Salmenes 108

1 En sang, en salme av David. Mitt hjerte er rolig, Gud! Jeg vil synge og lovprise, ja, det skal min ære.

Dawid dwom. Ao Onyankopɔn, mʼakoma atɔ me yam; mede me kra nyinaa bɛto wʼayɛyie dwom.

2 Våkn op, harpe og citar! Jeg vil vekke morgenrøden.

Monyane, sankuo ne bɛnta! Mɛnyane anɔpahema.

3 Jeg vil prise dig blandt folkene, Herre, og lovsynge dig blandt folkeslagene.

Ao Awurade, mɛkamfo wo wɔ aman no mu; mɛto wo ho dwom wɔ nnipa no mu.

4 For stor over himmelen er din miskunnhet, og inntil skyene din trofasthet.

Wʼadɔeɛ so, ɛkorɔn sene ɔsoro; wo nokorɛdie duru ewiem.

5 Vis dig høi over himmelen, Gud, og din ære over all jorden!

Ao Onyankopɔn, ɛsɛ sɛ wɔma wo so tra ɔsoro, na ama wʼanimuonyam aba asase nyinaa so.

6 Forat de du elsker, må bli frelst, så hjelp med din høire hånd og bønnhør oss!

Fa wo nsa nifa gye yɛn na boa yɛn, na ama wɔn a wodɔ wɔn no anya nkwa.

7 Gud har talt i sin hellighet. Jeg vil fryde mig; jeg vil utskifte Sikem og opmåle Sukkots dal.

Onyankopɔn akasa afiri ne kronkronbea sɛ, “Nkonim mu na mɛkyɛ Sekem mu na masusu Sukot Bɔnhwa.

8 Mig hører Gilead til, mig hører Manasse til, og Efra'im er vern for mitt hode, Juda er min herskerstav.

Gilead yɛ me dea; Manase nso saa ara; Efraim yɛ me dadeɛ kyɛ, Yuda yɛ mʼahempoma.

9 Moab er mitt vaskefat, på Edom kaster jeg min sko, over Filisterland jubler jeg.

Moab yɛ me dwaresɛn, Edom so na meto me mpaboa guo; Filistia so na mebɔ ose.”

10 Hvem vil føre mig til den faste by? Hvem leder mig inn til Edom?

Hwan na ɔde me bɛkɔ kuropɔn a wɔabɔ ho ban no mu? Hwan na ɔbɛdi mʼanim akɔ Edom?

11 Mon ikke du, Gud, som forkastet oss og ikke drog ut med våre hærer, Gud?

Ao Onyankopɔn, ɛnyɛ wo na woapo yɛn? Wo ne yɛn nsraadɔm renkɔ ɔsa bio anaa?

12 Gi oss hjelp mot fienden, for menneskehjelp er tomhet!

Boa yɛn tia ɔtamfoɔ no, na ɔdasani mmoa nka hwee.

13 Ved Gud skal vi gjøre storverk, og han skal trede ned våre fiender.

Onyankopɔn wɔ yɛn afa yi, yɛbɛdi nkonim, na ɔbɛtiatia yɛn atamfoɔ so.