Lukas 12
1 Da folket imens hadde samlet sig i tusentall, så de trådte på hverandre, tok han til orde og sa til sine disipler: Ta eder først og fremst i vare for fariseernes surdeig, som er hykleri!
ததா³நீம்’ லோகா: ஸஹஸ்ரம்’ ஸஹஸ்ரம் ஆக³த்ய ஸமுபஸ்தி²தாஸ்தத ஏகைகோ (அ)ந்யேஷாமுபரி பதிதும் உபசக்ரமே; ததா³ யீஸு²: ஸி²ஷ்யாந் ப³பா⁴ஷே, யூயம்’ பி²ரூஸி²நாம்’ கிண்வரூபகாபட்யே விஸே²ஷேண ஸாவதா⁴நாஸ்திஷ்ட²த|
2 Men intet er skjult som ikke skal bli åpenbaret, og intet er dulgt som ikke skal bli kjent;
யதோ யந்ந ப்ரகாஸ²யிஷ்யதே ததா³ச்ச²ந்நம்’ வஸ்து கிமபி நாஸ்தி; ததா² யந்ந ஜ்ஞாஸ்யதே தத்³ கு³ப்தம்’ வஸ்து கிமபி நாஸ்தி|
3 derfor skal alt det som I sier i mørket, bli hørt i lyset, og det som I hvisker i øret inne i kammerne, det skal bli forkynt på takene.
அந்த⁴காரே திஷ்ட²நதோ யா: கதா² அகத²யத தா: ஸர்வ்வா: கதா² தீ³ப்தௌ ஸ்²ரோஷ்யந்தே நிர்ஜநே கர்ணே ச யத³கத²யத க்³ரு’ஹப்ரு’ஷ்டா²த் தத் ப்ரசாரயிஷ்யதே|
4 Men jeg sier til eder, mine venner: Frykt ikke for dem som slår legemet ihjel og derefter ikke kan gjøre mere;
ஹே ப³ந்த⁴வோ யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, யே ஸ²ரீரஸ்ய நாஸ²ம்’ விநா கிமப்யபரம்’ கர்த்தும்’ ந ஸ²க்ருவந்தி தேப்⁴யோ மா பை⁴ஷ்ட|
5 men jeg vil vise eder hvem I skal frykte for: Frykt for ham som har makt både til å slå ihjel og til derefter å kaste i helvede! Ja, sier jeg eder, for ham skal I frykte. (Geenna g1067)
தர்ஹி கஸ்மாத்³ பே⁴தவ்யம் இத்யஹம்’ வதா³மி, ய: ஸ²ரீரம்’ நாஸ²யித்வா நரகம்’ நிக்ஷேப்தும்’ ஸ²க்நோதி தஸ்மாதே³வ ப⁴யம்’ குருத, புநரபி வதா³மி தஸ்மாதே³வ ப⁴யம்’ குருத| (Geenna g1067)
6 Selges ikke fem spurver for to øre? Og ikke én av dem er glemt hos Gud.
பஞ்ச சடகபக்ஷிண: கிம்’ த்³வாப்⁴யாம்’ தாம்ரக²ண்டா³ப்⁴யாம்’ ந விக்ரீயந்தே? ததா²பீஸ்²வரஸ்தேஷாம் ஏகமபி ந விஸ்மரதி|
7 Men endog hårene på eders hode er tellet alle sammen; frykt ikke! I er mere enn mange spurver.
யுஷ்மாகம்’ ஸி²ர: கேஸா² அபி க³ணிதா: ஸந்தி தஸ்மாத் மா விபீ⁴த ப³ஹுசடகபக்ஷிப்⁴யோபி யூயம்’ ப³ஹுமூல்யா: |
8 Men jeg sier eder: Hver den som kjennes ved mig for menneskene, ham skal også Menneskesønnen kjennes ved for Guds engler;
அபரம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ கத²யாமி ய: கஸ்²சிந் மாநுஷாணாம்’ ஸாக்ஷாந் மாம்’ ஸ்வீகரோதி மநுஷ்யபுத்ர ஈஸ்²வரதூ³தாநாம்’ ஸாக்ஷாத் தம்’ ஸ்வீகரிஷ்யதி|
9 men den som fornekter mig for menneskene, han skal fornektes for Guds engler.
