Markus 5
1 Og de kom over på hin side av sjøen, til gerasenernes bygd.
അഥ തൂ സിന്ധുപാരം ഗത്വാ ഗിദേരീയപ്രദേശ ഉപതസ്ഥുഃ|
2 Og da han var gått ut av båten, kom det straks mot ham ut av gravene en mann som var besatt av en uren ånd.
നൗകാതോ നിർഗതമാത്രാദ് അപവിത്രഭൂതഗ്രസ്ത ഏകഃ ശ്മശാനാദേത്യ തം സാക്ഷാച് ചകാര|
3 Han hadde sitt tilhold der i gravene, og de kunde ikke lenger binde ham, ikke engang med lenker;
സ ശ്മശാനേഽവാത്സീത് കോപി തം ശൃങ്ഖലേന ബദ്വ്വാ സ്ഥാപയിതും നാശക്നോത്|
4 for han hadde ofte vært bundet med fot-jern og lenker, og lenkene hadde han revet av sig, og fot-jernene hadde han sønderslitt, og ingen kunde rå med ham,
ജനൈർവാരം നിഗഡൈഃ ശൃങ്ഖലൈശ്ച സ ബദ്ധോപി ശൃങ്ഖലാന്യാകൃഷ്യ മോചിതവാൻ നിഗഡാനി ച ഭംക്ത്വാ ഖണ്ഡം ഖണ്ഡം കൃതവാൻ കോപി തം വശീകർത്തും ന ശശക|
5 og han var alltid, natt og dag, i gravene og på fjellene og skrek og slo sig selv med stener.
ദിവാനിശം സദാ പർവ്വതം ശ്മശാനഞ്ച ഭ്രമിത്വാ ചീത്ശബ്ദം കൃതവാൻ ഗ്രാവഭിശ്ച സ്വയം സ്വം കൃതവാൻ|
6 Og da han så Jesus langt borte, løp han til og falt ned for ham,
സ യീശും ദൂരാത് പശ്യന്നേവ ധാവൻ തം പ്രണനാമ ഉചൈരുവംശ്ചോവാച,
7 og ropte med høi røst: Hvad har jeg med dig å gjøre, Jesus, du den høieste Guds Sønn? Jeg besverger dig ved Gud at du ikke må pine mig!
ഹേ സർവ്വോപരിസ്ഥേശ്വരപുത്ര യീശോ ഭവതാ സഹ മേ കഃ സമ്ബന്ധഃ? അഹം ത്വാമീശ്വരേണ ശാപയേ മാം മാ യാതയ|
8 For han sa til ham: Far ut av mannen, du urene ånd!
യതോ യീശുസ്തം കഥിതവാൻ രേ അപവിത്രഭൂത, അസ്മാന്നരാദ് ബഹിർനിർഗച്ഛ|
9 Og han spurte ham: Hvad er ditt navn? Og han sa til ham: Legion er mitt navn; for vi er mange.
അഥ സ തം പൃഷ്ടവാൻ കിന്തേ നാമ? തേന പ്രത്യുക്തം വയമനേകേ ഽസ്മസ്തതോഽസ്മന്നാമ ബാഹിനീ|
10 Og han bad ham meget at han ikke måtte drive dem ut av bygden.
തതോസ്മാൻ ദേശാന്ന പ്രേഷയേതി തേ തം പ്രാർഥയന്ത|
11 Men det gikk en stor svinehjord og beitet der ved fjellet,
തദാനീം പർവ്വതം നികഷാ ബൃഹൻ വരാഹവ്രജശ്ചരന്നാസീത്|
12 Og de bad ham: Send oss inn i svinene, så vi kan fare i dem!
തസ്മാദ് ഭൂതാ വിനയേന ജഗദുഃ, അമും വരാഹവ്രജമ് ആശ്രയിതുമ് അസ്മാൻ പ്രഹിണു|
13 Og han gav dem lov til det. Og de urene ånder fór ut og fór i svinene; og hjorden styrtet sig ut over stupet ned i sjøen, omkring to tusen i tallet, og druknet i sjøen.
