Salmenes 106

1 Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی.

2 Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?

کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟

3 Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.

خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند.

4 Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,

ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم.

5 så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!

6 Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.

ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم.

7 Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.

اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند.

8 Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,

اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی.

9 og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,

دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند.

10 og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,

آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی.

11 og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.

همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند.

12 Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.

آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند.

13 Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;

ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند.

14 men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.

آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند.

15 Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.

خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت.

16 Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.

بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند.

17 Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,

آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد،

18 og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.

و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید.

19 De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,

بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند.

20 og de byttet sin ære mot billedet av en okse, som eter gress.

آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند.

21 De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,

آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند.

22 undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.

23 Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.

آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد.

24 Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,

بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند.

25 og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.

آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند.

26 Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen

از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند،

27 og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.

و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد.

28 Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde,

بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند.

29 og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.

با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد.

30 Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;

آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید.

31 og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.

این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد.

32 Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;

بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد.

33 for de var gjenstridige mot hans Ånd, og han talte tankeløst med sine leber.

زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند.

34 De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,

آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند،

35 men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,

بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند.

36 og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,

بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند.

37 og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene.

اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند.

38 og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.

خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند.

39 De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.

با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند.

40 Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.

بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید.

41 Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,

آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند.

42 og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.

دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند.

43 Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.

خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند.

44 Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.

با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود.

45 Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,

او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد.

46 og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.

او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند.

47 Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!

ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم.

48 Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!

متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند!