Salomos Ordsprog 14

1 Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.

زن دانا خانه خود را بنا می‌کند، اما زن نادان با دست خود خانه‌اش را خراب می‌کند.

2 Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.

کسانی که به راستی عمل می‌کنند به خداوند احترام می‌گذارند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.

3 I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.

نادان چوب سخنانِ متکبرانهٔ خود را می‌خورد، ولی سخنان مرد دانا او را محافظت می‌کند.

4 Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.

اگر در طویله گاو نباشد، طویله تمیز می‌ماند، اما بدون گاو نمی‌توان محصول زیادی به دست آورد.

5 Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.

شاهد امین دروغ نمی‌گوید، ولی از دهان شاهد ناراست دروغ می‌بارد.

6 Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.

کسی که همه چیز را به باد مسخره می‌گیرد هرگز نمی‌تواند حکمت پیدا کند، اما شخص فهیم به آسانی آن را به دست می‌آورد.

7 Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.

از احمقان دوری کن زیرا چیزی ندارند به تو یاد دهند.

8 Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.

حکمت شخص عاقل راهنمای اوست، اما حماقت احمقان باعث گمراهی آنان می‌شود.

9 Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.

نادانان با گناه بازی می‌کنند، اما درستکاران رضایت خدا را می‌طلبند.

10 Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.

تنها دل شخص است که تلخی جان او را احساس می‌کند و در شادی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند سهیم باشد.

11 De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.

خانهٔ بدکاران خراب می‌شود، اما خیمهٔ درستکاران وسعت می‌یابد.

12 Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.

راههایی هستند که به نظر انسان راست می‌آیند اما عاقبت به مرگ منتهی می‌شوند.

13 Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.

خنده نمی‌تواند اندوه دل را پنهان سازد؛ هنگامی که خنده پایان می‌یابد، درد و اندوه برجای خود باقی می‌ماند.

14 Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.

آدم خدانشناس نتیجهٔ کارهای خود را خواهد دید و شخص نیک از ثمرهٔ اعمال خویش بهره خواهد برد.

15 Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.

آدم ساده لوح هر حرفی را باور می‌کند، اما شخص زیرک سنجیده رفتار می‌نماید.

16 Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.

شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.

17 Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.

آدم تندخو کارهای احمقانه می‌کند و شخص حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.

18 De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.

حماقت نصیب جاهلان می‌شود و دانایی نصیب زیرکان.

19 De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.

بدکاران عاقبت در برابر نیکان سر تعظیم فرود خواهند آورد و محتاج آنان خواهند شد.

20 Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.

ثروتمندان دوستان بسیار دارند، اما شخص فقیر را حتی همسایه‌هایش تحقیر می‌کند.

21 Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.

خوار شمردن فقرا گناه است. خوشا به حال کسی که بر آنها ترحم کند.

22 Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.

کسانی که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند گمراه خواهند شد، ولی آنانی که نیت خوب دارند مورد محبت و اعتماد قرار خواهند گرفت.

23 Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.

کسی که زحمت می‌کشد منفعت عایدش می‌شود، ولی آنکه فقط حرف می‌زند فقیر خواهد شد.

24 De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.

ثروت نصیب دانایان خواهد شد، اما پاداش احمقان حماقت ایشان است.

25 Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.

شاهد راستگو جان مردم را نجات می‌دهد، اما شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.

26 Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.

کسی که از خداوند می‌ترسد تکیه‌گاه محکمی دارد و فرزندانش در امان خواهند بود.

27 Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.

خداترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگه می‌دارد.

28 Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.

عظمت یک پادشاه بستگی به تعداد مردمی دارد که بر آنها فرمان می‌راند. پادشاه بدون قوم نابود می‌شود.

29 Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.

کسی که صبر و تحمل دارد شخص بسیار عاقلی است، اما از آدم تندخو حماقت سر می‌زند.

30 Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.

آرامش فکر به بدن سلامتی می‌بخشد، اما حسادت مانند خوره جان را می‌خورد.

31 Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.

هر که به فقرا ظلم کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به فقرا ترحم نماید، به خدا احترام گذاشته است.

32 Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.

خداشناسان وقتی بمیرند پناهگاهی دارند، اما گناهکاران به‌وسیلۀ گناهان خودشان تباه می‌شوند.

33 I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.

حکمت در دل دانایان ساکن است، اما در میان نادانان جای ندارد.

34 Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.

درستکاری مایه سرافرازی یک قوم است و گناه مایه رسوایی آن.

35 En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.

پادشاه از خدمتگزاران کاردان خشنود می‌گردد، ولی کسانی که دردسر ایجاد می‌کنند مورد غضب او واقع می‌شوند.