Lukas 13
1 På samme tid kom nogen og fortalte ham om de galileere hvis blod Pilatus hadde blandet med deres offer.
ଅପରଞ୍ଚ ପୀଲାତୋ ଯେଷାଂ ଗାଲୀଲୀଯାନାଂ ରକ୍ତାନି ବଲୀନାଂ ରକ୍ତୈଃ ସହାମିଶ୍ରଯତ୍ ତେଷାଂ ଗାଲୀଲୀଯାନାଂ ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ କତିପଯଜନା ଉପସ୍ଥାପ୍ୟ ଯୀଶୱେ କଥଯାମାସୁଃ|
2 Han svarte da og sa til dem: Tenker I at disse galileere var syndere fremfor alle andre galileere, fordi de har lidt dette?
ତତଃ ସ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ତେଷାଂ ଲୋକାନାମ୍ ଏତାଦୃଶୀ ଦୁର୍ଗତି ର୍ଘଟିତା ତତ୍କାରଣାଦ୍ ଯୂଯଂ କିମନ୍ୟେଭ୍ୟୋ ଗାଲୀଲୀଯେଭ୍ୟୋପ୍ୟଧିକପାପିନସ୍ତାନ୍ ବୋଧଧ୍ୱେ?
3 Nei, sier jeg eder; men dersom I ikke omvender eder, skal I alle omkomme likedan.
ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି ତଥା ନ କିନ୍ତୁ ମନଃସୁ ନ ପରାୱର୍ତ୍ତିତେଷୁ ଯୂଯମପି ତଥା ନଂକ୍ଷ୍ୟଥ|
4 Eller hine atten som tårnet ved Siloa falt over og slo ihjel, tenker I at de var skyldige fremfor alle mennesker som bor i Jerusalem?
ଅପରଞ୍ଚ ଶୀଲୋହନାମ୍ନ ଉଚ୍ଚଗୃହସ୍ୟ ପତନାଦ୍ ଯେଽଷ୍ଟାଦଶଜନା ମୃତାସ୍ତେ ଯିରୂଶାଲମି ନିୱାସିସର୍ୱ୍ୱଲୋକେଭ୍ୟୋଽଧିକାପରାଧିନଃ କିଂ ଯୂଯମିତ୍ୟଂ ବୋଧଧ୍ୱେ?
5 Nei, sier jeg eder; men dersom I ikke omvender eder, skal I alle omkomme på samme vis.
ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି ତଥା ନ କିନ୍ତୁ ମନଃସୁ ନ ପରିୱର୍ତ୍ତିତେଷୁ ଯୂଯମପି ତଥା ନଂକ୍ଷ୍ୟଥ|
6 Men han sa denne lignelse: En mann hadde et fikentre som var plantet i hans vingård, og han kom og lette efter frukt på det, og fant ingen.
ଅନନ୍ତରଂ ସ ଇମାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାମକଥଯଦ୍ ଏକୋ ଜନୋ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରମଧ୍ୟ ଏକମୁଡୁମ୍ବରୱୃକ୍ଷଂ ରୋପିତୱାନ୍| ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଆଗତ୍ୟ ତସ୍ମିନ୍ ଫଲାନି ଗୱେଷଯାମାସ,
7 Da sa han til vingårdsmannen: Se, i tre år er jeg nu kommet og har lett efter frukt på dette fikentre og har ikke funnet nogen; hugg det ned! Hvorfor skal det også opta jorden til ingen nytte?
