Salomos Ordsprog 8
1 Hør, visdommen roper, og forstanden lar sin røst høre.
Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi
2 Oppe på hauger ved veien står hun, der hvor stiene møtes;
Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?
3 ved siden av portene, ved byens utgang, i inngangen til portene roper hun høit:
Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:
4 Til eder, I menn, roper jeg, og min røst lyder til menneskenes barn.
«Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.
5 Lær klokskap, I enfoldige, og lær forstand, I uforstandige!
Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.
6 Hør! Om store ting taler jeg, og jeg oplater mine leber med rettvishet;
Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.
7 min tunge taler sannhet, og ugudelighet er en vederstyggelighet for mine leber.
Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.
8 Alle min munns ord er rette, det er intet falskt eller vrangt i dem.
Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.
9 De er alle sammen likefremme for den forstandige og rette for dem som har funnet kunnskap.
Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.
10 Ta imot min tilrettevisning istedenfor sølv, og ta imot kunnskap fremfor utsøkt gull!
Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.
11 For visdom er bedre enn perler, og ingen skatt kan lignes med den.
Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.
12 Jeg, visdommen, har klokskap i eie, og jeg forstår å finne kloke råd.
Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.
13 Å frykte Herren er å hate ondt; stolthet og overmot, ond ferd og en falsk munn hater jeg.
Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.
14 Mig tilhører råd og sann innsikt, jeg er forstand, mig hører styrke til.
Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.
15 Ved mig regjerer kongene, og ved mig fastsetter fyrstene hvad rett er.
Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.
16 Ved mig styrer herskerne og høvdingene, alle dommere på jorden.
Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.
17 Jeg elsker dem som elsker mig, og de som søker mig, skal finne mig.
Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.
18 Hos mig er rikdom og ære, gammelt arvegods og rettferdighet.
Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.
19 Min frukt er bedre enn gull, ja det fineste gull, og den vinning jeg gir, er bedre enn utsøkt sølv.
Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.
20 På rettferds vei vandrer jeg, midt på rettens stier;
Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.
21 derfor gir jeg dem som elsker mig, sann rikdom til arv og fyller deres forrådskammere.
Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.
22 Herren skapte mig som sitt første verk, før sine andre gjerninger, i fordums tid.
Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.
23 Fra evighet er jeg blitt til, fra først av, før jorden var.
Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.
24 Da avgrunnene ennu ikke var til, blev jeg født, da der ennu ikke fantes kilder fylt med vann.
Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.
25 Før fjellene blev senket ned, før haugene blev til, blev jeg født,
Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.
26 før han hadde skapt jord og mark og jorderikes første muldklump.
Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,
27 Da han bygget himmelen, var jeg der, da han slo hvelving over avgrunnen.
Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,
28 Da han festet skyene oventil, da han bandt avgrunnens kilder,
Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,
29 da han satte grense for havet, så vannene ikke går lenger enn han byder, da han la jordens grunnvoller -
Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə
30 da var jeg verksmester hos ham, og jeg var hans lyst dag efter dag, jeg lekte alltid for hans åsyn;
Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.
31 jeg lekte på hele hans vide jord, og min lyst hadde jeg i menneskenes barn.
Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.
32 Og nu, barn, hør på mig! Salige er de som følger mine veier.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!
33 Hør på min tilrettevisning og bli vise og forakt den ikke!
Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.
34 Salig er det menneske som hører på mig, så han våker ved mine dører dag efter dag og vokter mine dørstolper.
Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!
35 For den som finner mig, finner livet og får nåde hos Herren.
Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.
36 Men den som ikke finner mig, skader sig selv; alle de som hater mig, elsker døden.
Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».
