Salmenes 105
1 Pris Herren, påkall hans navn, kunngjør blandt folkene hans store gjerninger!
Ɛda Awurade ase na da ne kɛseyɛ adi. Ma ewiase nyinaa nhunu deɛ wayɛ.
2 Syng for ham, lovsyng ham, grund på alle hans undergjerninger!
Monto dwom mma no, monto ayɛyie dwom mma no; monka nʼanwanwadeɛ no nyinaa.
3 Ros eder av hans hellige navn! Deres hjerte glede sig som søker Herren!
Monhoahoa mo ho wɔ ne din kronkron mu; momma wɔn a wɔhwehwɛ Awurade no nnya akoma mu anigyeɛ.
4 Spør efter Herren og hans makt, søk hans åsyn all tid!
Momma mo ani nna Awurade ne nʼahoɔden so; na monhwehwɛ nʼanim ɛberɛ biara.
5 Kom i hu hans undergjerninger som han har gjort, hans undere og hans munns dommer,
Monkae anwanwadeɛ a wayɛ ne nsɛnkyerɛnneɛ, ne atemmuo a ɔbuiɛ,
6 I, hans tjener Abrahams avkom, Jakobs barn, hans utvalgte!
Ao Abraham mma, Onyankopɔn ɔsomfoɔ, Ao Yakob mma a wapa wɔn.
7 Han er Herren vår Gud, hans dommer er over all jorden.
Ɔyɛ Awurade, yɛn Onyankopɔn. Nʼahennie da adi wɔ asase so nyinaa.
8 Han kommer evindelig sin pakt i hu, det ord han fastsatte for tusen slekter,
Ɔkae nʼapam daa nyinaa, asɛm a ɔhyɛ maa awoɔ ntoantoasoɔ apem no,
9 den pakt han gjorde med Abraham, og sin ed til Isak;
apam a ɔne Abraham yɛeɛ no ntam a ɔka kyerɛɛ Isak no.
10 og han stadfestet den som en rett for Jakob, som en evig pakt for Israel,
Ɔhyɛɛ mu den maa Yakob sɛ mmara, de maa Israel sɛ apam a ɛbɛtena hɔ afebɔɔ.
11 idet han sa: Dig vil jeg gi Kana'ans land til arvelodd.
Ɔkaa sɛ, “Mede Kanaan asase no bɛma wo sɛ kyɛfa a ɛbɛyɛ wʼagyapadeɛ.”
12 Da de var en liten flokk, få og fremmede der,
Ɔkaa yei ɛberɛ a na wɔnnɔɔso, ahɔhokuo ketewa bi a wɔwɔ Kanaan.
13 og vandret fra folk til folk, fra et rike til et annet folk,
Wɔfirii aman so kɔɔ aman so; firii ahemman mu kɔɔ ahemman mu.
14 tillot han ikke noget menneske å gjøre vold imot dem, og han straffet konger for deres skyld:
Wamma obi anhyɛ wɔn so; wɔn enti, ɔkaa ahene anim sɛ:
15 Rør ikke ved mine salvede, og gjør ikke mine profeter noget ondt!
“Mommfa mo nsa nka wɔn a masra wɔn ngo; na monnyɛ mʼadiyifoɔ bɔne bi.”
16 Og han kalte hunger inn over landet, han brøt sønder hver støtte av brød.
Ɔmaa ɛkɔm baa asase no so na ɔsɛee akwan a wɔfa so nya wɔn aduane nyinaa;
17 Han sendte en mann foran dem, til træl blev Josef solgt.
na ɔsomaa ɔbarima bi dii wɔn anim, Yosef a wɔtɔn no sɛ akoa no.
18 De plaget hans føtter med lenker, hans sjel kom i jern,
Wɔde mpokyerɛ guu ne nan, na wɔde dadeɛ nkɔnsɔnkɔnsɔn hyɛɛ ne kɔn,
19 inntil den tid da hans ord slo til, da Herrens ord viste hans uskyld.
kɔsii sɛ deɛ ɔhyɛɛ ho nkɔm no baa mu, kɔsii sɛ Awurade asɛm no daa no adi sɛ ɔyɛ nokwafoɔ.
20 Da sendte kongen bud og lot ham løs, herskeren over folkeslag gav ham fri.
Afei, ɔhene no soma ma wɔkɔgyaa no; aman no sodifoɔ gyaa no.
21 Han satte ham til herre over sitt hus og til hersker over alt sitt gods,
Ɔyɛɛ no ne fiefoɔ so wura, deɛ ɔwɔ nyinaa sodifoɔ,
22 forat han skulde binde hans fyrster efter sin vilje og lære hans eldste visdom.
sɛ ɔnkyerɛ ne mmapɔmma deɛ ɔpɛ na ɔnkyerɛ ne mpanimfoɔ nyansa.
23 Så kom Israel til Egypten, og Jakob bodde som fremmed i Kams land.
Afei, Israel kɔɔ Misraim; Yakob kɔtenaa Ham asase so sɛ ɔnanani.
