Lukas 2
1 Og det skjedde i de dager at det utgikk et bud fra keiser Augustus at all verden skulde innskrives i manntall.
その頃、天下の人を戸籍に著かすべき詔令、カイザル・アウグストより出づ。
2 Dette var den første innskrivning, i den tid Kvirinius var landshøvding i Syria.
この戸籍 登録は、クレニオ、シリヤの總督たりし時に行はれし初のものなり。
3 Og alle gikk for å la sig innskrive, hver til sin by.
さて人みな戸籍に著かんとて、各自その故郷に歸る。
4 Men også Josef drog op fra Galilea, fra byen Nasaret, til Judea, til Davids stad, som heter Betlehem, fordi han var av Davids hus og ætt,
ヨセフもダビデの家系また血統なれば、既に孕める許嫁の妻マリヤとともに、戸籍に著かんとて、ガリラヤの町ナザレを出でてユダヤに上り、ダビデの町ベツレヘムといふ處に到りぬ。
5 for å la sig innskrive sammen med Maria, sin trolovede, som var fruktsommelig.
ヨセフもダビデの家系また血統なれば、既に孕める許嫁の妻マリヤとともに、戸籍に著かんとて、ガリラヤの町ナザレを出でてユダヤに上り、ダビデの町ベツレヘムといふ處に到りぬ。
6 Men det skjedde mens de var der, da kom tiden da hun skulde føde.
此處に居るほどに、マリヤ月 滿ちて、
7 Og hun fødte sin sønn, den førstefødte, og svøpte ham og la ham i en krybbe, fordi det ikke var rum for dem i herberget.
初子をうみ、之を布に包みて馬槽に臥させたり。旅舍にをる處なかりし故なり。
8 Og det var nogen hyrder der på stedet, som var ute på marken og holdt nattevakt over sin hjord.
この地に野宿して、夜 群を守りをる牧者ありしが、
9 Og se, en Herrens engel stod for dem, og Herrens herlighet lyste om dem, og de blev meget forferdet.
主の使その傍らに立ち、主の榮光その周圍を照したれば、甚く懼る。
10 Og engelen sa til dem: Forferdes ikke! for se, jeg forkynner eder en stor glede, som skal vederfares alt folket!
御使かれらに言ふ『懼るな、視よ、この民 一般に及ぶべき、大なる歡喜の音信を我なんぢらに告ぐ。
11 Eder er idag en frelser født, som er Kristus, Herren, i Davids stad.
今日ダビデの町にて汝らの爲に救主うまれ給へり、これ主キリストなり。
12 Og dette skal I ha til tegn: I skal finne et barn svøpt, liggende i en krybbe.
なんぢら布にて包まれ、馬槽に臥しをる嬰兒を見ん、是その徴なり』
13 Og straks var det hos engelen en himmelsk hærskare, som lovet Gud og sa:
忽ちあまたの天の軍勢、御使に加はり、神を讃美して言ふ、
14 Ære være Gud i det høieste, og fred på jorden, i mennesker hans velbehag!
『いと高き處には榮光、神にあれ。地には平和、主の悦び給ふ人にあれ』
15 Og det skjedde da englene var faret fra dem op til himmelen, da sa hyrdene til hverandre: La oss nu gå like til Betlehem og se dette som har hendt, og som Herren har kunngjort oss!
御使 等さりて天に往きしとき、牧者たがひに語る『いざ、ベツレヘムにいたり、主の示し給ひし起れる事を見ん』
16 Og de skyndte sig og kom og fant både Maria og Josef, og barnet som lå i krybben;
乃ち急ぎ往きて、マリヤとヨセフと、馬槽に臥したる嬰兒とに尋ねあふ。
17 og da de hadde sett det, fortalte de dem det ord som var sagt dem om dette barn.
