Salmenes 120

1 En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

«Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

2 Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

3 Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

4 Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken.

— Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

5 Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt!

Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

6 Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

7 Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.

Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.