Salomos Ordsprog 7
1 Min sønn, bevar mine ord og gjem mine bud hos dig!
Son min, tak vare på ordi mine, og gøym mine bodord hjå deg!
2 Bevar mine bud, så skal du leve, bevar min lære som din øiesten!
Tak vare på bodordi mine, so skal du liva, og på læra mi som din augnestein!
3 Bind dem på dine fingrer, skriv dem på ditt hjertes tavle!
Bitt deim på fingrarne dine, skriv deim på hjartetavla!
4 Si til visdommen: Du er min søster, og kall forstanden din kjenning,
Seg til visdomen: «Du er mi syster», og kalla vitet din ven,
5 forat den må bevare dig fra annen manns hustru, fra fremmede kvinner, som taler glatte ord.
so dei kann deg vara frå annanmanns kona, frå ei framand kvinna med sleipe ord.
6 For jeg så engang ut av vinduet på mitt hus, gjennem mitt gitter,
For gjenom vindauga mitt, gjenom rimarne glytte eg ut.
7 og da så jeg blandt de uerfarne, jeg blev var blandt de unge en uforstandig gutt,
Då såg eg millom dei fåkunnige, eg gådde ein uviting millom dei unge,
8 som gikk forbi på gaten ved hennes hjørne og gikk frem på veien til hennes hus,
som smaug um hyrna på gata, tok vegen til hennar hus,
9 i skumringen, da dagen var til ende, i dyp natt og mørke.
i skumings-stundi, mot kvelden, i kolmyrke svarte natti.
10 Da kom en kvinne ham i møte i en skjøges klær og med svikefullt hjerte.
Då kom kvinna imot han i skjøkjebunad og innful i hjarta -
11 Vill er hun og kåt; hennes føtter er ikke i ro i hennes hus.
bråkande er ho og vill, heime hev ho’kje ro.
12 Snart er hun på gater, snart på torver, og ved hvert hjørne lurer hun.
Snart på gata, snart på torgi, med kvart hyrna stend ho på lur -
13 Og hun tok fatt på ham og kysset ham, og med frekt åsyn sa hun til ham:
Ho tok fat på han og kysste han, og med ubljug uppsyn sagde ho til han:
14 Takkoffer skulde jeg bære frem, og idag har jeg innfridd mine løfter;
«Eg hev på meg eit gilde-offer, og eg held min lovnad i dag.
15 derfor gikk jeg ut for å møte dig, for å søke dig op, og jeg fant dig.
Difor gjekk eg ut imot deg, vilde leita deg upp, og eg fann deg.
16 Jeg har bredt tepper over min seng, brokete tepper av egyptisk garn.
Mi seng hev eg reidt med tæpe, med egyptiske roselakan.
17 Jeg har strødd mitt leie med myrra, aloë og kanel.
Eg hev skvett utyver mi lega myrra, aloe og kanel.
18 Kom, la oss beruse oss i kjærlighet inntil morgenen, fryde oss i elskov!
Kom til ein kjærleiks rus alt til morgons, lat oss hyggja oss saman i elskhug!
19 For min mann er ikke hjemme, han er reist langt bort;
For mannen er ikkje heime, han er på ferd langt burte,
20 pengepungen tok han med sig, først ved fullmåne kommer han hjem.
pengepungen tok han med seg, ved fullmånetid kjem han heim.»
21 Hun fikk lokket ham ved sin sterke overtalelse, ved sine glatte leber forførte hun ham.
Ho fekk lokka han med all si sterke fyreteljing, forførde han med sine sleipe lippor.
22 Han følger henne straks, lik en okse som går til slakterbenken, som i fotjern, hvormed dåren tuktes,
Han fylgjer henne straks, som ein ukse gjeng til slagt, som i fotjarn til tukt for dåren,
23 inntil pilen kløver hans lever - likesom fuglen haster til snaren og ikke vet at det gjelder dens liv.
til dess pili kløyver hans livr, som fuglen skundar til snara og veit ikkje at det gjeld livet.
24 Så hør nu på mig, barn, og akt på min munns ord!
Og no, søner, høyr på meg, og lyd på det munnen min talar!
25 La ikke ditt hjerte vende sig til hennes veier, forvill dig ikke inn på hennes stier!
Ei vende du hjarta til hennar vegar, vimra ikkje på hennar stigar!
26 For mange som har fått ulivssår, har hun fellet, og mangfoldige er de hun har slått ihjel;
For mange med ulivssår hev ho felt, og stort er talet på deim ho hev drepe.