യീശുനാനുജ്ഞാതാസ്തേഽപവിത്രഭൂതാ ബഹിർനിര്യായ വരാഹവ്രജം പ്രാവിശൻ തതഃ സർവ്വേ വരാഹാ വസ്തുതസ്തു പ്രായോദ്വിസഹസ്രസംങ്ഖ്യകാഃ കടകേന മഹാജവാദ് ധാവന്തഃ സിന്ധൗ പ്രാണാൻ ജഹുഃ|
14 Og de som gjætte dem, tok flukten, og fortalte det i byen og i bygden. Og folk kom ut for å se hvad som hadde hendt.
തസ്മാദ് വരാഹപാലകാഃ പലായമാനാഃ പുരേ ഗ്രാമേ ച തദ്വാർത്തം കഥയാഞ്ചക്രുഃ| തദാ ലോകാ ഘടിതം തത്കാര്യ്യം ദ്രഷ്ടും ബഹിർജഗ്മുഃ
15 Og de kom til Jesus og så den besatte sitte påklædd og ved sans og samling, han som hadde vært besatt av legionen, og de blev forferdet.
യീശോഃ സന്നിധിം ഗത്വാ തം ഭൂതഗ്രസ്തമ് അർഥാദ് ബാഹിനീഭൂതഗ്രസ്തം നരം സവസ്ത്രം സചേതനം സമുപവിഷ്ടഞ്ച ദൃഷ്ട്വാ ബിഭ്യുഃ|
16 Og de som hadde sett det, fortalte dem hvorledes det var gått med den besatte, og om svinene.
തതോ ദൃഷ്ടതത്കാര്യ്യലോകാസ്തസ്യ ഭൂതഗ്രസ്തനരസ്യ വരാഹവ്രജസ്യാപി താം ധടനാം വർണയാമാസുഃ|
17 Og de begynte å be ham at han vilde dra bort fra deres landemerker.
തതസ്തേ സ്വസീമാതോ ബഹിർഗന്തും യീശും വിനേതുമാരേഭിരേ|
18 Og da han gikk i båten, bad den besatte om å få være med ham.
അഥ തസ്യ നൗകാരോഹണകാലേ സ ഭൂതമുക്തോ നാ യീശുനാ സഹ സ്ഥാതും പ്രാർഥയതേ;
19 Og han gav ham ikke lov, men sa til ham: Gå hjem til dine og fortell dem hvor store ting Herren har gjort imot dig, og at han har miskunnet sig over dig!
കിന്തു സ തമനനുമത്യ കഥിതവാൻ ത്വം നിജാത്മീയാനാം സമീപം ഗൃഹഞ്ച ഗച്ഛ പ്രഭുസ്ത്വയി കൃപാം കൃത്വാ യാനി കർമ്മാണി കൃതവാൻ താനി താൻ ജ്ഞാപയ|
20 Og han gikk bort og begynte å kunngjøre i Dekapolis hvor store ting Jesus hadde gjort imot ham; og alle undret sig.
അതഃ സ പ്രസ്ഥായ യീശുനാ കൃതം തത്സർവ്വാശ്ചര്യ്യം കർമ്മ ദികാപലിദേശേ പ്രചാരയിതും പ്രാരബ്ധവാൻ തതഃ സർവ്വേ ലോകാ ആശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
21 Og da Jesus var faret over med båten til hin side igjen, samlet meget folk sig om ham; og han var ved sjøen.
അനന്തരം യീശൗ നാവാ പുനരന്യപാര ഉത്തീർണേ സിന്ധുതടേ ച തിഷ്ഠതി സതി തത്സമീപേ ബഹുലോകാനാം സമാഗമോഽഭൂത്|
22 Og det kom en av synagoge-forstanderne ved navn Jairus; og da han så ham, falt han ned for hans føtter,
അപരം യായീർ നാമ്നാ കശ്ചിദ് ഭജനഗൃഹസ്യാധിപ ആഗത്യ തം ദൃഷ്ട്വൈവ ചരണയോഃ പതിത്വാ ബഹു നിവേദ്യ കഥിതവാൻ;
23 og han bad ham meget og sa: Min datter ligger på det siste; kom og legg dine hender på henne, så hun må bli frelst og leve!
