Salomos Ordsprog 14
1 Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.
知恵はその家を建て、愚かさは自分の手でそれをこわす。
2 Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.
まっすぐに歩む者は主を恐れる、曲って歩む者は主を侮る。
3 I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.
愚かな者の言葉は自分の背にむちを当てる、知恵ある者のくちびるはその身を守る。
4 Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.
牛がなければ穀物はない、牛の力によって農作物は多くなる。
5 Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.
真実な証人はうそをいわない、偽りの証人はうそをつく。
6 Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.
あざける者は知恵を求めても得られない、さとき者は知識を得ることがたやすい。
7 Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.
愚かな者の前を離れ去れ、そこには知識の言葉がないからである。
8 Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.
さとき者の知恵は自分の道をわきまえることにあり、愚かな者の愚かは、欺くことにある。
9 Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.
神は悪しき者をあざけられる、正しい者は、その恵みを受ける。
10 Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.
心の苦しみは心みずからが知る、その喜びには他人はあずからない。
11 De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.
悪しき者の家は滅ぼされ、正しい者の幕屋は栄える。
12 Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.
人が見て自ら正しいとする道でも、その終りはついに死に至る道となるものがある。
13 Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.
笑う時にも心に悲しみがあり、喜びのはてに憂いがある。
14 Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.
心のもとれる者はそのしわざの実を刈り取り、善良な人もまたその行いの実を刈り取る。
15 Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.
思慮のない者はすべてのことを信じる、さとき者は自分の歩みを慎む。
16 Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.
知恵ある者は用心ぶかく、悪を離れる、愚かな者は高ぶって用心しない。
17 Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.
怒りやすい者は愚かなことを行い、賢い者は忍耐強い。
18 De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.
思慮のない者は愚かなことを自分のものとする、さとき者は知識をもって冠とする。
19 De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.
悪人は善人の前にひれ伏し、悪しき者は正しい者の門にひれ伏す。
20 Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.
貧しい者はその隣にさえも憎まれる、しかし富める者は多くの友をもつ。
21 Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.
隣り人を卑しめる者は罪びとである、貧しい人をあわれむ者はさいわいである。
22 Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.
悪を計る者はおのれを誤るではないか、善を計る者にはいつくしみと、まこととがある。
23 Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.
すべての勤労には利益がある、しかし口先だけの言葉は貧乏をきたらせるだけだ。
24 De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.
知恵ある者の冠はその知恵である、愚かな者の花の冠はただ愚かさである。
25 Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.
まことの証人は人の命を救う、偽りを吐く者は裏切者である。
26 Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.
主を恐れることによって人は安心を得、その子らはのがれ場を得る。
27 Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.
主を恐れることは命の泉である、人を死のわなからのがれさせる。
28 Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.
王の栄えは民の多いことにあり、君の滅びは民を失うことにある。
29 Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.
怒りをおそくする者は大いなる悟りがあり、気の短い者は愚かさをあらわす。
30 Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.
穏やかな心は身の命である、しかし興奮は骨を腐らせる。
31 Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.
貧しい者をしえたげる者はその造り主を侮る、乏しい者をあわれむ者は、主をうやまう。
32 Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.
悪しき者はその悪しき行いによって滅ぼされ、正しい者はその正しきによって、のがれ場を得る。
33 I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.
知恵はさとき者の心にとどまり、愚かな者の心に知られない。
34 Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.
正義は国を高くし、罪は民をはずかしめる。
35 En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.
賢いしもべは王の恵みをうけ、恥をきたらす者はその怒りにあう。