கிந்து ய: கஸ்²சிந்மாநுஷாணாம்’ ஸாக்ஷாந்மாம் அஸ்வீகரோதி தம் ஈஸ்²வரஸ்ய தூ³தாநாம்’ ஸாக்ஷாத்³ அஹம் அஸ்வீகரிஷ்யாமி|
10 Og hver den som taler et ord mot Menneskesønnen, ham skal det bli forlatt; men den som taler bespottelig mot den Hellige Ånd, ham skal det ikke bli forlatt.
அந்யச்ச ய: கஸ்²சிந் மநுஜஸுதஸ்ய நிந்தா³பா⁴வேந காஞ்சித் கதா²ம்’ கத²யதி தஸ்ய தத்பாபஸ்ய மோசநம்’ ப⁴விஷ்யதி கிந்து யதி³ கஸ்²சித் பவித்ரம் ஆத்மாநம்’ நிந்த³தி தர்ஹி தஸ்ய தத்பாபஸ்ய மோசநம்’ ந ப⁴விஷ்யதி|
11 Men når de fører eder frem for synagogene og øvrighetene og myndighetene, da vær ikke bekymret for hvorledes eller hvad I skal svare for eder, eller hvad I skal si;
யதா³ லோகா யுஷ்மாந் ப⁴ஜநகே³ஹம்’ விசாரகர்த்ரு’ராஜ்யகர்த்ரு’ணாம்’ ஸம்முக²ஞ்ச நேஷ்யந்தி ததா³ கேந ப்ரகாரேண கிமுத்தரம்’ வதி³ஷ்யத² கிம்’ கத²யிஷ்யத² சேத்யத்ர மா சிந்தயத;
12 for den Hellige Ånd skal lære eder i samme stund hvad I skal si.
யதோ யுஷ்மாபி⁴ர்யத்³ யத்³ வக்தவ்யம்’ தத் தஸ்மிந் ஸமயஏவ பவித்ர ஆத்மா யுஷ்மாந் ஸி²க்ஷயிஷ்யதி|
13 Og en av folket sa til ham: Mester! si til min bror at han skal skifte arven med mig!
தத: பரம்’ ஜநதாமத்⁴யஸ்த²: கஸ்²சிஜ்ஜநஸ்தம்’ ஜகா³த³ ஹே கு³ரோ மயா ஸஹ பைத்ரு’கம்’ த⁴நம்’ விப⁴க்தும்’ மம ப்⁴ராதரமாஜ்ஞாபயது ப⁴வாந்|
14 Men han sa til ham: Menneske! hvem har satt mig til dommer eller skifter over eder?
கிந்து ஸ தமவத³த் ஹே மநுஷ்ய யுவயோ ர்விசாரம்’ விபா⁴க³ஞ்ச கர்த்தும்’ மாம்’ கோ நியுக்தவாந்?
15 Og han sa til dem: Se til og ta eder i vare for all havesyke! for ingen har sitt liv av sitt gods, om han er nokså rik.
அநந்தரம்’ ஸ லோகாநவத³த் லோபே⁴ ஸாவதா⁴நா: ஸதர்காஸ்²ச திஷ்ட²த, யதோ ப³ஹுஸம்பத்திப்ராப்த்யா மநுஷ்யஸ்யாயு ர்ந ப⁴வதி|
16 Og han fortalte dem en lignelse og sa: Der var en rik mann hvis jord bar godt;
பஸ்²சாத்³ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முத்தா²ப்ய கத²யாமாஸ, ஏகஸ்ய த⁴நிநோ பூ⁴மௌ ப³ஹூநி ஸ²ஸ்யாநி ஜாதாநி|
17 og han tenkte ved sig selv: Hvad skal jeg gjøre? jeg har ikke rum til å samle min grøde i.
தத: ஸ மநஸா சிந்தயித்வா கத²யாம்ப³பூ⁴வ மமைதாநி ஸமுத்பந்நாநி த்³ரவ்யாணி ஸ்தா²பயிதும்’ ஸ்தா²நம்’ நாஸ்தி கிம்’ கரிஷ்யாமி?