କିନ୍ତୁ ଫଲାପ୍ରାପ୍ତେଃ କାରଣାଦ୍ ଉଦ୍ୟାନକାରଂ ଭୃତ୍ୟଂ ଜଗାଦ, ପଶ୍ୟ ୱତ୍ସରତ୍ରଯଂ ଯାୱଦାଗତ୍ୟ ଏତସ୍ମିନ୍ନୁଡୁମ୍ବରତରୌ କ୍ଷଲାନ୍ୟନ୍ୱିଚ୍ଛାମି, କିନ୍ତୁ ନୈକମପି ପ୍ରପ୍ନୋମି ତରୁରଯଂ କୁତୋ ୱୃଥା ସ୍ଥାନଂ ୱ୍ୟାପ୍ୟ ତିଷ୍ଠତି? ଏନଂ ଛିନ୍ଧି|
8 Men han svarte ham: Herre! la det ennu stå dette år, til jeg får gravd omkring det og lagt gjødning på,
ତତୋ ଭୃତ୍ୟଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ହେ ପ୍ରଭୋ ପୁନର୍ୱର୍ଷମେକଂ ସ୍ଥାତୁମ୍ ଆଦିଶ; ଏତସ୍ୟ ମୂଲସ୍ୟ ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ଖନିତ୍ୱାହମ୍ ଆଲୱାଲଂ ସ୍ଥାପଯାମି|
9 om det kanskje kunde bære til næste år! hvis ikke, da kan du hugge det ned.
ତତଃ ଫଲିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି ଯଦି ନ ଫଲତି ତର୍ହି ପଶ୍ଚାତ୍ ଛେତ୍ସ୍ୟସି|
10 Og han holdt på å lære i en av synagogene på sabbaten;
ଅଥ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଭଜନଗେହେ ଯୀଶୁରୁପଦିଶତି
11 og se, der var en kvinne som hadde hatt en vanmakts-ånd i atten år, og hun var krumbøid og kunde ikke rette sig helt op.
ତସ୍ମିତ୍ ସମଯେ ଭୂତଗ୍ରସ୍ତତ୍ୱାତ୍ କୁବ୍ଜୀଭୂଯାଷ୍ଟାଦଶୱର୍ଷାଣି ଯାୱତ୍ କେନାପ୍ୟୁପାଯେନ ଋଜୁ ର୍ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି ଯା ଦୁର୍ବ୍ବଲା ସ୍ତ୍ରୀ,
12 Da Jesus så henne, kalte han henne til sig og sa til henne: Kvinne! du er løst fra din vanmakt.
ତାଂ ତତ୍ରୋପସ୍ଥିତାଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ଯୀଶୁସ୍ତାମାହୂଯ କଥିତୱାନ୍ ହେ ନାରି ତୱ ଦୌର୍ବ୍ବଲ୍ୟାତ୍ ତ୍ୱଂ ମୁକ୍ତା ଭୱ|
13 Og han la sine hender på henne, og straks rettet hun sig op og priste Gud.
ତତଃ ପରଂ ତସ୍ୟା ଗାତ୍ରେ ହସ୍ତାର୍ପଣମାତ୍ରାତ୍ ସା ଋଜୁର୍ଭୂତ୍ୱେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଧନ୍ୟୱାଦଂ କର୍ତ୍ତୁମାରେଭେ|
14 Da tok synagoge-forstanderen til orde - han var vred over at Jesus helbredet på sabbaten - og han sa til folket: Det er seks dager til å arbeide i; kom derfor på dem og la eder helbrede, og ikke på sabbatsdagen!
କିନ୍ତୁ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଯୀଶୁନା ତସ୍ୟାଃ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକରଣାଦ୍ ଭଜନଗେହସ୍ୟାଧିପତିଃ ପ୍ରକୁପ୍ୟ ଲୋକାନ୍ ଉୱାଚ, ଷଟ୍ସୁ ଦିନେଷୁ ଲୋକୈଃ କର୍ମ୍ମ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ ତସ୍ମାଦ୍ଧେତୋଃ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟାର୍ଥଂ ତେଷୁ ଦିନେଷୁ ଆଗଚ୍ଛତ, ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ମାଗଚ୍ଛତ|
15 Men Herren svarte ham og sa: I hyklere! vil ikke enhver av eder på sabbaten løse sin okse eller sitt asen fra krybben og gå bort og vanne dem?
