Salmenes 119
1 Salige er de hvis vei er ulastelig, som vandrer i Herrens lov.
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 Salige er de som tar vare på hans vidnesbyrd, som søker ham av hele sitt hjerte
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 og ikke gjør urett, men vandrer på hans veier.
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 Du har gitt dine befalinger forat en skal holde dem nøie.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 O, at mine veier måtte bli faste, så jeg holder dine forskrifter!
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 Da skal jeg ikke bli til skamme når jeg gir akt på alle dine bud.
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 Jeg vil prise dig i hjertets opriktighet når jeg lærer din rettferdighets lover å kjenne.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 Dine forskrifter vil jeg holde; du må ikke rent forlate mig!
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 Hvorved skal den unge holde sin sti ren? Ved å holde sig efter ditt ord.
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Av hele mitt hjerte har jeg søkt dig; la mig ikke fare vill fra dine bud!
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 I mitt hjerte har jeg gjemt ditt ord forat jeg ikke skal synde imot dig.
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 Lovet være du, Herre! Lær mig dine forskrifter!
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Med mine leber har jeg forkynt alle lover fra din munn.
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Over dine vidnesbyrds vei har jeg gledet mig, som over all rikdom.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 På dine befalinger vil jeg grunde og tenke på dine stier.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 I dine forskrifter forlyster jeg mig, jeg glemmer ikke ditt ord.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 Gjør vel imot din tjener, så jeg kan leve! Da vil jeg holde ditt ord.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 Lat op mine øine, så jeg kan skue de underfulle ting i din lov!
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 Jeg er en gjest på jorden; skjul ikke dine bud for mig!
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 Min sjel er knust, så jeg lenges efter dine lover til enhver tid.
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 Du har truet de overmodige, de forbannede, som farer vill fra dine bud.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 Ta skam og forakt bort fra mig! For jeg har tatt vare på dine vidnesbyrd.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 Fyrster har også sittet og talt sammen imot mig; din tjener grunder på dine forskrifter.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 Dine vidnesbyrd er også min lyst; de er mine rådgivere.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 Min sjel er nedtrykt i støvet; hold mig i live efter ditt ord!
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 Jeg fortalte dig mine veier, og du svarte mig; lær mig dine forskrifter!
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 La mig forstå dine befalingers vei! Så vil jeg grunde på dine undergjerninger.
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 Min sjel gråter av sorg; reis mig op efter ditt ord!
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 Vend løgnens vei bort fra mig, og unn mig din lov!
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 Trofasthets vei har jeg utvalgt, dine lover har jeg satt for mig.
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 Jeg henger ved dine vidnesbyrd; Herre, la mig ikke bli til skamme!
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 Dine buds vei vil jeg løpe; for du frir mitt hjerte fra angst.
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 Lær mig, Herre, dine forskrifters vei! Så vil jeg ta vare på den inntil enden.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 Lær mig! Så vil jeg ta vare på din lov og holde den av hele mitt hjerte.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 Led mig frem på dine buds sti! For i den har jeg min lyst.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 Bøi mitt hjerte til dine vidnesbyrd og ikke til vinning!
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 Vend mine øine bort fra å se efter tomhet, hold mig i live på din vei!
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 Opfyll for din tjener ditt ord, som er for dem som frykter dig!
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 Ta bort min vanære, som jeg frykter for! For dine lover er gode.
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 Se, jeg lenges efter dine befalinger; hold mig i live ved din rettferdighet!
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 La dine nådegjerninger, Herre, komme over mig, din frelse efter ditt ord!
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 Jeg vil gi den svar som håner mig; for jeg setter min lit til ditt ord.
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 Ta ikke sannhets ord så rent bort fra min munn! For jeg bier på dine dommer.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 Jeg vil holde din lov stadig, evindelig og alltid.
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 La mig vandre i fritt rum! For jeg spør efter dine befalinger.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 Jeg vil tale om dine vidnesbyrd for konger og skal ikke bli til skamme.