18 Og han sa: Jo, dette vil jeg gjøre: Jeg vil rive mine lader ned og bygge dem større, og der vil jeg samle hele min avling og mitt gods;
ததோவத³த்³ இத்த²ம்’ கரிஷ்யாமி, மம ஸர்வ்வபா⁴ண்டா³கா³ராணி ப⁴ங்க்த்வா ப்³ரு’ஹத்³பா⁴ண்டா³கா³ராணி நிர்ம்மாய தந்மத்⁴யே ஸர்வ்வப²லாநி த்³ரவ்யாணி ச ஸ்தா²பயிஷ்யாமி|
19 og så vil jeg si til min sjel: Sjel! du har meget godt liggende for mange år; slå dig til ro, et, drikk, vær glad!
அபரம்’ நிஜமநோ வதி³ஷ்யாமி, ஹே மநோ ப³ஹுவத்ஸரார்த²ம்’ நாநாத்³ரவ்யாணி ஸஞ்சிதாநி ஸந்தி விஸ்²ராமம்’ குரு பு⁴க்த்வா பீத்வா கௌதுகஞ்ச குரு| கிந்த்வீஸ்²வரஸ்தம் அவத³த்,
20 Men Gud sa til ham: Du dåre! i denne natt kreves din sjel av dig; hvem skal så ha det du har samlet?
ரே நிர்போ³த⁴ அத்³ய ராத்ரௌ தவ ப்ராணாஸ்த்வத்தோ நேஷ்யந்தே தத ஏதாநி யாநி த்³ரவ்யாணி த்வயாஸாதி³தாநி தாநி கஸ்ய ப⁴விஷ்யந்தி?
21 Således er det med den som samler sig skatter og ikke er rik i Gud.
அதஏவ ய: கஸ்²சித்³ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸமீபே த⁴நஸஞ்சயமக்ரு’த்வா கேவலம்’ ஸ்வநிகடே ஸஞ்சயம்’ கரோதி ஸோபி தாத்³ரு’ஸ²: |
22 Og han sa til sine disipler: Derfor sier jeg eder: Vær ikke bekymret for eders liv, hvad I skal ete, heller ikke for eders legeme, hvad I skal klæ eder med!
அத² ஸ ஸி²ஷ்யேப்⁴ய: கத²யாமாஸ, யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, கிம்’ கா²தி³ஷ்யாம: ? கிம்’ பரிதா⁴ஸ்யாம: ? இத்யுக்த்வா ஜீவநஸ்ய ஸ²ரீரஸ்ய சார்த²ம்’ சிந்தாம்’ மா கார்ஷ்ட|
23 Livet er mere enn maten, og legemet mere enn klærne.
ப⁴க்ஷ்யாஜ்ஜீவநம்’ பூ⁴ஷணாச்ச²ரீரஞ்ச ஸ்²ரேஷ்ட²ம்’ ப⁴வதி|
24 Gi akt på ravnene: de hverken sår eller høster, de har ikke matbod eller lade, og Gud før dem allikevel. Hvor meget mere er ikke I enn fuglene!
காகபக்ஷிணாம்’ கார்ய்யம்’ விசாரயத, தே ந வபந்தி ஸ²ஸ்யாநி ச ந சி²ந்த³ந்தி, தேஷாம்’ பா⁴ண்டா³கா³ராணி ந ஸந்தி கோஷாஸ்²ச ந ஸந்தி, ததா²பீஸ்²வரஸ்தேப்⁴யோ ப⁴க்ஷ்யாணி த³தா³தி, யூயம்’ பக்ஷிப்⁴ய: ஸ்²ரேஷ்ட²தரா ந கிம்’?
25 Og hvem av eder kan med all sin bekymring legge en alen til sin livslengde?
அபரஞ்ச பா⁴வயித்வா நிஜாயுஷ: க்ஷணமாத்ரம்’ வர்த்³த⁴யிதும்’ ஸ²க்நோதி, ஏதாத்³ரு’ஸோ² லாகோ யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே கோஸ்தி?