ତଦା ପଭୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ରେ କପଟିନୋ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଏକୈକୋ ଜନୋ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ସ୍ୱୀଯଂ ସ୍ୱୀଯଂ ୱୃଷଭଂ ଗର୍ଦଭଂ ୱା ବନ୍ଧନାନ୍ମୋଚଯିତ୍ୱା ଜଲଂ ପାଯଯିତୁଂ କିଂ ନ ନଯତି?
16 Men denne, en Abrahams datter, som Satan har bundet, tenk, i atten år, skulde ikke hun bli løst av dette bånd på sabbatsdagen?
ତର୍ହ୍ୟାଷ୍ଟାଦଶୱତ୍ସରାନ୍ ଯାୱତ୍ ଶୈତାନା ବଦ୍ଧା ଇବ୍ରାହୀମଃ ସନ୍ତତିରିଯଂ ନାରୀ କିଂ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ନ ମୋଚଯିତୱ୍ୟା?
17 Da han sa dette, blev de til skamme alle som stod ham imot, og alt folket gledet sig over alle de herlige gjerninger han gjorde.
ଏଷୁ ୱାକ୍ୟେଷୁ କଥିତେଷୁ ତସ୍ୟ ୱିପକ୍ଷାଃ ସଲଜ୍ଜା ଜାତାଃ କିନ୍ତୁ ତେନ କୃତସର୍ୱ୍ୱମହାକର୍ମ୍ମକାରଣାତ୍ ଲୋକନିୱହଃ ସାନନ୍ଦୋଽଭୱତ୍|
18 Derfor sa han: Hvad er Guds rike likt, og hvad skal jeg ligne det med?
ଅନନ୍ତରଂ ସୋୱଦଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ କସ୍ୟ ସଦୃଶଂ? କେନ ତଦୁପମାସ୍ୟାମି?
19 Det er likt et sennepskorn som en mann tok og la i sin have; og det vokste og blev til et tre, og himmelens fugler bygget rede i dets grener.
ଯତ୍ ସର୍ଷପବୀଜଂ ଗୃହୀତ୍ୱା କଶ୍ଚିଜ୍ଜନ ଉଦ୍ୟାନ ଉପ୍ତୱାନ୍ ତଦ୍ ବୀଜମଙ୍କୁରିତଂ ସତ୍ ମହାୱୃକ୍ଷୋଽଜାଯତ, ତତସ୍ତସ୍ୟ ଶାଖାସୁ ୱିହାଯସୀଯୱିହଗା ଆଗତ୍ୟ ନ୍ୟୂଷୁଃ, ତଦ୍ରାଜ୍ୟଂ ତାଦୃଶେନ ସର୍ଷପବୀଜେନ ତୁଲ୍ୟଂ|
20 Og atter sa han: Hvad skal jeg ligne Guds rike med?
ପୁନଃ କଥଯାମାସ, ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ କସ୍ୟ ସଦୃଶଂ ୱଦିଷ୍ୟାମି? ଯତ୍ କିଣ୍ୱଂ କାଚିତ୍ ସ୍ତ୍ରୀ ଗୃହୀତ୍ୱା ଦ୍ରୋଣତ୍ରଯପରିମିତଗୋଧୂମଚୂର୍ଣେଷୁ ସ୍ଥାପଯାମାସ,
21 Det er likt en surdeig som en kvinne tok og skjulte i tre skjepper mel, til det blev syret alt sammen.
ତତଃ କ୍ରମେଣ ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଗୋଧୂମଚୂର୍ଣଂ ୱ୍ୟାପ୍ନୋତି, ତସ୍ୟ କିଣ୍ୱସ୍ୟ ତୁଲ୍ୟମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ|
22 Og han gikk omkring og lærte rundt om I byer og landsbyer, og tok veien til Jerusalem.
ତତଃ ସ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରଂ ପ୍ରତି ଯାତ୍ରାଂ କୃତ୍ୱା ନଗରେ ନଗରେ ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ ସମୁପଦିଶନ୍ ଜଗାମ|
23 En sa da til ham: Herre! er det få som blir frelst? Da sa han til dem:
ତଦା କଶ୍ଚିଜ୍ଜନସ୍ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ହେ ପ୍ରଭୋ କିଂ କେୱଲମ୍ ଅଲ୍ପେ ଲୋକାଃ ପରିତ୍ରାସ୍ୟନ୍ତେ?
