Salmenes 107
1 Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.
ヱホバに感謝せよ ヱホバは惠ふかくましましてその憐憫かぎりなし
2 Så sie Herrens gjenløste, de som han har gjenløst av nødens hånd,
ヱホバの救贖をかうぶる者はみな然いふべきなり
3 og som han har samlet fra landene, fra øst og fra vest, fra nord og fra havet.
ヱホバは敵の手よりかれらを贖ひもろもろの地よ東西北南よりとりあつめたまへり
4 De fór vill i ørkenen, i et uveisomt øde, de fant ikke en by å bo i.
かれら野にてあれはてたる路にさまよひその住ふべき邑にあはざりき
5 De var hungrige og tørste, deres sjel vansmektet i dem.
かれら饑また渇きそのうちの霊魂おとろへたり
6 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler utfridde han dem,
斯てその困苦のうちにてヱホバをよばはりたればヱホバこれを患難よりたすけいだし
7 og han førte dem på rett vei, så de gikk til en by de kunde bo i.
住ふべき邑にゆかしめんとて直き路にみちびきたまへり
8 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
願くはすべての人はヱホバの惠により人の子になしたまへる奇しき事跡によりてヱホバを讃稱へんことを
9 for han mettet den vansmektende sjel og fylte den hungrige sjel med godt.
ヱホバは渇きしたふ霊魂をたらはせ饑たるたましひを嘉物にてあかしめ給へばなり
10 De satt i mørke og i dødsskygge, bundet i elendighet og jern,
くらきと死の蔭とに居るもの患難とくろがねとに縛しめらるるもの
11 fordi de hadde vært gjenstridige mot Guds ord og foraktet den Høiestes råd.
神の言にそむき至高者のをしへを蔑しめければ
12 Derfor bøide han deres hjerter ved lidelse; de snublet, og det var ikke nogen hjelper.
勤勞をもてその心をひくうしたまへり かれら仆れたれど助くるものもなかりき
13 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.
斯てその困苦のうちにてヱホバをよばはりたればヱホバこれを患難よりすくひ
14 Han førte dem ut av mørke og dødsskygge og rev sønder deres bånd.
くらきと死のかげより彼等をみちびき出してその械をこぼちたまへり
15 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
願くはすべての人はヱホバの惠により人の子になしたまへる奇しき事跡によりてヱホバを讃稱へんことを
16 for han brøt sønder porter av kobber og hugg sønder bommer av jern.
そはあかがねの門をこぼち くろがねの關木をたちきりたまへり
17 De var dårer og blev plaget for sin syndige vei og for sine misgjerninger;
愚かなる者はおのが愆の道により己がよこしまによりて惱めり
18 deres sjel vemmedes ved all mat, og de kom nær til dødens porter.
かれらの霊魂はすべての食物をきらひて死の門にちかづく
19 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.
かくてその困苦のうちにてヱホバをよばふ ヱホバこれを患難よりすくひたまふ
20 Han sendte sitt ord og helbredet dem og reddet dem fra deres graver.
その聖言をつかはして之をいやし之をその滅亡よりたすけいだしたまふ
21 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
願くはすべての人ヱホバのめぐみにより人の子になしたまへる奇しき事跡によりてヱホバをほめたたへんことを
22 og ofre takkoffere og fortelle om hans gjerninger med jubel.
かれらは感謝のそなへものをささげ喜びうたひてその事跡をいひあらはすべし
23 De som fór ut på havet i skib, som drev handel på store vann,
舟にて海にうかび大洋にて事をいとなむ者は
24 de så Herrens gjerninger og hans underverker på dypet.
ヱホバのみわざを見また淵にてその奇しき事跡をみる
25 Han bød og lot det komme en stormvind, og den reiste dets bølger.
ヱホバ命じたまへばあらき風おこりてその浪をあぐ
26 De fór op imot himmelen, de fór ned i avgrunnene, deres sjel blev motløs i ulykken.
かれら天にのぼりまた淵にくだり患難によりてその霊魂とけさり
27 De tumlet og vaklet som en drukken mann, og all deres visdom blev til intet.
左た右たにかたぶき酔たる者のごとく踉蹌てなす所をしらず
28 Da ropte de til Herren i sin nød, og av deres trengsler førte han dem ut.
かくてその困苦のうちにてヱホバをよばふ ヱホバこれを患難よりたづさへいで
29 Han lot stormen bli til stille, og bølgene omkring dem tidde.
狂風をしづめて浪をおだやかになし給へり
30 Og de gledet sig over at de la sig; og han førte dem til den havn de ønsket.
かれらはおのが靜かなるをよろこぶ 斯てヱホバはかれらをその望むところの湊にみちびきたまふ
31 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn
願くはすべての人ヱホバの惠により人の子になしたまへる奇しき事跡によりてヱホバをほめたたへんことを
32 og ophøie ham i folkets forsamling og love ham der hvor de gamle sitter.
かれら民の會にてこれをあがめ長老の座にてこれを讃稱ふべし
33 Han gjorde elver til en ørken og vannkilder til et tørstig land,
ヱホバは河を野にかはらせ泉をかわける地に變らせ
34 et fruktbart land til et saltland for deres ondskaps skyld som bodde der.
また豊かなる地にすめる民の惡によりてそこを鹵の地にかはらせ給ふ
35 Han gjorde en ørken til en vannrik sjø og et tørt land til vannkilder.
野を池にかはらせ乾ける地をいづみにかはらせ
36 Og han lot de hungrige bo der, og de grunnla en by til å bo i.
ここに餓たるものを住はせたまふ されば彼らは己がすまひの邑をたて
37 Og de tilsådde akrer og plantet vingårder, og de vant den frukt de bar.
畠にたねをまき葡萄園をまうけてそのむすべる實をえたり
38 Og han velsignet dem, og de blev meget tallrike, og av fe gav han dem ikke lite.
ヱホバはかれらの甚くふえひろごれるまでに惠をあたへ その牲畜のへることをも許したまはず
39 Så minket de igjen og blev nedbøiet ved trengsel, ulykke og sorg.
されどまた虐待くるしみ悲哀によりて減ゆき且うなたれたり
40 Han som utøser forakt over fyrster og lar dem fare vill i et uveisomt øde,
ヱホバもろもろの君に侮辱をそそぎ道なき荒地にさまよはせたまふ
41 han ophøiet den fattige av elendighet og gjorde slektene som hjorden.
然はあれど貧しきものを患難のうちより擧てその家族をひつじの群のごとくならしめたまふ
42 De opriktige ser det og gleder sig, og all ondskap lukker sin munn.
直きものは之をみて喜びもろもろの不義はその口をふさがん
43 Den som er vis, han akte på dette og merke på Herrens nådegjerninger!
すべて慧者はこれらのことに心をよせヱホバの憐憫をさとるべし
