Salmenes 102
1 En bønn av en elendig, når han vansmekter og utøser sin sorg for Herrens åsyn. Herre, hør min bønn og la mitt rop komme til dig!
Zayıf düşünce derdini RAB'be döken mazlumun duası Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.
2 Skjul ikke ditt åsyn for mig på den dag jeg er i nød! Bøi ditt øre til mig! På den dag jeg roper, skynd dig å svare mig!
Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.
3 For mine dager er faret bort som en røk, og mine ben er forbrent som en brand.
Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
4 Mitt hjerte er stukket som en urt og fortørket; for jeg har glemt å ete mitt brød.
Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.
5 For mine lydelige sukks skyld henger mine ben ved mitt kjøtt.
Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.
6 Jeg ligner pelikanen i ørkenen, jeg er som uglen på øde steder.
Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.
7 Jeg våker og er blitt som en enslig fugl på taket.
Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
8 Hele dagen spotter mine fiender mig; de som raser mot mig, sverger ved mig.
Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.
9 For jeg eter aske som brød og blander min drikk med gråt
Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.
10 for din vredes og din harmes skyld; for du har løftet mig op og kastet mig bort.
11 Mine dager er som en hellende skygge, og selv visner jeg som en urt.
Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.
12 Men du, Herre, du troner til evig tid, og ditt minne varer fra slekt til slekt.
Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.
13 Du vil reise dig, du vil forbarme dig over Sion; for det er tiden til å være det nådig, timen er kommet.
Kalkıp Siyon'a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.
14 For dine tjenere elsker dets stener, og de ynkes over dets støv.
Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.
15 Og hedningene skal frykte Herrens navn, og alle jordens konger din herlighet.
Uluslar RAB'bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
16 For Herren har bygget Sion, han har åpenbaret sig i sin herlighet.
Çünkü RAB Siyon'u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.
17 Han har vendt sig til de hjelpeløses bønn, og han har ikke foraktet deres bønn.
Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.
18 Dette skal bli opskrevet for den kommende slekt, og det folk som skal skapes, skal love Herren.
Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB'be övgüler sunsun.
19 For han har sett ned fra sin hellige høide, Herren har fra himmelen skuet til jorden
RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,
20 for å høre den fangnes sukk, for å løse dødens barn,
Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.
21 forat de i Sion skal forkynne Herrens navn og hans pris i Jerusalem,
Böylece halklar ve krallıklar RAB'be tapınmak için toplanınca, O'nun adı Siyon'da, Övgüsü Yeruşalim'de duyurulacak.
22 når de samler sig, folkeslagene og rikene, for å tjene Herren.
23 Han har bøiet min kraft på veien, han har forkortet mine dager.
RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.
24 Jeg sier: Min Gud, ta mig ikke bort midt i mine dager! Dine år varer fra slekt til slekt.
“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!
25 Fordum grunnfestet du jorden, og himlene er dine henders gjerning.
“Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
26 De skal forgå, men du blir stående; de skal alle eldes som et klæde, som et klædebon omskifter du dem, og de omskiftes,
Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.
27 men du er den samme, og dine år får ingen ende.
Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.
28 Dine tjeneres barn skal bo i ro, og deres avkom skal stå fast for ditt åsyn.
Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”