26 Formår I da ikke engang det minste, hvorfor er I da bekymret for det andre?
அதஏவ க்ஷுத்³ரம்’ கார்ய்யம்’ ஸாத⁴யிதும் அஸமர்தா² யூயம் அந்யஸ்மிந் கார்ய்யே குதோ பா⁴வயத²?
27 Gi akt på liljene, hvorledes de vokser: de arbeider ikke, de spinner ikke; men jeg sier eder: Enn ikke Salomo i all sin herlighet var klædd som én av dem.
அந்யச்ச காம்பிலபுஷ்பம்’ கத²ம்’ வர்த்³த⁴தே ததா³பி விசாரயத, தத் கஞ்சந ஸ்²ரமம்’ ந கரோதி தந்தூம்’ஸ்²ச ந ஜநயதி கிந்து யுஷ்மப்⁴யம்’ யதா²ர்த²ம்’ கத²யாமி ஸுலேமாந் ப³ஹ்வைஸ்²வர்ய்யாந்விதோபி புஷ்பஸ்யாஸ்ய ஸத்³ரு’ஸோ² விபூ⁴ஷிதோ நாஸீத்|
28 Men klær Gud således gresset på marken, som står idag og imorgen kastes i ovnen, hvor meget mere skal han da klæ eder, I lite troende!
அத்³ய க்ஷேத்ரே வர்த்தமாநம்’ ஸ்²வஸ்²சூல்ல்யாம்’ க்ஷேப்ஸ்யமாநம்’ யத் த்ரு’ணம்’, தஸ்மை யதீ³ஸ்²வர இத்த²ம்’ பூ⁴ஷயதி தர்ஹி ஹே அல்பப்ரத்யயிநோ யுஷ்மாந கிம்’ ந பரிதா⁴பயிஷ்யதி?
29 Så skal da I heller ikke søke efter hvad I skal ete, eller hvad I skal drikke, og ikke la eders tanker fare hit og dit.
அதஏவ கிம்’ கா²தி³ஷ்யாம: ? கிம்’ பரிதா⁴ஸ்யாம: ? ஏதத³ர்த²ம்’ மா சேஷ்டத்⁴வம்’ மா ஸம்’தி³க்³த்⁴வஞ்ச|
30 For alt slikt søker hedningene i verden efter; men eders Fader vet at I trenger til det.
ஜக³தோ தே³வார்ச்சகா ஏதாநி ஸர்வ்வாணி சேஷ்டநதே; ஏஷு வஸ்துஷு யுஷ்மாகம்’ ப்ரயோஜநமாஸ்தே இதி யுஷ்மாகம்’ பிதா ஜாநாதி|
31 Men søk hans rike, så skal I få dette i tilgift!
அதஏவேஸ்²வரஸ்ய ராஜ்யார்த²ம்’ ஸசேஷ்டா ப⁴வத ததா² க்ரு’தே ஸர்வ்வாண்யேதாநி த்³ரவ்யாணி யுஷ்மப்⁴யம்’ ப்ரதா³யிஷ்யந்தே|
32 Frykt ikke, du lille hjord! for det har behaget eders Fader å gi eder riket.
ஹே க்ஷுத்³ரமேஷவ்ரஜ யூயம்’ மா பை⁴ஷ்ட யுஷ்மப்⁴யம்’ ராஜ்யம்’ தா³தும்’ யுஷ்மாகம்’ பிது: ஸம்மதிரஸ்தி|
33 Selg det I eier, og gi almisse! Gjør eder punger som ikke eldes, en skatt som ikke forgår, i himmelen, der hvor tyve-hånd ikke når, og møll ikke tærer!
அதஏவ யுஷ்மாகம்’ யா யா ஸம்பத்திரஸ்தி தாம்’ தாம்’ விக்ரீய விதரத, யத் ஸ்தா²நம்’ சௌரா நாக³ச்ச²ந்தி, கீடாஸ்²ச ந க்ஷாயயந்தி தாத்³ரு’ஸே² ஸ்வர்கே³ நிஜார்த²ம் அஜரே ஸம்புடகே (அ)க்ஷயம்’ த⁴நம்’ ஸஞ்சிநுத ச;
34 For hvor eders skatt er, der vil også eders hjerte være.
யதோ யத்ர யுஷ்மாகம்’ த⁴நம்’ வர்த்ததே தத்ரேவ யுஷ்மாகம்’ மந: |
35 La eders lender være ombundet og eders lys brennende,
அபரஞ்ச யூயம்’ ப்ரதீ³பம்’ ஜ்வாலயித்வா ப³த்³த⁴கடயஸ்திஷ்ட²த;
36 og vær I likesom folk som venter på sin herre når han vil fare hjem fra bryllupet, forat de kan lukke op for ham straks han kommer og banker på!