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 Jeg har min lyst i dine bud, som jeg elsker.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 Jeg løfter mine hender til dine bud, som jeg elsker, og jeg vil grunde på dine forskrifter.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 Kom i hu ordet til din tjener, fordi du har gitt mig håp!
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 Det er min trøst i min elendighet at ditt ord har holdt mig i live.
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 De overmodige har spottet mig såre; fra din lov er jeg ikke avveket.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 Jeg kom dine dommer fra evighet i hu, Herre, og jeg blev trøstet.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 En brennende harme har grepet mig over de ugudelige, som forlater din lov.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 Dine forskrifter er blitt mine lovsanger i min utlendighets hus.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 Jeg kom om natten ditt navn i hu, Herre, og jeg holdt din lov.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 Dette blev mig gitt: at jeg har tatt vare på dine befalinger.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 Herren er min del, sa jeg, idet jeg holdt dine ord.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 Jeg bønnfalt dig av hele mitt hjerte: Vær mig nådig efter ditt ord!
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 Jeg eftertenkte mine veier og vendte mine føtter til dine vidnesbyrd.
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 Jeg hastet og ventet ikke med å holde dine bud.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 De ugudeliges strikker har omspent mig, din lov har jeg ikke glemt.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 Midt om natten står jeg op for å prise dig for din rettferdighets lover.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 Jeg holder mig til alle dem som frykter dig, og som holder dine befalinger.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 Jorden er full av din miskunnhet, Herre; lær mig dine forskrifter!
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 Du har gjort vel imot din tjener, Herre, efter ditt ord.
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 Lær mig god skjønnsomhet og kunnskap! For jeg tror på dine bud.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 Før jeg blev ydmyket, fór jeg vill; men nu holder jeg ditt ord.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 Du er god og gjør godt; lær mig dine forskrifter!
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 De overmodige har spunnet løgn sammen imot mig; jeg holder dine befalinger av hele mitt hjerte.
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 Deres hjerte er som en fettklump; jeg har min lyst i din lov.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 Det var mig godt at jeg blev ydmyket, forat jeg kunde lære dine forskrifter.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 Din munns lov er mig bedre enn tusen stykker gull og sølv.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 Dine hender har skapt mig og gjort mig; gi mig forstand, forat jeg må lære dine bud!
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 De som frykter dig, skal se mig og glede sig; for jeg venter på ditt ord.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 Jeg vet, Herre, at dine dommer er rettferdighet, og i trofasthet har du ydmyket mig.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 La din miskunnhet være mig til trøst efter ditt ord til din tjener!
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 La din miskunnhet komme over mig, forat jeg kan leve! For din lov er min lyst.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 La de overmodige bli til skamme! For de har trykket mig ned uten årsak; jeg grunder på dine befalinger.
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 La dem vende tilbake til mig, de som frykter dig og kjenner dine vidnesbyrd!
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 La mitt hjerte være fullkomment i dine forskrifter, forat jeg ikke skal bli til skamme!
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 Min sjel vansmekter av lengsel efter din frelse; jeg venter på ditt ord.
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 Mine øine vansmekter av lengsel efter ditt ord idet jeg sier: Når vil du trøste mig?
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 For jeg er som en skinnsekk i røk; dine forskrifter glemmer jeg ikke.
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 Hvor mange er vel din tjeners dager? Når vil du holde dom over mine forfølgere?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 De overmodige har gravd graver for mig, de som ikke skikker sig efter din lov.
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 Alle dine bud er trofasthet; uten årsak forfølger de mig; hjelp mig!
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 På lite nær har de tilintetgjort mig i landet; men jeg har ikke forlatt dine befalinger.
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 Hold mig i live efter din miskunnhet! Så vil jeg ta vare på din munns vidnesbyrd.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 Til evig tid, Herre, står ditt ord fast i himmelen.
