Salmenes 107
1 Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.
Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
2 Så sie Herrens gjenløste, de som han har gjenløst av nødens hånd,
Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
3 og som han har samlet fra landene, fra øst og fra vest, fra nord og fra havet.
Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
4 De fór vill i ørkenen, i et uveisomt øde, de fant ikke en by å bo i.
Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
5 De var hungrige og tørste, deres sjel vansmektet i dem.
Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
6 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler utfridde han dem,
Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
7 og han førte dem på rett vei, så de gikk til en by de kunde bo i.
Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
8 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
9 for han mettet den vansmektende sjel og fylte den hungrige sjel med godt.
Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
10 De satt i mørke og i dødsskygge, bundet i elendighet og jern,
Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
11 fordi de hadde vært gjenstridige mot Guds ord og foraktet den Høiestes råd.
(Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
12 Derfor bøide han deres hjerter ved lidelse; de snublet, og det var ikke nogen hjelper.
— У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
13 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.
Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
14 Han førte dem ut av mørke og dødsskygge og rev sønder deres bånd.
Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
15 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
16 for han brøt sønder porter av kobber og hugg sønder bommer av jern.
Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
17 De var dårer og blev plaget for sin syndige vei og for sine misgjerninger;
Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
18 deres sjel vemmedes ved all mat, og de kom nær til dødens porter.
Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
19 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.
Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
20 Han sendte sitt ord og helbredet dem og reddet dem fra deres graver.
У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
21 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
22 og ofre takkoffere og fortelle om hans gjerninger med jubel.
Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
23 De som fór ut på havet i skib, som drev handel på store vann,
Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
24 de så Herrens gjerninger og hans underverker på dypet.
Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
25 Han bød og lot det komme en stormvind, og den reiste dets bølger.
Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
26 De fór op imot himmelen, de fór ned i avgrunnene, deres sjel blev motløs i ulykken.
Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
27 De tumlet og vaklet som en drukken mann, og all deres visdom blev til intet.
Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
28 Da ropte de til Herren i sin nød, og av deres trengsler førte han dem ut.
Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
29 Han lot stormen bli til stille, og bølgene omkring dem tidde.
У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
30 Og de gledet sig over at de la sig; og han førte dem til den havn de ønsket.
Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
31 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn
Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
32 og ophøie ham i folkets forsamling og love ham der hvor de gamle sitter.
Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
33 Han gjorde elver til en ørken og vannkilder til et tørstig land,
У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
34 et fruktbart land til et saltland for deres ondskaps skyld som bodde der.
Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
35 Han gjorde en ørken til en vannrik sjø og et tørt land til vannkilder.
У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
36 Og han lot de hungrige bo der, og de grunnla en by til å bo i.
Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
37 Og de tilsådde akrer og plantet vingårder, og de vant den frukt de bar.
Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
38 Og han velsignet dem, og de blev meget tallrike, og av fe gav han dem ikke lite.
У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
39 Så minket de igjen og blev nedbøiet ved trengsel, ulykke og sorg.
Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
40 Han som utøser forakt over fyrster og lar dem fare vill i et uveisomt øde,
У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
41 han ophøiet den fattige av elendighet og gjorde slektene som hjorden.
Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
42 De opriktige ser det og gleder sig, og all ondskap lukker sin munn.
Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
43 Den som er vis, han akte på dette og merke på Herrens nådegjerninger!
Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
