Salmenes 104
1 Min sjel, lov Herren! Herre min Gud, du er såre stor, høihet og herlighet har du iklædd dig.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 Han hyller sig i lys som i et klædebon, han spenner himmelen ut som et telt,
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 han som tømrer i vannene sine høie saler, han som gjør skyene til sin vogn, som farer frem på vindens vinger.
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Han gjør vinder til sine engler, luende ild til sine tjenere.
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Han grunnfestet jorden på dens støtter, den skal ikke rokkes i all evighet.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Du hadde dekket den med dype vann som med et klædebon; vannene stod over fjellene.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 For din trusel flydde de, for din tordens røst for de hastig bort.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 De steg op til fjellene, fór ned i dalene, til det sted du hadde grunnfestet for dem.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 En grense satte du, som de ikke skal overskride; de skal ikke vende tilbake for å dekke jorden.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Han lar kilder springe frem i dalene; mellem fjellene går de.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 De gir alle markens dyr å drikke; villeslene slukker sin tørst.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 Over dem bor himmelens fugler; mellem grenene lar de høre sin røst.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Han vanner fjellene fra sine høie saler; av dine gjerningers frukt mettes jorden.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Han lar gress gro for feet og urter til menneskets tjeneste, til å få brød frem av jorden.
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 Og vin gleder menneskets hjerte, så den gjør åsynet mer skinnende enn olje, og brød styrker menneskets hjerte.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Herrens trær mettes, Libanons sedrer som han har plantet,
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 der hvor fuglene bygger rede, storken som har sin bolig i cypressene.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 De høie fjell er for stengjetene, klippene er tilflukt for fjellgrevlingene.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Han gjorde månen til å fastsette tidene; solen kjenner sin nedgangstid.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Du gjør mørke, og det blir natt; i den rører sig alle dyrene i skogen.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 De unge løver brøler efter rov, for å kreve sin føde av Gud.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Solen går op, de trekker sig tilbake og legger sig i sine boliger.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Mennesket går ut til sin gjerning og til sitt arbeid inntil aftenen.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Hvor mange dine gjerninger er, Herre! Du gjorde dem alle viselig; jorden er full av det du har skapt.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Der er havet, stort og vidtstrakt; der er en vrimmel uten tall, der er dyr, både små og store.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Der går skibene, Leviatan, som du skapte til å leke sig der.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 Alle venter de på dig, at du skal gi dem deres føde i sin tid.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Du gir dem, de sanker; du oplater din hånd, de mettes med godt.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Du skjuler ditt åsyn, de forferdes; du drar deres livsånde tilbake, de dør og vender tilbake til sitt støv.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Du sender din Ånd ut, de skapes, og du gjør jordens skikkelse ny igjen.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Herrens ære være til evig tid! Herren glede sig i sine gjerninger!
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Han som ser til jorden, og den bever, som rører ved fjellene, og de ryker.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Jeg vil lovsynge Herren så lenge jeg lever; jeg vil synge for min Gud så lenge jeg er til.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Måtte min tale tekkes ham! Jeg vil glede mig i Herren!
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Men måtte syndere utryddes av jorden, og ugudelige ikke mere finnes! Min sjel, lov Herren! Halleluja!
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
