Salmenes 106

1 Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

Mumutendereze Mukama! Mwebaze Mukama kubanga mulungi, kubanga okwagala kwe tekuggwaawo emirembe gyonna.

2 Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?

Ani ayinza okwogera ku bikulu Mukama by’akola n’abimalayo, oba okumutendereza obulungi nga bw’asaanira?

3 Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.

Balina omukisa abalina obwenkanya, era abakola ebituufu bulijjo.

4 Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,

Onzijukiranga, Ayi Mukama, bw’obanga okolera abantu bo ebirungi; nange onnyambe bw’olibalokola,

5 så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!

ndyoke neeyagalire wamu n’abalonde bo nga bafunye ebirungi, nsanyukire wamu n’eggwanga lyo, era ntendererezenga mu bantu bo.

6 Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.

Twonoonye, nga bajjajjaffe bwe baakola; tukoze ebibi ne tusobya nnyo.

7 Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.

Bakadde baffe tebaafaayo kujjukira ebyamagero bye wakola nga bali mu Misiri; n’ebyekisa ebingi bye wabakolera tebaabijjukira, bwe baatuuka ku Nnyanja Emyufu ne bakujeemera.

8 Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,

Naye Mukama n’abalokola, olw’erinnya lye, alyoke amanyise amaanyi g’obuyinza bwe obungi.

9 og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,

Yaboggolera Ennyanja Emyufu, n’ekalira; n’abakulembera okubayisa mu buziba ng’abayita ku lukalu mu ddungu.

10 og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,

Yabawonya abalabe baabwe; n’abanunula mu mikono gy’abo ababakyawa.

11 og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.

Amazzi ne gabuutikira abalabe baabwe; ne wataba n’omu awona.

12 Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.

Olwo ne bakkiriza ebigambo bye, bye yabasuubiza; ne bayimba nga bamutendereza.

13 Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;

Waayita akabanga katono ne beerabira ebyo byonna bye yakola; ne batawulirizanga kubuulirira kwe.

14 men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.

Bwe baatuuka mu ddungu, okwegomba ne kubasukkirira; ne bagezesa Katonda nga bali mu lukoola olwo.

15 Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.

Bw’atyo n’abawa kye baasaba, kyokka n’abaleetera n’olumbe olw’amaanyi.

16 Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.

Nga bali mu lusiisira baakwatirwa obuggya eri Musa ne Alooni abalonde ba Mukama.

17 Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,

Ettaka ne lyasama ne limira Dasani; Abiraamu ne banne ne libasaanyaawo.

18 og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.

Omuliro ne gukoleera ne gukwata abagoberezi baabwe; ennimi z’omuliro ne zookya aboonoonyi.

19 De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,

Bwe baali e Kolebu ne beekolera ennyana; ne basinza ekifaananyi ekyo kye baakola mu byuma bye baasaanuusa.

20 og de byttet sin ære mot billedet av en okse, som eter gress.

Ekitiibwa kya Katonda ne bakiwaanyisaamu ekibumbe ekifaanana ente erya omuddo.

21 De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,

Ne beerabira Katonda eyabanunula, eyabakolera ebintu ebikulu bwe bityo mu Misiri,

22 undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.

ebyamagero bye yabakolera mu nsi ya Kaamu, n’ebikolwa eby’entiisa ku Nnyanja Emyufu.

23 Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.

N’agamba nti, Ajja kubazikiriza. Naye Musa, omulonde we, n’ayimirira mu maaso ge n’amwegayirira, obusungu bwe ne bumuggwaako n’atabazikiriza.

24 Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,

Baanyooma eby’ensi ennungi, kubanga ekisuubizo kye tebaakirinaamu bwesige.

25 og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.

Beemulugunyiriza mu weema zaabwe, ne batagondera ddoboozi lya Mukama.

26 Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen

Kyeyava yeerayirira nti alibazikiririza mu ddungu,

27 og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.

era nga n’abaana baabwe balisaasaanira mu mawanga ne bafiira eyo.

28 Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde,

Baatandika okusinza Baali e Peoli; ne balya ebyaweebwangayo eri bakatonda abataliimu bulamu.

29 og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.

Ne banyiiza Katonda olw’ebikolwa byabwe ebibi; kawumpuli kyeyava abagwamu.

30 Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;

Naye Finekaasi n’ayimirira wakati waabwe ne Katonda, kawumpuli n’agenda.

31 og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.

Ekyo ne kimubalirwa nga kya butuukirivu emirembe gyonna.

32 Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;

Bwe baatuuka okumpi n’amazzi ag’e Meriba ne banyiiza Mukama, ne baleetera Musa emitawaana;

33 for de var gjenstridige mot hans Ånd, og han talte tankeløst med sine leber.

kubanga baajeemera ebiragiro bye, ne kimwogeza n’ebigambo ebitaali bya magezi.

34 De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,

Abantu be baalwanyisa tebaabazikiriza nga Mukama bwe yali abalagidde,

35 men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,

naye beetabika n’abannaggwanga ago ne bayiga empisa zaabwe.

36 og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,

Baasinza ebifaananyi ebikole n’emikono eby’amawanga ago ne bibafuukira omutego.

37 og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene.

Baawaayo batabani baabwe ne bawala baabwe eri bakatonda abo.

38 og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.

Ne bayiwa omusaayi gwa batabani baabwe ne bawala baabwe abataliiko musango, be baawangayo eri ebifaananyi ebikole n’emikono Abakanani bye baakola, ensi n’eyonoonebwa n’omusaayi gwabwe.

39 De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.

Beeyonoona olw’ebyo bye baakola, ebikolwa byabwe ne bibafuula abataliimu nsa nga bavudde ku Katonda waabwe.

40 Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.

Mukama kyeyava asunguwalira abantu be, n’akyawa ezzadde lye.

41 Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,

N’abawaayo eri amawanga amalala, abalabe ne babafuga.

42 og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.

Abalabe baabwe ne babanyigiriza, ne babatuntuza nnyo ddala.

43 Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.

Yabawonyanga abalabe baabwe emirundi mingi, naye obujeemu ne bubalemeramu, ebibi byabwe ne bigenda nga bibasaanyaawo.

44 Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.

Naye bwe yawulira okukaaba kwabwe, n’abakwatirwa ekisa;

45 Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,

ku lwabwe, n’ajjukira endagaano ye; okwagala kwe okungi ne kumuleetera okukyusa ekirowoozo kye.

46 og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.

N’abaleetera okusaasirwa abo abaabawambanga.

47 Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!

Ayi Mukama Katonda, otulokole, otukuŋŋaanye, otuggye mu mawanga, tulyoke twebazenga erinnya lyo ettukuvu, era tusanyukenga nga tukutendereza.

48 Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!

Mukama atenderezebwenga, Katonda wa Isirayiri, emirembe n’emirembe. Abantu bonna ka boogere nti, “Amiina!” Mumutendereze Mukama.