Salmenes 107
1 Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.
Andriañeñe t’Iehovà, amy te Ie ro soa; nainai’e ty fiferenaiña’e.
2 Så sie Herrens gjenløste, de som han har gjenløst av nødens hånd,
Ano izay ry jineba’ Iehovà— ry nijebañe’e am-pitàn-drafelahy,
3 og som han har samlet fra landene, fra øst og fra vest, fra nord og fra havet.
vaho hinoloholo’e hirik’ amo taneo, boak’atiñanañe naho ahandrefañ’ añe, boak’ avaratse vaho hirik’ amy riakey.
4 De fór vill i ørkenen, i et uveisomt øde, de fant ikke en by å bo i.
Nirererere ambabangoañ’ añe iereo, an-dratraratra ao, tsy nahaonin-drova fimoneñañe.
5 De var hungrige og tørste, deres sjel vansmektet i dem.
Nisalikoeñe naho taliñiereñe, nitoirañe añ’ova ao ty fiai’ iareo.
6 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler utfridde han dem,
Le nitoreo am’ Iehovà an-kaloviloviañe naho hinaha’e amo hasotria’iareoo,
7 og han førte dem på rett vei, så de gikk til en by de kunde bo i.
Nindese’e mb’an-dalam-bantam-beo higodañe mb’an-drova fimoneñañe añe.
8 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
Handriañe’ iereo t’Iehovà ty amy fiferenaiña’ey naho o fitoloña’e fanjaka amo ana’ondatioo,
9 for han mettet den vansmektende sjel og fylte den hungrige sjel med godt.
fa nieneñe’e ty fiaiñe taliñiereñe, nanjañe’e raha soa ty troke nilimpoa.
10 De satt i mørke og i dødsskygge, bundet i elendighet og jern,
Teo ty nitozòke añ’ieñe ao naho an-talinjon-kavilasy ao, rinohy an-kasotriañe naho vý,
11 fordi de hadde vært gjenstridige mot Guds ord og foraktet den Høiestes råd.
amy t’ie niody amo fepèn’Añahareo, vaho nañovok’ i famerea’ i Andindimoneñey.
12 Derfor bøide han deres hjerter ved lidelse; de snublet, og det var ikke nogen hjelper.
Aa le nampibokohe’e ty arofo’ iareo am-pitromahañe, nampidaleandaleañe tsy amam-pañimba.
13 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.
Le nitoreo am’ Iehovà t’ie niankoheke, le rinomba’e amo fikoretañeo;
14 Han førte dem ut av mørke og dødsskygge og rev sønder deres bånd.
naaka’e boak’ añ’ieñe naho an-talinjon-kavilasy ao, vaho nipoñafe’e o silisilio.
15 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
Handriañe’ iareo t’i Iehovà ty amy fiferenaiña’ey naho o halatsañe nanoe’e amo ana’ ondatioo,
16 for han brøt sønder porter av kobber og hugg sønder bommer av jern.
amy te pinaratsà’e o lalam-bey torisìkeo naho pinozapoza’e o doda viñeo.
17 De var dårer og blev plaget for sin syndige vei og for sine misgjerninger;
Nampisotriañe o seretseo ty amo fiolà’eo, naho o tahi’eo.
18 deres sjel vemmedes ved all mat, og de kom nær til dødens porter.
Nampangori’ ty fiai’ iareo ze atao hàneñe, ie nitotoke o lalam-bein-kavilasio.
19 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.
Le nitoreo am’ Iehovà t’ie niampoheke, vaho rinomba’e amo haemberañeo.
20 Han sendte sitt ord og helbredet dem og reddet dem fra deres graver.
Nahitri’e i tsara’ey nahajangañe iareo vaho navotso’e amy kiboriy.
21 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
Andriañe’ iereo t’Iehovà ty amy fiferenaiña’ey naho o halatsañe fanoe’e amo ana’ondatioo,
22 og ofre takkoffere og fortelle om hans gjerninger med jubel.
Ee t’ie hibanabana sorom- pañandriañañe naho hitalily o fitoloña’eo an-drebeke;
23 De som fór ut på havet i skib, som drev handel på store vann,
Ao ty mizotso mb’an-tsambo an-driake ey; o mpanao balibalik’ an-drano mieneneo,
24 de så Herrens gjerninger og hans underverker på dypet.
Fa niisa’ iareo o sata’ Iehovào, o halatsàñe fanoe’e an-dalekeo.
25 Han bød og lot det komme en stormvind, og den reiste dets bølger.
Amy tsara’ey, nitroatse ty tio-bey, nampitoabotse o alon-driakeo.
26 De fór op imot himmelen, de fór ned i avgrunnene, deres sjel blev motløs i ulykken.
Nionjomb’an-dindimb’eo iereo, vaho nizotso mb’an-dalek’ ao; nitranak’ ami’ty hekoheko’e ty fiai’iareo.
27 De tumlet og vaklet som en drukken mann, og all deres visdom blev til intet.
Nivembeñe, nisiotsiotse hoe jike; fonga nilesa ty hihi’ iareo.
28 Da ropte de til Herren i sin nød, og av deres trengsler førte han dem ut.
Nitoreove’ iareo t’Iehovà an-kasosorañe, vaho natsoa’e an-kasotriañe.
29 Han lot stormen bli til stille, og bølgene omkring dem tidde.
Nampipendreñe’e i tio-beiy, le nitsiñe o onjan-driakeo.
30 Og de gledet sig over at de la sig; og han førte dem til den havn de ønsket.
Niehake iereo te nibànatse, vaho nitehafe’e mb’amy fipalirañe nisalalaeñey.
31 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn
Handriañe’ iereo t’Iehovà ty amy fiferenaiña’ey, naho o halatsañe fanoe’e amo ana’ ondatioo.
32 og ophøie ham i folkets forsamling og love ham der hvor de gamle sitter.
Ee t’ie honjone’ iareo am-pivori’ ondatio vaho handrenge Aze ami’ty fiambesa’ o androanavio.
33 Han gjorde elver til en ørken og vannkilder til et tørstig land,
Afote’e ho ratraratra o sakao, naho ho tane kankañe o torahañeo;
34 et fruktbart land til et saltland for deres ondskaps skyld som bodde der.
ho fatran-tsira ty tane kobokara, ty ami’ty tsihavokara’ o mpitobok’ ama’eo.
35 Han gjorde en ørken til en vannrik sjø og et tørt land til vannkilder.
Ampanginakinahe’e o tane mihedatseo, vaho ampanganahanae’e o kirikintañeo;
36 Og han lot de hungrige bo der, og de grunnla en by til å bo i.
hampitobea’e o limpoañeo, hañoreña’iareo rova fimoneñañe.
37 Og de tilsådde akrer og plantet vingårder, og de vant den frukt de bar.
Handrarake an-teteke ao iereo, naho hambole tetem-bahe, vaho hanonton-tsabo vokatse;
38 Og han velsignet dem, og de blev meget tallrike, og av fe gav han dem ikke lite.
Tahie’e ka iereo hanaranàha’e maro, le tsy apo’e hiha-rìtse o añombe’eo.
39 Så minket de igjen og blev nedbøiet ved trengsel, ulykke og sorg.
Ie nitaketrake iereo, ninìke ami’ty famorekekeañe, naho fanilofañe, vaho anahelo;
40 Han som utøser forakt over fyrster og lar dem fare vill i et uveisomt øde,
ampidoaña’e ìnje o roandriañeo, ampiriorioe’e am-bangý tsy aman-dalañe añe,
41 han ophøiet den fattige av elendighet og gjorde slektene som hjorden.
toe aonjo’e ambone’ o hasotriañeo i rarakey, vaho anoe hoe lia-raike o hasavereña’eo.
42 De opriktige ser det og gleder sig, og all ondskap lukker sin munn.
Isa’ o vantañeo izay le mifale, fonga mamìm-bava ka ty hatsivokarañe.
43 Den som er vis, han akte på dette og merke på Herrens nådegjerninger!
Ia ty mahihitse, hiharaharà’e? ie ro mahafohiñe ty fiferenaiña’ Iehovà.