24 Strid for å komme inn igjennem den trange dør! for mange, sier jeg eder, skal søke å komme inn, og ikke være i stand til det.
ତତଃ ସ ଲୋକାନ୍ ଉୱାଚ, ସଂକୀର୍ଣଦ୍ୱାରେଣ ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଂ ଯତଘ୍ୱଂ, ଯତୋହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଦାମି, ବହୱଃ ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଂ ଚେଷ୍ଟିଷ୍ୟନ୍ତେ କିନ୍ତୁ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି|
25 Fra den stund av da husbonden har reist sig og lukket døren, og I begynner å stå utenfor og banke på døren og si: Herre, lukk op for oss! da skal han svare og si til eder: Jeg vet ikke hvor I er fra.
ଗୃହପତିନୋତ୍ଥାଯ ଦ୍ୱାରେ ରୁଦ୍ଧେ ସତି ଯଦି ଯୂଯଂ ବହିଃ ସ୍ଥିତ୍ୱା ଦ୍ୱାରମାହତ୍ୟ ୱଦଥ, ହେ ପ୍ରଭୋ ହେ ପ୍ରଭୋ ଅସ୍ମତ୍କାରଣାଦ୍ ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯତୁ, ତତଃ ସ ଇତି ପ୍ରତିୱକ୍ଷ୍ୟତି, ଯୂଯଂ କୁତ୍ରତ୍ୟା ଲୋକା ଇତ୍ୟହଂ ନ ଜାନାମି|
26 Da skal I begynne å si: Vi åt og drakk for dine øine, og du lærte på våre gater!
ତଦା ଯୂଯଂ ୱଦିଷ୍ୟଥ, ତୱ ସାକ୍ଷାଦ୍ ୱଯଂ ଭେଜନଂ ପାନଞ୍ଚ କୃତୱନ୍ତଃ, ତ୍ୱଞ୍ଚାସ୍ମାକଂ ନଗରସ୍ୟ ପଥି ସମୁପଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
27 Og han skal si: Jeg sier eder: Jeg vet ikke hvor I er fra; vik bort fra mig alle I som gjorde urett!
କିନ୍ତୁ ସ ୱକ୍ଷ୍ୟତି, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି, ଯୂଯଂ କୁତ୍ରତ୍ୟା ଲୋକା ଇତ୍ୟହଂ ନ ଜାନାମି; ହେ ଦୁରାଚାରିଣୋ ଯୂଯଂ ମତ୍ତୋ ଦୂରୀଭୱତ|
28 Der skal være gråt og tenners gnidsel når I får se Abraham og Isak og Jakob og alle profetene i Guds rike, men eder selv kastet utenfor.
ତଦା ଇବ୍ରାହୀମଂ ଇସ୍ହାକଂ ଯାକୂବଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଶ୍ଚ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ ପ୍ରାପ୍ତାନ୍ ସ୍ୱାଂଶ୍ଚ ବହିଷ୍କୃତାନ୍ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଯୂଯଂ ରୋଦନଂ ଦନ୍ତୈର୍ଦନ୍ତଘର୍ଷଣଞ୍ଚ କରିଷ୍ୟଥ|
29 Og det skal komme folk fra øst og vest og fra nord og syd, og de skal sitte til bords i Guds rike.
ଅପରଞ୍ଚ ପୂର୍ୱ୍ୱପଶ୍ଚିମଦକ୍ଷିଣୋତ୍ତରଦିଗ୍ଭ୍ୟୋ ଲୋକା ଆଗତ୍ୟ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟେ ନିୱତ୍ସ୍ୟନ୍ତି|
30 Og se, der er de som er mellem de siste og skal bli de første, og der er de som er mellem de første og skal bli de siste.
