Salmenes 120

1 En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

Izaho niampoheke, le nikanjy Iehovà, vaho tinoi’e.

2 Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

O ry Iehovà, apitsoho an-tsoñin-dremborake ty fiaiko, boak’ ami’ty lela mamañahy.

3 Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

Inon-ty homeañ’ azo, ino ka ty hanoeñe ama’o ty lela letra’e tia?

4 Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken.

ana-pale masiom-panalolahy, naho forohan’ andrabey!

5 Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt!

Hankàñe amako te mañialo e Mèseke añe, naho ty fimoneñako an-kiboho’ i Kedàre ao!

6 Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

Loho hatr’ela’e ty nitraofam-piaiko ami’ty kivoho’ o malaim-pilongoañeo.

7 Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.

Toe mpitea filongoan-draho; fa ie ivolañako, aly avao ty onjone’ iereo.