24 Og han gjorde sitt folk såre fruktbart og gjorde det sterkere enn dets motstandere.
Awurade maa ne nkurɔfoɔ ase dɔreeɛ; ɔyɛɛ wɔn bebree dodo maa wɔn atamfoɔ,
25 Han vendte deres hjerte til å hate hans folk, til å gå frem med svik mot hans tjenere.
wɔn a ɔdanee wɔn akoma sɛ wɔntane ne nkurɔfoɔ na wɔmpam nʼasomfoɔ tiri so.
26 Han sendte Moses, sin tjener, Aron som han hadde utvalgt.
Ɔsomaa ne ɔsomfoɔ Mose, ne Aaron a na wayi noɔ no.
27 De gjorde hans tegn iblandt dem og undere i Kams land.
Wɔyɛɛ ne nsɛnkyerɛnneɛ nwanwasoɔ wɔ wɔn mu, nʼanwanwadeɛ wɔ Ham asase so.
28 Han sendte mørke og gjorde det mørkt, og de var ikke gjenstridige mot hans ord.
Ɔsomaa esum, na ɔmaa asase duruu sum ɛfiri sɛ na wɔate nʼasɛm no so atua.
29 Han gjorde deres vann til blod, og han drepte deres fisker.
Ɔmaa wɔn nsuo nyinaa danee mogya, nam so kumm emu mpataa.
30 Deres land vrimlet av frosk, endog i deres kongers saler.
Mpɔtorɔ bɛhyɛɛ asase no so ma, na wɔhyɛnee ɔman no sodifoɔ mpia mu.
31 Han talte, og det kom fluesvermer, mygg innen hele deres landemerke.
Ɔkasaeɛ, na nwansena bebree ne ntontom baa ɔman no mu baabiara.
32 Han gav dem hagl for regn, luende ild i deres land,
Ɔmaa wɔn osutɔ danee ampariboɔ a anyinam nenam mu wɔ ɔman no nyinaa mu;
33 og han slo ned deres vintrær og deres fikentrær, og brøt sønder trærne innen deres landemerke.
Ɔsɛee wɔn bobe ne borɔdɔma nnua na ɔbubuu ɔman no so nnua pasaa.
34 Han talte, og det kom gresshopper og gnagere uten tall,
Ɔkasaeɛ, na ntutummɛ baeɛ mmɛbɛ a wɔntumi nkan wɔn;
35 og de åt op hver urt i deres land, og de åt op frukten på deres mark.
wɔwee nhahammono biara a ɛwɔ wɔn asase no so, na wɔdii wɔn mfuo so nnuane.
36 Og han slo alt førstefødt i deres land, førstegrøden av all deres kraft.
Afei ɔkunkumm wɔn asase so mmakan nyinaa, wɔn mmarimayɛ mu aba a ɛdi ɛkan nyinaa.
37 Og han førte dem ut med sølv og gull, og det fantes ingen i hans stammer som snublet.
Ɔyii Israelfoɔ, a wɔso dwetɛ ne sikakɔkɔɔ, firii wɔn mmusuakuo mu a obiara ho antɔ kyima.
38 Egypten gledet sig da de drog ut; for frykt for dem var falt på dem.
Misraim ani gyeeɛ ɛberɛ a wɔkɔeɛ, ɛfiri sɛ na Israelfoɔ ho hu atɔ wɔn so.
39 Han bredte ut en sky til dekke og ild til å lyse om natten.
Ɔtrɛɛ omununkum mu kataa wɔn so, na ɔde ogya maa wɔn, sɛ ɛnyɛ hann anadwo.
40 De krevde, og han lot vaktler komme og mettet dem med himmelbrød.
Wɔbisaeɛ, na ɔbrɛɛ wɔn mmoko. Ɔmaa ɔsoro aduane mee wɔn.
41 Han åpnet klippen, og det fløt vann; det løp gjennem det tørre land som en strøm.
Ɔbuee ɔbotan mu maa nsuo firii mu baeɛ; na ɛtenee wɔ ɛserɛ no so sɛ asubɔnten.
42 For han kom i hu sitt hellige ord, Abraham, sin tjener,
Ɔkaee ne bɔhyɛ kronkron bi a ɔhyɛɛ ne ɔsomfoɔ Abraham no.
43 og han førte sitt folk ut med glede, sine utvalgte med fryderop,
Ɔyii ne nkurɔfoɔ maa wɔn ani gyeeɛ. Wɔn a wapa wɔn no dii ahurisie;
44 og han gav dem hedningefolks land, og hvad folkeslag med møie hadde vunnet, tok de til eie,
ɔde amanaman no nsase maa wɔn, na deɛ ebinom abrɛ anya no bɛyɛɛ wɔn agyapadeɛ
45 forat de skulde holde hans forskrifter og ta vare på hans lover. Halleluja!
na wɔahwɛ nʼahyɛdeɛ adi ne mmara so. Monyi Awurade ayɛ.
