Herrens, vår Guds huses skyld vil jeg søke ditt beste.

Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.