Salmenes 109

1 Til sangmesteren; av David; en salme. Min lovsangs Gud, ti ikke!

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

2 For ugudelighets munn og falskhets munn har de oplatt imot mig, de har talt med mig med løgnens tunge.

بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

3 Og med hatets ord har de omgitt mig og stridt imot mig uten årsak.

با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

4 Til lønn for min kjærlighet stod de mig imot, enda jeg er bare bønn.

من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

5 Og de la ondt på mig til lønn for godt og hat til lønn for min kjærlighet.

به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

6 Sett en ugudelig over ham, og la en anklager stå ved hans høire hånd!

ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

7 Når han dømmes, da la ham gå ut som skyldig, og la hans bønn bli til synd!

بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

8 La hans dager bli få, la en annen få hans embede!

عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

9 La hans barn bli farløse og hans hustru enke,

فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

10 og la hans barn flakke omkring og tigge, og la dem gå som tiggere fra sine ødelagte hjem!

فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

11 La ågerkaren kaste garn ut efter alt det han har, og fremmede røve frukten av hans arbeid!

طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

12 La ham ikke finne nogen som bevarer miskunnhet imot ham og la ingen forbarme sig over hans farløse barn!

کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

13 La hans fremtid bli avskåret, deres navn bli utslettet i det annet ættledd!

نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

14 Hans fedres misgjerning bli ihukommet hos Herren, og hans mors synd bli ikke utslettet!

خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

15 De være alltid for Herrens øine, og han utrydde deres minne av jorden,

گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

16 fordi han ikke kom i hu å gjøre barmhjertighet, men forfulgte en mann som var fattig og elendig og bedrøvet i hjertet, og vilde drepe ham.

این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

17 Han elsket forbannelse, og den kom over ham; han hadde ikke lyst til velsignelse, og den blev langt borte fra ham;

دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

18 han klædde sig i forbannelse som sin klædning, og den trengte som vann inn i hans liv og som olje i hans ben.

تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

19 La den være ham som et klædebon som han dekker sig med, og som et belte som han alltid omgjorder sig med!

20 Dette være mine motstanderes lønn fra Herren, og deres som taler ondt imot min sjel!

ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

21 Og du, Herre, Herre, gjør vel imot mig for ditt navns skyld! Fordi din miskunnhet er god, så redde du mig!

اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

22 For jeg er elendig og fattig, og mitt hjerte er gjennemboret i mitt indre.

زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

23 Som en skygge, når den heller, farer jeg avsted; jeg blir jaget bort som en gresshoppe.

همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

24 Mine knær vakler av faste, og mitt kjød svinner og er uten fedme.

از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

25 Og jeg er blitt til spott for dem; de ser mig og ryster på hodet.

نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

26 Hjelp mig, Herre min Gud, frels mig efter din miskunnhet,

ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

27 så de må kjenne at dette er din hånd, at du, Herre, har gjort det!

تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

28 De forbanner, men du velsigner; de reiser sig og blir til skamme, men din tjener gleder sig.

آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

29 Mine motstandere skal klæ sig i vanære og svøpe sig i sin skam som i en kappe.

دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

30 Jeg vil storlig prise Herren med min munn, og midt iblandt mange vil jeg love ham;

خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

31 for han står ved den fattiges høire hånd for å frelse ham fra dem som dømmer hans sjel.

زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.