ப்ரபு⁴ ர்விவாஹாதா³க³த்ய யதை³வ த்³வாரமாஹந்தி ததை³வ த்³வாரம்’ மோசயிதும்’ யதா² ப்⁴ரு’த்யா அபேக்ஷ்ய திஷ்ட²ந்தி ததா² யூயமபி திஷ்ட²த|
37 Salige er de tjenere som herren finner våkne når han kommer. Sannelig sier jeg eder: Han skal binde op om sig og la dem sette sig til bords og gå frem og tjene dem.
யத: ப்ரபு⁴ராக³த்ய யாந் தா³ஸாந் ஸசேதநாந் திஷ்ட²தோ த்³ரக்ஷ்யதி தஏவ த⁴ந்யா: ; அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி ப்ரபு⁴ஸ்தாந் போ⁴ஜநார்த²ம் உபவேஸ்²ய ஸ்வயம்’ ப³த்³த⁴கடி: ஸமீபமேத்ய பரிவேஷயிஷ்யதி|
38 Og om han kommer i den annen vakt, og om han kommer i den tredje og finner det så, salige er de.
யதி³ த்³விதீயே த்ரு’தீயே வா ப்ரஹரே ஸமாக³த்ய ததை²வ பஸ்²யதி, தர்ஹி தஏவ தா³ஸா த⁴ந்யா: |
39 Men dette skal I vite at dersom husbonden visste i hvilken time tyven kom, da vilde han våke og ikke la nogen bryte inn i sitt hus.
அபரஞ்ச கஸ்மிந் க்ஷணே சௌரா ஆக³மிஷ்யந்தி இதி யதி³ க்³ரு’ஹபதி ர்ஜ்ஞாதும்’ ஸ²க்நோதி ததா³வஸ்²யம்’ ஜாக்³ரந் நிஜக்³ரு’ஹே ஸந்தி⁴ம்’ கர்த்தயிதும்’ வாரயதி யூயமேதத்³ வித்த|
40 Vær da også I rede! for Menneskesønnen kommer i den time I ikke tenker.
அதஏவ யூயமபி ஸஜ்ஜமாநாஸ்திஷ்ட²த யதோ யஸ்மிந் க்ஷணே தம்’ நாப்ரேக்ஷத்⁴வே தஸ்மிந்நேவ க்ஷணே மநுஷ்யபுத்ர ஆக³மிஷ்யதி|
41 Da sa Peter til ham: Herre! er det oss du taler om i denne lignelse, eller alle?
ததா³ பிதர: பப்ரச்ச², ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் கிமஸ்மாந் உத்³தி³ஸ்²ய கிம்’ ஸர்வ்வாந் உத்³தி³ஸ்²ய த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²மிமாம்’ வத³தி?
42 Og Herren sa: Hvem er da den tro og kloke husholder, som hans husbond vil sette over sine tjenestefolk for å gi dem deres mat i rette tid?
தத: ப்ரபு⁴: ப்ரோவாச, ப்ரபு⁴: ஸமுசிதகாலே நிஜபரிவாரார்த²ம்’ போ⁴ஜ்யபரிவேஷணாய யம்’ தத்பதே³ நியோக்ஷ்யதி தாத்³ரு’ஸோ² விஸ்²வாஸ்யோ போ³த்³தா⁴ கர்ம்மாதீ⁴ஸ²: கோஸ்தி?