മമ കന്യാ മൃതപ്രായാഭൂദ് അതോ ഭവാനേത്യ തദാരോഗ്യായ തസ്യാ ഗാത്രേ ഹസ്തമ് അർപയതു തേനൈവ സാ ജീവിഷ്യതി|
24 Og han gikk bort med ham, og meget folk fulgte ham, og de trengte ham.
തദാ യീശുസ്തേന സഹ ചലിതഃ കിന്തു തത്പശ്ചാദ് ബഹുലോകാശ്ചലിത്വാ താദ്ഗാത്രേ പതിതാഃ|
25 Og der var en kvinne som hadde hatt blodsott i tolv år;
അഥ ദ്വാദശവർഷാണി പ്രദരരോഗേണ
26 og hun hadde lidt meget av mange læger og satt til alt det hun eide, og hadde ikke hatt nogen hjelp av det, men var heller blitt verre;
ശീർണാ ചികിത്സകാനാം നാനാചികിത്സാഭിശ്ച ദുഃഖം ഭുക്തവതീ ച സർവ്വസ്വം വ്യയിത്വാപി നാരോഗ്യം പ്രാപ്താ ച പുനരപി പീഡിതാസീച്ച
27 da hun hadde hørt ryktet om Jesus, kom hun midt iblandt folket og rørte bakfra ved hans klædebon.
യാ സ്ത്രീ സാ യീശോ ർവാർത്താം പ്രാപ്യ മനസാകഥയത് യദ്യഹം തസ്യ വസ്ത്രമാത്ര സ്പ്രഷ്ടും ലഭേയം തദാ രോഗഹീനാ ഭവിഷ്യാമി|
28 For hun sa: Kan jeg få røre, om det så bare er ved hans klær, så blir jeg helbredet.
അതോഹേതോഃ സാ ലോകാരണ്യമധ്യേ തത്പശ്ചാദാഗത്യ തസ്യ വസ്ത്രം പസ്പർശ|
29 Og straks uttørkedes hennes blods kilde, og hun kjente i sitt legeme at hun var helbredet for sin plage.
തേനൈവ തത്ക്ഷണം തസ്യാ രക്തസ്രോതഃ ശുഷ്കം സ്വയം തസ്മാദ് രോഗാന്മുക്താ ഇത്യപി ദേഹേഽനുഭൂതാ|
30 Og Jesus kjente straks hos sig selv den kraft som gikk ut fra ham, og han vendte sig om i hopen og sa: Hvem var det som rørte ved mine klær?
അഥ സ്വസ്മാത് ശക്തി ർനിർഗതാ യീശുരേതന്മനസാ ജ്ഞാത്വാ ലോകനിവഹം പ്രതി മുഖം വ്യാവൃത്യ പൃഷ്ടവാൻ കേന മദ്വസ്ത്രം സ്പൃഷ്ടം?
31 Og hans disipler sa til ham: Du ser at folket trenger dig på alle kanter, og du sier: Hvem var det som rørte ved mig?
തതസ്തസ്യ ശിഷ്യാ ഊചുഃ ഭവതോ വപുഷി ലോകാഃ സംഘർഷന്തി തദ് ദൃഷ്ട്വാ കേന മദ്വസ്ത്രം സ്പൃഷ്ടമിതി കുതഃ കഥയതി?
32 Og han så sig om for å få øie på henne som hadde gjort dette.
കിന്തു കേന തത് കർമ്മ കൃതം തദ് ദ്രഷ്ടും യീശുശ്ചതുർദിശോ ദൃഷ്ടവാൻ|
33 Men kvinnen kom redd og skjelvende, for hun visste hvad som var skjedd med henne, og hun falt ned for ham og sa ham hele sannheten.