既に見て、この子につき御使の語りしことを告げたれば、
18 Og alle som hørte det, undret sig over det som blev dem sagt av hyrdene;
聞く者はみな牧者の語りしことを怪しみたり。
19 men Maria gjemte alle disse ord og grundet på dem i sitt hjerte.
而してマリヤは凡て此 等のことを心に留めて思ひ囘せり。
20 Og hyrdene vendte tilbake, og priste og lovet Gud for alt det de hadde hørt og sett, således som det var blitt sagt dem.
牧者は御使の語りしごとく凡ての事を見 聞せしによりて、神を崇めかつ讃美しつつ歸れり。
21 Og da åtte dager var til ende, og han skulde omskjæres, blev han kalt Jesus, det navn som engelen hadde nevnt før han blev undfanget i mors liv.
八日みちて幼兒に割禮を施すべき日となりたれば、未だ胎内に宿らぬ先に御使の名づけし如く、その名をイエスと名づけたり。
22 Og da deres renselses-dager efter Mose lov var til ende, førte de ham op til Jerusalem for å stille ham frem for Herren -
モーセの律法に定めたる潔の日 滿ちたれば、彼ら幼兒を携へてエルサレムに上る。
23 som det er skrevet i Herrens lov: Alt mannkjønn som åpner mors liv, skal kalles hellig for Herren -
これは主の律法に『すべて初子に生るる男子は、主につける聖なる者と稱へらるべし』と録されたる如く、幼兒を主に献げ、
24 og for å gi offer, efter det som er sagt i Herrens lov, et par turtelduer eller to due-unger.
また主の律法に『山鳩 一つがひ或は家 鴿の雛 二 羽』と云ひたるに遵ひて、犧牲を供へん爲なり。
25 Og se, det var en mann i Jerusalem ved navn Simeon, og denne mann var rettferdig og gudfryktig og ventet på Israels trøst; og den Hellige Ånd var over ham,
視よ、エルサレムにシメオンといふ人あり。この人は義かつ敬虔にして、イスラエルの慰められんことを待ち望む。聖 靈その上に在す。
26 og det var åpenbaret ham av den Hellige Ånd at han ikke skulde se døden før han hadde sett Herrens salvede.
また聖 靈に、主のキリストを見ぬうちは死を見ずと示されたれしが、
27 Han kom, drevet av Ånden, inn i templet, og da foreldrene førte barnet Jesus inn for å gjøre med ham som skikk var efter loven,
此とき御靈に感じて宮に入る。兩親その子イエスを携へ、この子のために律法の慣例に遵ひて行はんとて來りたれば、
28 da tok han ham på sine armer og lovet Gud og sa:
シメオン、イエスを取りいだき、神を讃めて言ふ、
29 Herre! nu lar du din tjener fare herfra i fred, efter ditt ord;
『主よ、今こそ御言に循ひて、僕を安らかに逝かしめ給ふなれ。
30 for mine øine har sett din frelse,
わが目は、はや主の救を見たり。
31 som du har beredt for alle folks åsyn,
是もろもろの民の前に備へ給ひし者、
32 et lys til åpenbarelse for hedningene, og en herlighet for ditt folk Israel.
異邦人をてらす光、御民イスラエルの榮光なり』
33 Og hans far og hans mor undret sig over det som blev talt om ham.
かく幼兒に就きて語ることを、其の父 母あやしみ居たれば、
34 Og Simeon velsignet dem, og sa til hans mor Maria: Se, denne er satt til fall og opreisning for mange i Israel, og til et tegn som blir motsagt;
シメオン彼らを祝して母マリヤに言ふ『視よ、この幼兒は、イスラエルの多くの人の或は倒れ、或は起たん爲に、また言ひ逆ひを受くる徴のために置かる。
35 men også din sjel skal et sverd gjennemstinge, forat mange hjerters tanker skal bli åpenbaret.
