Salomos Ordsprog 7
1 Min sønn, bevar mine ord og gjem mine bud hos dig!
И оғлум, сөзлиримгә әмәл қил, Тапшуруқлиримни жүригиңдә сақла.
2 Bevar mine bud, så skal du leve, bevar min lære som din øiesten!
Тапшуруқлиримға әмәл қилсаң, яшнайсән; Тәлимлиримни көз қаричуқуңни асриғандәк асра.
3 Bind dem på dine fingrer, skriv dem på ditt hjertes tavle!
Уларни бармақлириңға теңип қой, Қәлб тахтаңға йезивал.
4 Si til visdommen: Du er min søster, og kall forstanden din kjenning,
Даналиқни, сән һәдә-сиңлим, дегин, Пәм-парасәтни «туққиним» дәп чақир.
5 forat den må bevare dig fra annen manns hustru, fra fremmede kvinner, som taler glatte ord.
Шундақ қилсаң, улар сени ят хотундин жирақлаштуриду, Ағзидин силиқ сөз чиқидиған йочун аялдин нери қилиду.
6 For jeg så engang ut av vinduet på mitt hus, gjennem mitt gitter,
[Бир қетим] өйниң деризә көзнәклиридин ташқириға қариғинимда,
7 og da så jeg blandt de uerfarne, jeg blev var blandt de unge en uforstandig gutt,
Бир нәччә яш, садда жигитләрни көрдүм, Уларниң ичидин бир әқилсизни көрүп қалдим,
8 som gikk forbi på gaten ved hennes hjørne og gikk frem på veien til hennes hus,
У коча бойлап бузуқ [хотун турушлуқ] доқмуштин өтүп, Андин униң өйи тәрәпкә қарап маңди.
9 i skumringen, da dagen var til ende, i dyp natt og mørke.
Кәчқурун қараңғу чүшкәндә, Зулмәт кечә, ай қараңғусида [ишики алдидин өтти].
10 Da kom en kvinne ham i møte i en skjøges klær og med svikefullt hjerte.
Мана, өйдин бир хотун чиқип уни күтүвалди; Кийими паһишә аялларниңкидәк болуп, Нийити һейлә-микир еди.
11 Vill er hun og kåt; hennes føtter er ikke i ro i hennes hus.
Ағзи бишәм-һаясиз, наһайити җаһил бир хотун, У өйидә турмайду,
12 Snart er hun på gater, snart på torver, og ved hvert hjørne lurer hun.
Бирдә мәһәллидә, бирдә мәйданларда, У кочилардики һәр доқмушта пайлап жүриду.
13 Og hun tok fatt på ham og kysset ham, og med frekt åsyn sa hun til ham:
Һелиқи яш жигитни тартип, уни сөйүп, Номуссизларчә униңға: —
14 Takkoffer skulde jeg bære frem, og idag har jeg innfridd mine løfter;
«Өйүмдә «енақлиқ қурбанлиғи» гөши бар, Мән бүгүн Худаға қәсәм қилған қурбанлиқни қилдим,
15 derfor gikk jeg ut for å møte dig, for å søke dig op, og jeg fant dig.
Шуңа мән сизни чақирғили чиқтим, Дидариңизға тәлпүнүп издидим. Әнди сизни тепивалдим!
16 Jeg har bredt tepper over min seng, brokete tepper av egyptisk garn.
Карвитимға Мисирниң кәштилик, йоллуқ либас япқучлирини яптим.
17 Jeg har strødd mitt leie med myrra, aloë og kanel.
Орун-көрпилиримгә хуш пурақ мурмәкки, муәттәр вә қовзақ дарчинларни чачтим.
18 Kom, la oss beruse oss i kjærlighet inntil morgenen, fryde oss i elskov!
Келиң, таң атқичә муһәббәтлишәйли, ойнап һозурлинайли, Көңлимиз қанғичә өз ара әйш-ишрәт қилайли,
19 For min mann er ikke hjemme, han er reist langt bort;
Ерим өйдә йоқ, жирақ сәпәргә чиқип кәтти.
20 pengepungen tok han med sig, først ved fullmåne kommer han hjem.
У бир һәмян пул елип кәтти, Ай толғичә у өйгә кәлмәйду» — деди.
21 Hun fikk lokket ham ved sin sterke overtalelse, ved sine glatte leber forførte hun ham.
Аял көп шерин сөзлири билән раса қизиқтурди, Чирайлиқ гәплири билән уни әсир қиливалди.
22 Han følger henne straks, lik en okse som går til slakterbenken, som i fotjern, hvormed dåren tuktes,
Союшқа елип маңған өкүздәк, Һамақәт киши кишән билән җазаға маңғандәк, Қилтаққа чүшкән қуштәк, Жигит униң кәйнидин маңди. Җигирини оқ тешип өтмигучә, У бу ишниң һаятиға замин болидиғанлиғини һеч билмәйду.
23 inntil pilen kløver hans lever - likesom fuglen haster til snaren og ikke vet at det gjelder dens liv.
24 Så hør nu på mig, barn, og akt på min munns ord!
И оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Дегәнлиримгә қулақ селиңлар,
25 La ikke ditt hjerte vende sig til hennes veier, forvill dig ikke inn på hennes stier!
Қәлбиңларни бундақ хотунниң йолиға кәткүзмәңлар, Униң алдам халтисиға чүшүп кәтмәңлар.
26 For mange som har fått ulivssår, har hun fellet, og mangfoldige er de hun har slått ihjel;
Бундақ аял нурғун кишиләрни жиқитип яриландурған, Униң боғузлиған адәмлири толиму көптур,