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 Fra slekt til slekt varer din trofasthet; du grunnfestet jorden, og den stod der.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 Til å utføre dine dommer står de der enn idag; for alle ting er dine tjenere.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 Dersom din lov ikke hadde vært min lyst, var jeg omkommet i min elendighet.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 Til evig tid skal jeg ikke glemme dine befalinger; for ved dem har du holdt mig i live.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 Din er jeg, frels mig! For jeg har søkt dine befalinger.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 De ugudelige har bidd på mig for å ødelegge mig; jeg gir akt på dine vidnesbyrd.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 På all fullkommenhet har jeg sett en ende, men ditt bud strekker sig såre vidt.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 Hvor jeg har din lov kjær! Hele dagen grunder jeg på den.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 Dine bud gjør mig visere enn mine fiender; for til evig tid eier jeg dem.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 Jeg er blitt klokere enn alle mine lærere; for jeg grunder på dine vidnesbyrd.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 Jeg er forstandigere enn de gamle; for jeg har tatt vare på dine befalinger.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 Fra enhver ond sti har jeg holdt mine føtter borte forat jeg kunde holde ditt ord.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 Fra dine lover er jeg ikke avveket; for du har lært mig.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 Hvor dine ord er søte for min gane, mere enn honning for min munn!
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 Av dine befalinger får jeg forstand; derfor hater jeg all løgnens sti.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 Ditt ord er en lykte for min fot og et lys for min sti.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 Jeg har svoret, og jeg har holdt det, å ta vare på din rettferdighets lover.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 Jeg er såre nedbøiet; Herre, hold mig i live efter ditt ord!
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 La min munns frivillige offere tekkes dig, Herre, og lær mig dine lover!
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 Jeg går alltid med livet i hendene, men din lov har jeg ikke glemt.
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 De ugudelige har lagt snare for mig, men jeg har ikke forvillet mig fra dine befalinger.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 Jeg har fått dine vidnesbyrd i eie evindelig; for de er mitt hjertes glede.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 Jeg har bøiet mitt hjerte til å gjøre efter dine forskrifter evindelig, inntil enden.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 De tvesinnede hater jeg, men din lov elsker jeg.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 Du er mitt skjul og mitt skjold, jeg venter på ditt ord.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 Vik fra mig, I som gjør ondt, forat jeg må holde min Guds bud!
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 Hold mig oppe efter ditt ord, forat jeg kan leve, og la mig ikke bli til skamme med mitt håp!
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 Støtt mig, så jeg må bli frelst! Da vil jeg alltid skue med lyst på dine forskrifter.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 Du akter for intet alle dem som farer vill fra dine forskrifter; for deres svik er forgjeves.
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 Som slagg bortrydder du alle ugudelige på jorden; derfor elsker jeg dine vidnesbyrd.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 Av redsel for dig gyser min kropp, og jeg frykter for dine dommer.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 Jeg har gjort rett og rettferdighet; du vil ikke overgi mig til dem som undertrykker mig.
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 Gå i borgen for din tjener, forat det kan gå ham vel! La ikke de overmodige undertrykke mig!
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 Mine øine vansmekter av lengsel efter din frelse og efter din rettferdighets ord.
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 Gjør med din tjener efter din miskunnhet, og lær mig dine forskrifter!
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 Jeg er din tjener; lær mig, så jeg kan kjenne dine vidnesbyrd!
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 Det er tid for Herren å gripe inn; de har brutt din lov.
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 Derfor elsker jeg dine bud mere enn gull, ja mere enn fint gull.
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 Derfor holder jeg alle befalinger om alle ting for å være rette; jeg hater all løgnens sti.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 Underfulle er dine vidnesbyrd; derfor tar min sjel vare på dem.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 Dine ords åpenbaring oplyser, den gjør enfoldige forstandige.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 Jeg åpnet min munn og sukket av lengsel; for jeg stundet efter dine bud.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 Vend dig til mig og vær mig nådig, som rett er mot dem som elsker ditt navn!