――劍なんぢの心をも刺し貫くべし――これは多くの人の心の念の顯れん爲なり』
36 Og der var en profetinne, Anna, Fanuels datter, av Asers stamme; hun var kommet langt ut i årene, hadde levd med sin mann i syv år efter sin jomfrustand,
ここにアセルの族パヌエルの娘に、アンナといふ預言者あり、年いたく老ゆ。處女のとき、夫に適きて七 年ともに居り、
37 og nu for sig selv som enke inntil en alder av fire og åtti år; hun vek aldri fra templet, men tjente Gud med faste og bønn natt og dag.
八 十四年 寡婦たり。宮を離れず、夜も晝も斷食と祈祷とを爲して神に事ふ。
38 Og hun trådte til i samme stund og priste Gud, og hun talte om ham til alle dem som ventet på forløsning for Jerusalem.
この時すすみ寄りて神に感謝し、また凡てエルサレムの拯贖を待ちのぞむ人に、幼兒のことを語れり。
39 Og da de hadde fullført alt efter Herrens lov, vendte de tilbake til Galilea, til sin by Nasaret.
さて主の律法に遵ひて、凡ての事を果したれば、ガリラヤに歸り、己が町ナザレに到れり。
40 Men barnet vokste og blev sterkt og fullt av visdom, og Guds velbehag var over ham.
幼兒は漸に成長して健かになり、智慧みち、かつ神の惠その上にありき。
41 Og hans foreldre drog hvert år til Jerusalem til påskefesten.
かくてその兩親、過越の祭には年毎にエルサレムに往きぬ。
42 Og da han var tolv år gammel, drog de der op, som det var skikk på høitiden;
イエスの十二 歳のとき、祭の慣例に遵ひて上りゆき、
43 og da de hadde vært der de dager til ende, og de vendte hjem igjen, blev barnet Jesus tilbake i Jerusalem, og hans foreldre visste ikke om det.
祭の日 終りて歸る時、その子イエスはエルサレムに止りたまふ。兩親は之を知らずして、
44 Men da de trodde at han var i reisefølget, kom de en dags reise frem, og lette efter ham blandt slektninger og kjenninger;
道伴のうちに居るならんと思ひ、一日 路ゆきて、親族・知邊のうちを尋ぬれど、
45 og da de ikke fant ham, vendte de tilbake til Jerusalem og lette efter ham.
遇はぬに因りて復たづねつつエルサレムに歸り、
46 Og det skjedde tre dager derefter, da fant de ham i templet; der satt han midt iblandt lærerne og hørte på dem og spurte dem,
三日ののち、宮にて教師のなかに坐し、かつ聽き、かつ問ひゐ給ふに遇ふ。
47 og alle som hørte ham, var ute av sig selv av forundring over hans forstand og svar.
聞く者は皆その聰と答とを怪しむ。
48 Og da de så ham, blev de forferdet, og hans mor sa til ham: Barn! hvorfor gjorde du oss dette? Se, din far og jeg har lett efter dig med smerte.
兩親イエスを見て、いたく驚き、母は言ふ『兒よ、何 故かかる事を我らに爲しぞ、視よ、汝の父と我と憂ひて尋ねたり』
49 Og han sa til dem: Hvorfor lette I efter mig? Visste I ikke at jeg må være i min Faders hus?
イエス言ひたまふ『何 故われを尋ねたるか、我はわが父の家に居るべきを知らぬか』
50 Men de forstod ikke det ord han talte til dem.
兩親はその語りたまふ事を悟らず。
51 Og han gikk ned med dem og kom til Nasaret og var dem lydig. Og hans mor gjemte alle disse ord i sitt hjerte.
かくてイエス彼 等とともに下り、ナザレに往きて順ひ事へたまふ。其の母これらの事をことごとく心に藏む。
52 Og Jesus gikk frem i visdom og alder og yndest hos Gud og mennesker.
イエス智慧も身のたけも彌まさり、神と人とにますます愛せられ給ふ。
