Salomos Ordsprog 28
1 De ugudelige flyr uten at nogen forfølger dem; men de rettferdige er trygge som ungløven.
Şər insan onu qovan yox ikən qaçar, Saleh aslan kimi mərd dayanar.
2 For et lands frafalls skyld blir dets fyrster mange; men når menneskene er kloke og førstandige, så lever fyrsten lenge.
Ölkədə üsyan olanda rəhbərlər artar, Dərrakəli, işbilən adam olsa, ölkəni uzun müddət qoruyar.
3 En fattig mann som undertrykker småfolk, er et regn som skyller bort kornet, så der ikke blir brød.
Bir yoxsul kişi kasıbları incidərsə, Bu, əkini yuyub aparan, qıtlıq yaradan güclü yağışa bənzər.
4 De som ikke følger loven, priser de ugudelige, men de som holder loven, strider mot dem.
Qanunu pozanlar pisi təriflər, Qanuna əməl edənlər onlara qarşı çıxar.
5 Onde mennesker skjønner ikke hvad rett er, men de som søker Herren, skjønner alt.
Pis insanlar nə bilir ki, ədalət nədir, Rəbbi axtaranlar bunu dərk edir.
6 Bedre er en fattig som vandrer i ustraffelighet, enn en falsk som vandrer på to veier, selv om han er rik.
Kamalla yaşayan yoxsul insan Əyri yolla sərvət qazanandan yaxşıdır.
7 Den som følger loven, er en forstandig sønn; men den som holder vennskap med svirebrødre, gjør sin far skam.
Qanan oğul qanunu yerinə yetirər, Qarınquluya qoşulan atasına xəcalət çəkdirər.
8 Den som øker sitt gods ved rente og ved overmål, han samler for den som forbarmer sig over de fattige.
Kim ki müamilə ilə, sələmlə var-dövlət yığar, Onun varı axırda kasıblara səxavət göstərənə qalar.
9 Om en vender sitt øre bort og ikke vil høre loven, er endog hans bønn en vederstyggelighet.
Kim ki qanunu eşitməmək üçün qulaqlarını bağlayır, Onun duaları iyrəncdir.
10 Den som fører de opriktige vill på en ond vei, skal falle i sin egen grav; men de ustraffelige skal arve det som godt er.
Kim ki əməlisalehləri əyri yola çəkər, Öz qazdığı quyuya düşər, Kamillərə yaxşı şeylər irs qalar.
11 En rik mann er vis i sine egne øine; men en fattig som er forstandig, gjennemskuer ham.
Zəngin özünü hikmətli sanar, Amma müdrik kasıb onun qəlbini oxuyar.
12 Når de rettferdige jubler, er alt herlighet og glede; men når de ugudelige kommer sig op, må en lete efter folk.
Salehlərin zəfəri hamıya şərəf gətirər, Amma pislər hakim olsa, hamı gizlənər.
13 Den som skjuler sine misgjerninger, har ingen lykke, men den som bekjenner dem og vender sig fra dem, finner miskunnhet.
Günahlarını ört-basdır edən uğur qazanmaz, Onu etiraf edərək tərk edən mərhəmət tapar.
14 Salig er det menneske som alltid frykter; men den som forherder sitt hjerte, faller i ulykke.
Həmişə Rəbdən qorxan bəxtiyardır, Ürəyi inadkar bəlaya düşər.
15 En brølende løve, en omfarende bjørn, slik er en ugudelig hersker over et fattig folk.
Kasıb xalqın üzərində olan pis hökmdar Nərildəyən aslan, hücum edən ayıya oxşar.
16 Du fyrste som er fattig på forstand og rik på vold! De som hater urettferdig vinning, skal leve lenge.
Dərrakəsiz hökmdar qəddar, zülmkar olar, Haram qazanca nifrət edənin ömrü uzanar.
17 Et menneske som trykkes av blodskyld, er på flukt like til sin grav; ingen må holde på ham.
Qantökən qorxub məzara düşənədək qaçar. Qoy heç kim ona kömək etməsin.
18 Den som lever ustraffelig, skal frelses; men den falske, som vandrer på to veier, skal falle på den ene.
Kamillik yolu ilə gedən qurtular, Əyri yolda olanlar qəflətən yıxılar.
19 Den som dyrker sin jord, mettes med brød; men den som jager efter tomme ting, mettes med armod.
Torpağını əkib-becərən doyunca çörək yeyər, Boş şeylərin ardınca gedən müflisləşər.
20 En trofast mann får rik velsignelse; men den som haster efter å bli rik, han blir ikke ustraffet.
Etibarlı insanın bərəkəti boldur, Tez varlanmaq istəyən cəzasız qalmır.
21 Å gjøre forskjell på folk er ikke rett, men mangen mann forsynder sig for et stykke brøds skyld.
Tərəfkeşlik yaxşı deyil, Kişi bir loğma çörək üçün günah işlədə bilər.
22 Den misunnelige haster engstelig efter gods og vet ikke at mangel skal komme over ham.
Xəsis var-dövlət ardınca düşər, Bilmədən yoxsulluğa yetişər.
23 Den som irettesetter et menneske, skal siden finne mere yndest enn den som gjør sin tunge glatt.
Kim ki başqasını danlayır, Yağlı dilə tutandan çox axırda o, lütf qazanır.
24 Den som plyndrer sin far og sin mor og sier: Det er ingen synd, han er en stallbror til ødeleggeren.
Ata-anasını soyub «günah deyildir» deyən Qırıcı insana yoldaşdır.
25 Den havesyke vekker trette; men den som setter sin lit til Herren, skal trives.
Tamahkar dava yaradar, Rəbbə güvənən bolluğa çatar.
26 Den som setter sin lit til sin forstand, han er en dåre; men den som vandrer i visdom, han blir frelst.
Öz ağlına güvənən axmaqdır, Hikmətlə gəzib-dolaşan azad olur.
27 Den som gir til den fattige, skal ikke lide mangel; men den som lukker sine øine, får mange forbannelser.
Yoxsula əl tutan möhtac qalmır, Ona məhəl qoymayan lənət qazanır.
28 Når de ugudelige kommer sig op, skjuler folk sig; men når de omkommer, blir der mange rettferdige.
Pislər hakim olsa, hamı gizlənər, Onlar yox olanda salehlər çoxalar.
