Salmenes 104
1 Min sjel, lov Herren! Herre min Gud, du er såre stor, høihet og herlighet har du iklædd dig.
わが霊魂よヱホパをほめまつれ わが神ヱホバよなんぢは至大にして尊貴と稜威とを衣たまへり
2 Han hyller sig i lys som i et klædebon, han spenner himmelen ut som et telt,
なんぢ光をころものごとくにまとひ天を幕のごとくにはり
3 han som tømrer i vannene sine høie saler, han som gjør skyene til sin vogn, som farer frem på vindens vinger.
水のなかにおのれの殿の棟梁をおき 雲をおのれの車となし 風の翼にのりあるき
4 Han gjør vinder til sine engler, luende ild til sine tjenere.
かぜを使者となし熖のいづる火を僕となしたまふ
5 Han grunnfestet jorden på dens støtter, den skal ikke rokkes i all evighet.
ヱホバは地を基のうへにおきて 永遠にうごくことなからしめたまふ
6 Du hadde dekket den med dype vann som med et klædebon; vannene stod over fjellene.
衣にておほふがごとく大水にて地をおほひたまへり 水たたへて山のうへをこゆ
7 For din trusel flydde de, for din tordens røst for de hastig bort.
なんぢ叱咤すれば水しりぞき 汝いかづちの聲をはなてば水たちまち去ぬ
8 De steg op til fjellene, fór ned i dalene, til det sted du hadde grunnfestet for dem.
あるひは山にのぼり或ひは谷にくだりて 汝のさだめたまへる所にゆけり
9 En grense satte du, som de ikke skal overskride; de skal ikke vende tilbake for å dekke jorden.
なんぢ界をたてて之をこえしめず ふたたび地をおほふことなからしむ
10 Han lar kilder springe frem i dalene; mellem fjellene går de.
ヱホバはいづみを谷にわきいだし給ふ その流は山のあひだにはしる
11 De gir alle markens dyr å drikke; villeslene slukker sin tørst.
かくて野のもろもろの獣にのましむ 野の驢馬もその渇をやむ
12 Over dem bor himmelens fugler; mellem grenene lar de høre sin røst.
空の鳥もそのほとりにすみ 樹梢の間よりさえづりうたふ
13 Han vanner fjellene fra sine høie saler; av dine gjerningers frukt mettes jorden.
ヱホバはその殿よりもろもろの山に灌漑たまふ 地はなんぢのみわざの實によりて飽足ぬ
14 Han lar gress gro for feet og urter til menneskets tjeneste, til å få brød frem av jorden.
ヱホバは草をはえしめて家畜にあたへ 田產をはえしめて人の使用にそなへたまふ かく地より食物をいだしたまふ
15 Og vin gleder menneskets hjerte, så den gjør åsynet mer skinnende enn olje, og brød styrker menneskets hjerte.
人のこころを歓ばしむる葡萄酒 ひとの顔をつややかならしむるあぶら 人のこころを強からしむる糧どもなり
16 Herrens trær mettes, Libanons sedrer som han har plantet,
ヱホバの樹とその植たまへるレバノンの香柏とは飽足ぬべし
17 der hvor fuglene bygger rede, storken som har sin bolig i cypressene.
鳥はそのなかに巣をつくり鶴は松をその棲とせり
18 De høie fjell er for stengjetene, klippene er tilflukt for fjellgrevlingene.
たかき山は山羊のすまひ磐石は山鼠のかくるる所なり
19 Han gjorde månen til å fastsette tidene; solen kjenner sin nedgangstid.
ヱホバは月をつくりて時をつかさどらせたまへり 日はその西にいることをしる
20 Du gjør mørke, og det blir natt; i den rører sig alle dyrene i skogen.
なんぢ黑暗をつくりたまへば夜あり そのとき林のけものは皆しのびしのびに出きたる
21 De unge løver brøler efter rov, for å kreve sin føde av Gud.
わかき獅ほえて餌をもとめ神にくひものをもとむ
22 Solen går op, de trekker sig tilbake og legger sig i sine boliger.
日いづれば退きてその穴にふす
23 Mennesket går ut til sin gjerning og til sitt arbeid inntil aftenen.
人はいでて工をとりその勤勞はゆふべにまでいたる
24 Hvor mange dine gjerninger er, Herre! Du gjorde dem alle viselig; jorden er full av det du har skapt.
ヱホバよなんぢの事跡はいかに多なる これらは皆なんぢの智慧にてつくりたまへり 汝のもろもろの富は地にみつ
25 Der er havet, stort og vidtstrakt; der er en vrimmel uten tall, der er dyr, både små og store.
かしこに大なるひろき海あり そのなかに數しられぬ匍ふもの小なる大なる生るものあり
26 Der går skibene, Leviatan, som du skapte til å leke sig der.
舟そのうへをはしり汝のつくりたまへる鰐そのうちにあそびたはぶる
27 Alle venter de på dig, at du skal gi dem deres føde i sin tid.
彼ら皆なんぢを俟望む なんぢ宜時にくひものを之にあたへたまふ
28 Du gir dem, de sanker; du oplater din hånd, de mettes med godt.
彼等はなんぢの予へたまふ物をひろふ なんぢ手をひらきたまへばかれら嘉物にあきたりぬ
29 Du skjuler ditt åsyn, de forferdes; du drar deres livsånde tilbake, de dør og vender tilbake til sitt støv.
なんぢ面をおほひたまへば彼等はあわてふためく 汝かれらの氣息をとりたまへばかれらは死て塵にかへる
30 Du sender din Ånd ut, de skapes, og du gjør jordens skikkelse ny igjen.
なんぢ霊をいだしたまへば百物みな造らるなんぢ地のおもてを新にしたまふ
31 Herrens ære være til evig tid! Herren glede sig i sine gjerninger!
願くはヱホバの榮光とこしへにあらんことを ヱホバそのみわざを喜びたまはんことを
32 Han som ser til jorden, og den bever, som rører ved fjellene, og de ryker.
ヱホバ地をみたまへば地ふるひ山にふれたまへば山は煙をいだす
33 Jeg vil lovsynge Herren så lenge jeg lever; jeg vil synge for min Gud så lenge jeg er til.
生るかぎりはヱホバに向ひてうたひ 我ながらふるほどはわが神をほめうたはん
34 Måtte min tale tekkes ham! Jeg vil glede mig i Herren!
ヱホバをおもふわが思念はたのしみ深からん われヱホバによりて喜ぶべし
35 Men måtte syndere utryddes av jorden, og ugudelige ikke mere finnes! Min sjel, lov Herren! Halleluja!
罪人は地より絶滅され あしきものは復あらざるべし わが霊魂よヱホバをほめまつれヱホバを讃稱へよ
