Klagesangene 5
1 Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
