Salomos Ordsprog 14
1 Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.
Saĝa virino konstruas sian domon; Sed malsaĝa detruas ĝin per siaj manoj.
2 Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.
Kiu iras la ĝustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malĝustan, tiu Lin malestimas.
3 I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.
En la buŝo de malsaĝulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la buŝo de saĝuloj ilin gardas.
4 Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.
Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.
5 Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.
Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.
6 Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.
Mokanto serĉas saĝecon kaj ĝin ne trovas; Sed por saĝulo la sciado estas facila.
7 Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.
Foriru de homo malsaĝa; Ĉar vi ne aŭdos parolon de saĝo.
8 Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.
La saĝeco de saĝulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsaĝeco de malsaĝuloj estas trompiĝado.
9 Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.
Malsaĝuloj ŝercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.
10 Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.
Koro scias sian propran malĝojon; Kaj en ĝia ĝojo ne partoprenas fremdulo.
11 De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.
Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.
12 Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.
Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.
13 Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.
Ankaŭ dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de ĝojo estas malĝojo.
14 Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.
Laŭ siaj agoj manĝos homo malbonkora; Kaj homo bona satiĝos per siaj faroj.
15 Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.
Naivulo kredas ĉiun vorton; Sed saĝulo estas atenta pri sia vojo.
16 Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.
Saĝulo timas, kaj forkliniĝas de malbono; Sed malsaĝulo estas incitiĝema kaj memfidema.
17 Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.
Malpacienculo faras malsaĝaĵojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.
18 De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.
Naivuloj akiras malsaĝecon; Sed saĝuloj estas kronataj de klereco.
19 De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.
Malbonuloj humiliĝos antaŭ bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaŭ la pordego de virtulo.
20 Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.
Malriĉulo estas malamata eĉ de sia proksimulo; Sed riĉulo havas multe da amikoj.
21 Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.
Kiu malŝatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malriĉulojn, tiu estas feliĉa.
22 Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.
Ĉu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas ĉe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.
23 Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.
De ĉiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.
24 De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.
Propra riĉeco estas krono por la saĝuloj; Sed la malsaĝeco de la malsaĝuloj restas malsaĝeco.
25 Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.
Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.
26 Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.
En la timo antaŭ la Eternulo estas forta fortikaĵo; Kaj Li estos rifuĝejo por Siaj infanoj.
27 Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.
La timo antaŭ la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.
28 Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.
Grandeco de popolo estas gloro por reĝo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.
29 Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.
Pacienculo havas multe da saĝo; Sed malpacienculo elmontras malsaĝecon.
30 Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.
Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.
31 Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.
Kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malriĉulon.
32 Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.
Pro sia malboneco malvirtulo estos forpuŝita; Sed virtulo eĉ mortante havas esperon.
33 I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.
En la koro de saĝulo ripozas saĝo; Kaj kio estas en malsaĝuloj, tio elmontriĝas.
34 Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.
Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.
35 En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.
Favoron de la reĝo havas sklavo saĝa; Sed kontraŭ malbonkonduta li koleras.