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 Gjør mine trin faste ved ditt ord, og la ingen urett herske over mig!
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 Forløs mig fra menneskers vold! Så vil jeg holde dine befalinger.
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 La ditt åsyn lyse for din tjener, og lær mig dine forskrifter!
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 Mine øine flyter bort i vannstrømmer over dem som ikke holder din lov.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 Du er rettferdig, Herre, og dine dommer er rettvise.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 Du har fastsatt dine vidnesbyrd i rettferdighet og stor trofasthet.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 Min nidkjærhet har fortært mig, fordi mine motstandere har glemt dine ord.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 Ditt ord er vel renset, og din tjener elsker det.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 Jeg er liten og foraktet; jeg har ikke glemt dine befalinger.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 Din rettferdighet er en evig rettferdighet, og din lov er sannhet.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 Nød og trengsel fant mig; dine bud er min lyst.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 Dine vidnesbyrd er rettferdige til evig tid; lær mig, forat jeg kan leve!
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 Jeg roper av hele mitt hjerte; svar mig, Herre! Jeg vil ta vare på dine forskrifter.
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 Jeg roper til dig, frels mig! Så vil jeg holde dine vidnesbyrd.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 Jeg var årle oppe i morgenlysningen og ropte om hjelp; jeg ventet på dine ord.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 Mine øine var oppe før nattevaktene, forat jeg kunde grunde på ditt ord.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 Hør min røst efter din miskunnhet! Herre, hold mig i live efter dine lover!
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 De er kommet nær som jager efter ugjerning; fra din lov er de kommet langt bort.
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bud er sannhet.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 For lenge siden vet jeg av dine vidnesbyrd at du har grunnet dem for evig tid.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 Se min elendighet og utfri mig! For jeg har ikke glemt din lov.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 Før min sak og forløs mig, hold mig i live efter ditt ord!
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 Frelse er langt borte fra de ugudelige; for de søker ikke dine forskrifter.
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 Din miskunnhet er stor, Herre; hold mig i live efter dine dommer!
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 Mange er mine forfølgere og mine motstandere; jeg er ikke avveket fra dine vidnesbyrd.
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 Jeg så de troløse og vemmedes, dem som ikke holdt ditt ord.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 Se at jeg har elsket dine befalinger! Herre, hold mig i live efter din miskunnhet!
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 Summen av ditt ord er sannhet, og til evig tid står all din rettferdighets lov fast.
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 Fyrster forfulgte mig uten årsak, men mitt hjerte fryktet for dine ord.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 Jeg gleder mig over ditt ord som en som finner meget bytte.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 Løgn har jeg hatet og avskydd, din lov har jeg elsket.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 Syv ganger om dagen har jeg prist dig for din rettferdighets lover.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 Megen fred har de som elsker din lov, og det er ikke noget anstøt for dem.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 Jeg har ventet på din frelse, Herre, og jeg har holdt dine bud.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 Min sjel har holdt dine vidnesbyrd, og jeg elsket dem såre.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 Jeg har holdt dine befalinger og dine vidnesbyrd; for alle mine veier er for ditt åsyn.
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 La mitt klagerop komme nær for ditt åsyn, Herre! Lær mig efter ditt ord!
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 La min inderlige bønn komme for ditt åsyn! Frels mig efter ditt ord!
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 Mine leber skal flyte over av lovsang; for du lærer mig dine forskrifter.
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 Min tunge skal synge om ditt ord; for alle dine bud er rettferdighet.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 La din hånd være mig til hjelp! For jeg har utvalgt dine befalinger.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 Jeg lenges efter din frelse, Herre, og din lov er min lyst.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 La min sjel leve og love dig, og la dine dommer hjelpe mig!
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 Jeg har faret vill; opsøk din tjener som et tapt får! for jeg har ikke glemt dine bud.
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
