Salmenes 12

1 Til sangmesteren, efter Sjeminit; en salme av David. Frels, Herre! for de fromme er borte, de trofaste er forsvunnet blandt menneskenes barn.

八音にあはせて伶長にうたはしめたるダビデのうた ああヱホバよ助けたまへ そは紳をうやまふ人はたえ誠あるものは人の子のなかより消失るなり

2 Løgn taler de, hver med sin næste, med falske leber; med tvesinnet hjerte taler de.

人はみな虚偽をもてその隣とあひかたり滑かなるくちびると貳心とをもてものいふ

3 Herren utrydde alle falske leber, den tunge som taler store ord,

ヱホバはすべての滑かなるくちびると大なる言をかたる舌とをほろぼし給はん

4 dem som sier: Ved vår tunge skal vi få overhånd, våre leber er med oss, hvem er herre over oss?

かれらはいふ われら舌をもて勝をえん この口唇はわがものなり誰かわれらに主たらんやと

5 For de elendiges ødeleggelses skyld, for de fattiges sukks skyld vil jeg nu reise mig, sier Herren; jeg vil gi dem frelse som stunder efter den.

ヱホバのたまはく 苦しむもの掠められ貧しきもの歎くがゆゑに我いま起てこれをその慕ひもとむる平安におかん

6 Herrens ord er rene ord, likesom sølv som er renset i en smeltedigel i jorden, syv ganger renset.

ヱホバの言はきよきことばなり 地にまうけたる炉にてねり七次きよめたる白銀のごとし

7 Du, Herre, vil bevare dem, du vil vokte dem for denne slekt evindelig.

ヱホバよ汝はかれらをまもり之をたすけてとこしへにこの類より免れしめたまはん

8 Rundt omkring svermer de ugudelige, når skarn er ophøiet blandt menneskenes barn.

人の子のなかに穢しきことの崇めらるるときは惡者ここやかしこにあるくなり