ପଶ୍ୟତେତ୍ଥଂ ଶେଷୀଯା ଲୋକା ଅଗ୍ରା ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି, ଅଗ୍ରୀଯା ଲୋକାଶ୍ଚ ଶେଷା ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି|
31 I samme stund kom nogen fariseere og sa til ham: Gå bort og dra herfra! for Herodes har i sinne å slå dig ihjel.
ଅପରଞ୍ଚ ତସ୍ମିନ୍ ଦିନେ କିଯନ୍ତଃ ଫିରୂଶିନ ଆଗତ୍ୟ ଯୀଶୁଂ ପ୍ରୋଚୁଃ, ବହିର୍ଗଚ୍ଛ, ସ୍ଥାନାଦସ୍ମାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାନଂ କୁରୁ, ହେରୋଦ୍ ତ୍ୱାଂ ଜିଘାଂସତି|
32 Og han sa til dem: Gå og si til den rev: Se, jeg driver ut onde ånder og fullfører helbredelser idag og imorgen, og på den tredje dag er jeg ved enden;
ତତଃ ସ ପ୍ରତ୍ୟୱୋଚତ୍ ପଶ୍ୟତାଦ୍ୟ ଶ୍ୱଶ୍ଚ ଭୂତାନ୍ ୱିହାପ୍ୟ ରୋଗିଣୋଽରୋଗିଣଃ କୃତ୍ୱା ତୃତୀଯେହ୍ନି ସେତ୍ସ୍ୟାମି, କଥାମେତାଂ ଯୂଯମିତ୍ୱା ତଂ ଭୂରିମାଯଂ ୱଦତ|
33 men jeg må vandre idag og imorgen og dagen derefter; for det går ikke an at en profet mister livet utenfor Jerusalem.
ତତ୍ରାପ୍ୟଦ୍ୟ ଶ୍ୱଃ ପରଶ୍ୱଶ୍ଚ ମଯା ଗମନାଗମନେ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟେ, ଯତୋ ହେତୋ ର୍ୟିରୂଶାଲମୋ ବହିଃ କୁତ୍ରାପି କୋପି ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ନ ଘାନିଷ୍ୟତେ|
34 Jerusalem! Jerusalem! du som slår ihjel profetene og stener dem som er sendt til dig! hvor ofte jeg vilde samle dine barn, likesom en høne samler sine kyllinger under sine vinger! Og I vilde ikke.
ହେ ଯିରୂଶାଲମ୍ ହେ ଯିରୂଶାଲମ୍ ତ୍ୱଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନୋ ହଂସି ତୱାନ୍ତିକେ ପ୍ରେରିତାନ୍ ପ୍ରସ୍ତରୈର୍ମାରଯସି ଚ, ଯଥା କୁକ୍କୁଟୀ ନିଜପକ୍ଷାଧଃ ସ୍ୱଶାୱକାନ୍ ସଂଗୃହ୍ଲାତି, ତଥାହମପି ତୱ ଶିଶୂନ୍ ସଂଗ୍ରହୀତୁଂ କତିୱାରାନ୍ ଐଚ୍ଛଂ କିନ୍ତୁ ତ୍ୱଂ ନୈଚ୍ଛଃ|
35 Se, eders hus skal overlates eder selv. Jeg sier eder at I ikke skal se mig før den stund kommer da I sier: Velsignet være han som kommer i Herrens navn!
ପଶ୍ୟତ ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱାସସ୍ଥାନାନି ପ୍ରୋଚ୍ଛିଦ୍ୟମାନାନି ପରିତ୍ୟକ୍ତାନି ଚ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି; ଯୁଷ୍ମାନହଂ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଦାମି, ଯଃ ପ୍ରଭୋ ର୍ନାମ୍ନାଗଚ୍ଛତି ସ ଧନ୍ୟ ଇତି ୱାଚଂ ଯାୱତ୍କାଲଂ ନ ୱଦିଷ୍ୟଥ, ତାୱତ୍କାଲଂ ଯୂଯଂ ମାଂ ନ ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟଥ|
