Salomos Ordsprog 14
1 Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.
智慧ある婦はその家をたて 愚なる婦はおのれの手をもて之を毀つ
2 Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.
直くあゆむ者はヱホバを畏れ 曲りてあゆむ者はこれを侮る
3 I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.
愚なる者の口にはその傲のために鞭笞あり 智者の口唇はおのれを守る
4 Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.
牛なければ飼蒭倉むなし牛の力によりて生產る物おほし
5 Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.
忠信の證人はいつはらず 虚偽のあかしびとは謊言を吐く
6 Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.
嘲笑者は智慧を求むれどもえず 哲者は知識を得ること容易し
7 Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.
汝おろかなる者の前を離れされ つひに知識の彼にあるを見ざるべし
8 Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.
賢者の智慧はおのれの道を暁るにあり 愚なる者の痴は欺くにあり
9 Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.
おろろかなる者は罪をかろんず されど義者の中には恩惠あり
10 Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.
心の苦みは心みづから知る其よろこびには他人あづからず
11 De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.
惡者の家は亡され 正直き者の幕屋はさかゆ
12 Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.
人のみづから見て正しとする途にしてその終はつひに死にいたる途となるものあり
13 Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.
笑ふ時にも心に悲あり 歓樂の終に憂あり
14 Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.
心の悖れる者はおのれの途に飽かん 善人もまた自己に飽かん
15 Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.
拙者はすべての言を信ず 賢者はその行を愼む
16 Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.
智慧ある者は怖れて惡をはなれ 愚なる者はたかぶりて怖れず
17 Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.
怒り易き者は愚なることを行ひ 惡き謀計を設くる者は惡まる
18 De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.
拙者は愚なる事を得て所有となし 賢者は知識をもて冠弁となす
19 De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.
惡者は善者の前に俯伏し 罪ある者は義者の門に俯伏す
20 Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.
貧者はその鄰にさへも惡まる されど富者を愛する者はおほし
21 Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.
その鄰を藐むる者は罪あり 困苦者を憐むものは幸福あり
22 Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.
惡を謀る者は自己をあやまるにあらずや 善を謀る者には憐憫と眞實とあり
23 Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.
すべての勤勞には利益あり されど口唇のことばは貧乏をきたらするのみなり
24 De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.
智慧ある者の財寳はその冠弁となる 愚なる者のおろかはただ痴なり
25 Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.
眞實の證人は人のいのちを救ふ 謊言を吐く者は偽人なり
26 Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.
ヱホバを畏るることは堅き依賴なり その兒輩は逃避場をうべし
27 Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.
ヱホバを畏るることは生命の泉なり 人を死の罟より脱れしむ
28 Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.
王の榮は民の多きにあり 牧伯の衰敗は民を失ふにあり
29 Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.
怒を遅くする者は大なる知識あり 氣の短き者は愚なることを顯す
30 Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.
心の安穩なるは身のいのちなり 娼嫉は骨の腐なり
31 Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.
貧者を虐ぐる者はその造主を侮るなり 彼をうやまふ者は貧者をあはれむ
32 Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.
惡者はその惡のうちにて亡され義者はその死ぬる時にも望あり
33 I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.
智慧は哲者の心にとどまり 愚なる者の衷にある事はあらはる
34 Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.
義は國を高くし罪は民を辱しむ
35 En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.
さとき僕は王の恩を蒙ぶり 辱をきたらす者はその震怒にあふ