43 Salig er den tjener som hans husbond finner å gjøre så når han kommer.
ப்ரபு⁴ராக³த்ய யம் ஏதாத்³ரு’ஸே² கர்ம்மணி ப்ரவ்ரு’த்தம்’ த்³ரக்ஷ்யதி ஸஏவ தா³ஸோ த⁴ந்ய: |
44 Sannelig sier jeg eder: Han skal sette ham over alt det han eier.
அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி ஸ தம்’ நிஜஸர்வ்வஸ்வஸ்யாதி⁴பதிம்’ கரிஷ்யதி|
45 Men dersom denne tjener sier i sitt hjerte: Min herre dryger med å komme, og så gir sig til å slå drengene og pikene og å ete og drikke og fylle sig,
கிந்து ப்ரபு⁴ர்விலம்பே³நாக³மிஷ்யதி, இதி விசிந்த்ய ஸ தா³ஸோ யதி³ தத³ந்யதா³ஸீதா³ஸாந் ப்ரஹர்த்தும் போ⁴க்தும்’ பாதும்’ மதி³துஞ்ச ப்ராரப⁴தே,
46 da skal denne tjeners herre komme en dag han ikke venter, og en time han ikke vet, og hugge ham sønder og gi ham lodd og del med de utro.
தர்ஹி யதா³ ப்ரபு⁴ம்’ நாபேக்ஷிஷ்யதே யஸ்மிந் க்ஷணே ஸோ(அ)சேதநஸ்²ச ஸ்தா²ஸ்யதி தஸ்மிந்நேவ க்ஷணே தஸ்ய ப்ரபு⁴ராக³த்ய தம்’ பத³ப்⁴ரஷ்டம்’ க்ரு’த்வா விஸ்²வாஸஹீநை: ஸஹ தஸ்ய அம்’ஸ²ம்’ நிரூபயிஷ்யதி|
47 Men den tjener som kjente sin herres vilje, og ikke stelte til eller satte i verk det han vilde, han skal få mange slag;
யோ தா³ஸ: ப்ரபே⁴ராஜ்ஞாம்’ ஜ்ஞாத்வாபி ஸஜ்ஜிதோ ந திஷ்ட²தி ததா³ஜ்ஞாநுஸாரேண ச கார்ய்யம்’ ந கரோதி ஸோநேகாந் ப்ரஹாராந் ப்ராப்ஸ்யதி;
48 men den som ikke kjente den, men gjorde det som er slag verd, han skal få færre. Hver den som meget er gitt, av ham skal meget kreves, og den som meget er overgitt, av ham skal dess mere fordres.
கிந்து யோ ஜநோ(அ)ஜ்ஞாத்வா ப்ரஹாரார்ஹம்’ கர்ம்ம கரோதி ஸோல்பப்ரஹாராந் ப்ராப்ஸ்யதி| யதோ யஸ்மை பா³ஹுல்யேந த³த்தம்’ தஸ்மாதே³வ பா³ஹுல்யேந க்³ரஹீஷ்யதே, மாநுஷா யஸ்ய நிகடே ப³ஹு ஸமர்பயந்தி தஸ்மாத்³ ப³ஹு யாசந்தே|
49 Ild er jeg kommet for å kaste på jorden; og hvor gjerne jeg vilde den alt var tendt!
அஹம்’ ப்ரு’தி²வ்யாம் அநைக்யரூபம்’ வஹ்நி நிக்ஷேப்தும் ஆக³தோஸ்மி, ஸ சேத்³ இதா³நீமேவ ப்ரஜ்வலதி தத்ர மம கா சிந்தா?
50 Men en dåp har jeg å døpes med; og hvor jeg gruer til den er fullført!
கிந்து யேந மஜ்ஜநேநாஹம்’ மக்³நோ ப⁴விஷ்யாமி யாவத்காலம்’ தஸ்ய ஸித்³தி⁴ ர்ந ப⁴விஷ்யதி தாவத³ஹம்’ கதிகஷ்டம்’ ப்ராப்ஸ்யாமி|
