Salomos Ordsprog 7
1 Min sønn, bevar mine ord og gjem mine bud hos dig!
Fis mwen an, kenbe pawòl mwen yo e kache kòmandman mwen yo anndan ou.
2 Bevar mine bud, så skal du leve, bevar min lære som din øiesten!
Kenbe kòmandman mwen yo pou viv, ak enstriksyon mwen yo kon de grenn zye nan tèt ou.
3 Bind dem på dine fingrer, skriv dem på ditt hjertes tavle!
Mare yo sou dwèt ou; ekri yo sou tablo a kè ou.
4 Si til visdommen: Du er min søster, og kall forstanden din kjenning,
Di a sajès: “Se ou ki sè mwen,” e rele sajès pi bon zanmi ou,
5 forat den må bevare dig fra annen manns hustru, fra fremmede kvinner, som taler glatte ord.
Pou li kab anpeche ou ale jwenn ak yon fanm adiltè; yon fanm etranje a ki fè flate ak pawòl li.
6 For jeg så engang ut av vinduet på mitt hus, gjennem mitt gitter,
Paske bo fenèt lakay mwen, mwen te gade nan fant fenèt mwen an.
7 og da så jeg blandt de uerfarne, jeg blev var blandt de unge en uforstandig gutt,
Konsa, mwen te wè pami moun sòt yo, e te rekonèt pami jenn yo, yon jennonm ki te manke bon sans;
8 som gikk forbi på gaten ved hennes hjørne og gikk frem på veien til hennes hus,
ki t ap pase nan lari a toupre kwen kay fanm nan. Konsa, li pran chemen pou rive lakay li,
9 i skumringen, da dagen var til ende, i dyp natt og mørke.
nan solèy kouche a, nan aswè, nan mitan lannwit ak nan fènwa.
10 Da kom en kvinne ham i møte i en skjøges klær og med svikefullt hjerte.
Epi gade, yon fanm vin pwoche li abiye kon pwostitiye ak riz nan kè l.
11 Vill er hun og kåt; hennes føtter er ikke i ro i hennes hus.
Li parèt plen kouraj nan rebelyon li. Pye li pa rete lakay li.
12 Snart er hun på gater, snart på torver, og ved hvert hjørne lurer hun.
Koulye a nan lari yo, koulye a nan plas yo, lap kache tan nan tout kwen.
13 Og hun tok fatt på ham og kysset ham, og med frekt åsyn sa hun til ham:
Konsa, li sezi li, bo li; e ak figi byen ranje, li di li:
14 Takkoffer skulde jeg bære frem, og idag har jeg innfridd mine løfter;
“Mwen te prèt pou ale fè ofrann lapè yo. Se jodi a, mwen fin peye ve mwen yo.
15 derfor gikk jeg ut for å møte dig, for å søke dig op, og jeg fant dig.
Konsa, mwen te vin rankontre ou, pou jwenn prezans ou; e konsa, mwen te twouve ou.
16 Jeg har bredt tepper over min seng, brokete tepper av egyptisk garn.
Mwen byen ranje kabann mwen ak kouvèti; avèk bèl dra Égypte yo.
17 Jeg har strødd mitt leie med myrra, aloë og kanel.
Mwen te flite kabann nan ak pafen flè jasmen, lwil womaren ak kanèl.
18 Kom, la oss beruse oss i kjærlighet inntil morgenen, fryde oss i elskov!
Vini, annou bwè ladann e fè lanmou jis rive nan maten. Annou fè kè nou kontan ak doudous nou yo.
19 For min mann er ikke hjemme, han er reist langt bort;
Paske mari m pa lakay la; li ale nan yon gran vwayaj.
20 pengepungen tok han med sig, først ved fullmåne kommer han hjem.
Li te pran yon sak lajan avè l. Jis rive nan plèn lin, l ap retounen lakay.”
21 Hun fikk lokket ham ved sin sterke overtalelse, ved sine glatte leber forførte hun ham.
Ak anpil ankourajman, li atire li; avèk lèv a flatè, li sedwi li.
22 Han følger henne straks, lik en okse som går til slakterbenken, som i fotjern, hvormed dåren tuktes,
Sibitman, li swiv li tankou yon bèf k ap monte labatwa, tankou moun sòt kab mache rive nan ne koulan an.
23 inntil pilen kløver hans lever - likesom fuglen haster til snaren og ikke vet at det gjelder dens liv.
Jiskaske yon flèch frennen li nan fwa l; tankou yon zwazo k ap fè vit pou rive nan pèlen. Se konsa, li pa konnen ke sa va koute lavi li.
24 Så hør nu på mig, barn, og akt på min munns ord!
Alò, pou sa, fis yo, koute mwen e okipe pawòl a bouch mwen yo.
25 La ikke ditt hjerte vende sig til hennes veier, forvill dig ikke inn på hennes stier!
Pa kite kè ou vire akote nan chemen li yo! Pa vin antre egare nan wout li yo!
26 For mange som har fått ulivssår, har hun fellet, og mangfoldige er de hun har slått ihjel;
Paske, anpil se viktim ke li deja jete anba yo; e anpil se sila ki te mouri akoz li.
