< Salmenes 104 >

1 Min sjel, lov Herren! Herre min Gud, du er såre stor, høihet og herlighet har du iklædd dig.
ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.۱
2 Han hyller sig i lys som i et klædebon, han spenner himmelen ut som et telt,
خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.۲
3 han som tømrer i vannene sine høie saler, han som gjør skyene til sin vogn, som farer frem på vindens vinger.
آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.۳
4 Han gjør vinder til sine engler, luende ild til sine tjenere.
فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.۴
5 Han grunnfestet jorden på dens støtter, den skal ikke rokkes i all evighet.
که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.۵
6 Du hadde dekket den med dype vann som med et klædebon; vannene stod over fjellene.
آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.۶
7 For din trusel flydde de, for din tordens røst for de hastig bort.
از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.۷
8 De steg op til fjellene, fór ned i dalene, til det sted du hadde grunnfestet for dem.
به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.۸
9 En grense satte du, som de ikke skal overskride; de skal ikke vende tilbake for å dekke jorden.
حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.۹
10 Han lar kilder springe frem i dalene; mellem fjellene går de.
که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.۱۰
11 De gir alle markens dyr å drikke; villeslene slukker sin tørst.
تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.۱۱
12 Over dem bor himmelens fugler; mellem grenene lar de høre sin røst.
بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.۱۲
13 Han vanner fjellene fra sine høie saler; av dine gjerningers frukt mettes jorden.
او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.۱۳
14 Han lar gress gro for feet og urter til menneskets tjeneste, til å få brød frem av jorden.
نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.۱۴
15 Og vin gleder menneskets hjerte, så den gjør åsynet mer skinnende enn olje, og brød styrker menneskets hjerte.
و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.۱۵
16 Herrens trær mettes, Libanons sedrer som han har plantet,
درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،۱۶
17 der hvor fuglene bygger rede, storken som har sin bolig i cypressene.
که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.۱۷
18 De høie fjell er for stengjetene, klippene er tilflukt for fjellgrevlingene.
کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.۱۸
19 Han gjorde månen til å fastsette tidene; solen kjenner sin nedgangstid.
ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.۱۹
20 Du gjør mørke, og det blir natt; i den rører sig alle dyrene i skogen.
تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.۲۰
21 De unge løver brøler efter rov, for å kreve sin føde av Gud.
شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.۲۱
22 Solen går op, de trekker sig tilbake og legger sig i sine boliger.
چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.۲۲
23 Mennesket går ut til sin gjerning og til sitt arbeid inntil aftenen.
انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.۲۳
24 Hvor mange dine gjerninger er, Herre! Du gjorde dem alle viselig; jorden er full av det du har skapt.
‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.۲۴
25 Der er havet, stort og vidtstrakt; der er en vrimmel uten tall, der er dyr, både små og store.
و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.۲۵
26 Der går skibene, Leviatan, som du skapte til å leke sig der.
و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.۲۶
27 Alle venter de på dig, at du skal gi dem deres føde i sin tid.
جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.۲۷
28 Du gir dem, de sanker; du oplater din hånd, de mettes med godt.
آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.۲۸
29 Du skjuler ditt åsyn, de forferdes; du drar deres livsånde tilbake, de dør og vender tilbake til sitt støv.
روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.۲۹
30 Du sender din Ånd ut, de skapes, og du gjør jordens skikkelse ny igjen.
چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.۳۰
31 Herrens ære være til evig tid! Herren glede sig i sine gjerninger!
جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.۳۱
32 Han som ser til jorden, og den bever, som rører ved fjellene, og de ryker.
که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.۳۲
33 Jeg vil lovsynge Herren så lenge jeg lever; jeg vil synge for min Gud så lenge jeg er til.
خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.۳۳
34 Måtte min tale tekkes ham! Jeg vil glede mig i Herren!
تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.۳۴
35 Men måtte syndere utryddes av jorden, og ugudelige ikke mere finnes! Min sjel, lov Herren! Halleluja!
گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!۳۵

< Salmenes 104 >