തതഃ സാ സ്ത്രീ ഭീതാ കമ്പിതാ ച സതീ സ്വസ്യാ രുക്പ്രതിക്രിയാ ജാതേതി ജ്ഞാത്വാഗത്യ തത്സമ്മുഖേ പതിത്വാ സർവ്വവൃത്താന്തം സത്യം തസ്മൈ കഥയാമാസ|
34 Da sa han til henne: Datter! din tro har frelst dig; gå bort i fred, og vær helbredet for din plage!
തദാനീം യീശുസ്താം ഗദിതവാൻ, ഹേ കന്യേ തവ പ്രതീതിസ്ത്വാമ് അരോഗാമകരോത് ത്വം ക്ഷേമേണ വ്രജ സ്വരോഗാന്മുക്താ ച തിഷ്ഠ|
35 Mens han ennu talte, kom det folk fra synagoge-forstanderen og sa: Din datter er død; hvorfor umaker du mesteren lenger?
ഇതിവാക്യവദനകാലേ ഭജനഗൃഹാധിപസ്യ നിവേശനാൽ ലോകാ ഏത്യാധിപം ബഭാഷിരേ തവ കന്യാ മൃതാ തസ്മാദ് ഗുരും പുനഃ കുതഃ ക്ലിശ്നാസി?
36 Men Jesus hørte det ord som blev sagt, og sa til synagoge-forstanderen: Frykt ikke, bare tro!
കിന്തു യീശുസ്തദ് വാക്യം ശ്രുത്വൈവ ഭജനഗൃഹാധിപം ഗദിതവാൻ മാ ഭൈഷീഃ കേവലം വിശ്വാസിഹി|
37 Og han lot ingen følge med sig uten Peter og Jakob og Johannes, Jakobs bror.
അഥ പിതരോ യാകൂബ് തദ്ഭ്രാതാ യോഹൻ ച ഏതാൻ വിനാ കമപി സ്വപശ്ചാദ് യാതും നാന്വമന്യത|
38 Og de kom til synagoge-forstanderens hus, og han så en larmende hop og folk i stor gråt og jammer,
തസ്യ ഭജനഗൃഹാധിപസ്യ നിവേശനസമീപമ് ആഗത്യ കലഹം ബഹുരോദനം വിലാപഞ്ച കുർവ്വതോ ലോകാൻ ദദർശ|
39 og han gikk inn og sa til dem: Hvorfor larmer og gråter I? Barnet er ikke død; hun sover.
തസ്മാൻ നിവേശനം പ്രവിശ്യ പ്രോക്തവാൻ യൂയം കുത ഇത്ഥം കലഹം രോദനഞ്ച കുരുഥ? കന്യാ ന മൃതാ നിദ്രാതി|
40 Og de lo ham ut. Men han driver alle ut, og tar med sig barnets far og mor og dem som var med ham, og går inn der hvor barnet var.
തസ്മാത്തേ തമുപജഹസുഃ കിന്തു യീശുഃ സർവ്വാന ബഹിഷ്കൃത്യ കന്യായാഃ പിതരൗ സ്വസങ്ഗിനശ്ച ഗൃഹീത്വാ യത്ര കന്യാസീത് തത് സ്ഥാനം പ്രവിഷ്ടവാൻ|
41 Og han tar barnet ved hånden og sier til henne: Talita kumi; det er utlagt: Pike! jeg sier dig: Stå op!
അഥ സ തസ്യാഃ കന്യായാ ഹസ്തൗ ധൃത്വാ താം ബഭാഷേ ടാലീഥാ കൂമീ, അർഥതോ ഹേ കന്യേ ത്വമുത്തിഷ്ഠ ഇത്യാജ്ഞാപയാമി|
42 Og straks stod piken op og gikk omkring; for hun var tolv år gammel. Og de blev storlig forferdet.
തുനൈവ തത്ക്ഷണം സാ ദ്വാദശവർഷവയസ്കാ കന്യാ പോത്ഥായ ചലിതുമാരേഭേ, ഇതഃ സർവ്വേ മഹാവിസ്മയം ഗതാഃ|
43 Og han bød dem strengt at ikke nogen skulde få dette å vite; og han sa at de skulde gi henne noget å ete.
തത ഏതസ്യൈ കിഞ്ചിത് ഖാദ്യം ദത്തേതി കഥയിത്വാ ഏതത്കർമ്മ കമപി ന ജ്ഞാപയതേതി ദൃഢമാദിഷ്ടവാൻ|