51 Tror I at jeg er kommet for å gi fred på jorden? Nei, sier jeg eder, men strid.
மேலநம்’ கர்த்தும்’ ஜக³த்³ ஆக³தோஸ்மி யூயம்’ கிமித்த²ம்’ போ³த⁴த்⁴வே? யுஷ்மாந் வதா³மி ந ததா², கிந்த்வஹம்’ மேலநாபா⁴வம்’ கர்த்தும்’ம் ஆக³தோஸ்மி|
52 For fra nu av skal fem være i strid i ett hus, tre mot to og to mot tre,
யஸ்மாதே³தத்காலமாரப்⁴ய ஏகத்ரஸ்த²பரிஜநாநாம்’ மத்⁴யே பஞ்சஜநா: ப்ரு’த²க்³ பூ⁴த்வா த்ரயோ ஜநா த்³வயோர்ஜநயோ: ப்ரதிகூலா த்³வௌ ஜநௌ ச த்ரயாணாம்’ ஜநாநாம்’ ப்ரதிகூலௌ ப⁴விஷ்யந்தி|
53 far mot sønn og sønn mot far, mor mot datter og datter mot mor, svigermor mot svigerdatter og svigerdatter mot svigermor.
பிதா புத்ரஸ்ய விபக்ஷ: புத்ரஸ்²ச பிது ர்விபக்ஷோ ப⁴விஷ்யதி மாதா கந்யாயா விபக்ஷா கந்யா ச மாது ர்விபக்ஷா ப⁴விஷ்யதி, ததா² ஸ்²வஸ்²ரூர்ப³த்⁴வா விபக்ஷா ப³தூ⁴ஸ்²ச ஸ்²வஸ்²ர்வா விபக்ஷா ப⁴விஷ்யதி|
54 Men han sa også til folket: Når I ser det stiger en sky op i vest, sier I straks: Det kommer regn, og det skjer så;
ஸ லோகேப்⁴யோபரமபி கத²யாமாஸ, பஸ்²சிமதி³ஸி² மேகோ⁴த்³க³மம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா யூயம்’ ஹடா²த்³ வத³த² வ்ரு’ஷ்டி ர்ப⁴விஷ்யதி ததஸ்ததை²வ ஜாயதே|
55 og når I ser det blåser sønnenvind, sier I: Det blir hete, og det blir så.
அபரம்’ த³க்ஷிணதோ வாயௌ வாதி ஸதி வத³த² நிதா³கோ⁴ ப⁴விஷ்யதி தத: ஸோபி ஜாயதே|
56 I hyklere! Jordens og himmelens utseende vet I å tyde; hvorfor kan I da ikke tyde denne tid?
ரே ரே கபடிந ஆகாஸ²ஸ்ய பூ⁴ம்யாஸ்²ச லக்ஷணம்’ போ³த்³து⁴ம்’ ஸ²க்நுத²,
57 Hvorfor dømmer I da ikke også av eder selv hvad rett er?
கிந்து காலஸ்யாஸ்ய லக்ஷணம்’ குதோ போ³த்³து⁴ம்’ ந ஸ²க்நுத²? யூயஞ்ச ஸ்வயம்’ குதோ ந ந்யாஷ்யம்’ விசாரயத²?
58 For når du går avsted til øvrigheten med din motstander, da gjør dig umak for å bli forlikt med ham mens du er på veien, forat han ikke skal dra dig frem for dommeren, og dommeren overgi dig til fangevokteren, og fangevokteren kaste dig i fengsel.
அபரஞ்ச விவாதி³நா ஸார்த்³த⁴ம்’ விசாரயிது: ஸமீபம்’ க³ச்ச²ந் பதி² தஸ்மாது³த்³தா⁴ரம்’ ப்ராப்தும்’ யதஸ்வ நோசேத் ஸ த்வாம்’ த்⁴ரு’த்வா விசாரயிது: ஸமீபம்’ நயதி| விசாரயிதா யதி³ த்வாம்’ ப்ரஹர்த்து: ஸமீபம்’ ஸமர்பயதி ப்ரஹர்த்தா த்வாம்’ காராயாம்’ ப³த்⁴நாதி
59 Jeg sier dig: Du skal ingenlunde komme ut derfra før du har betalt til siste øre.
தர்ஹி த்வாமஹம்’ வதா³மி த்வயா நி: ஸே²ஷம்’ கபர்த³கேஷு ந பரிஸோ²தி⁴தேஷு த்வம்’ ததோ முக்திம்’ ப்ராப்தும்’ ந ஸ²க்ஷ்யஸி|
