Klagesangene 3
1 Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.
Ndini munhu akaona kutambudzika neshamhu yehasha dzake.
2 Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.
Akandidzingira kure akaita kuti ndifambe murima panzvimbo yomuchiedza;
3 Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.
zvirokwazvo, akashandura ruoko rwake kuti rundirwise nguva nenguva, zuva rose.
4 Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.
Akasakadza ganda rangu nenyama yangu uye akavhuna mapfupa angu.
5 Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.
Akandikomba akandipoteredza neshungu nokurwadziswa.
6 På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.
Akandigarisa murima savanhu vakafa kare kare.
7 Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.
Akandipfigira kuti ndisapunyuka, akandiremedza nengetani.
8 Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.
Kunyange ndikadana kana kuridza mhere kuti ndibatsirwe, anopfigira munyengetero wangu kunze.
9 Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.
Akadzivira nzira yangu namatombo; akaminamisa nzira dzangu.
10 En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.
Sebere rakavandira, seshumba yakavanda,
11 Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.
akandikwekweredza kubva munzira uye akandibvarura-bvarura akandisiya ndisina mubatsiri.
12 Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.
Akawembura uta hwake akandiita chinhu chinonangwa nemiseve yake.
13 Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.
Akabaya mwoyo wangu nemiseve yaibva mugoba rake.
14 Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.
Ndakava chiseko chavanhu vangu vose; vakandihomera nenziyo pazuva rose.
15 Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.
Akandigutsa nemiriwo inovava, uye akandinwisa nduru.
16 Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.
Akagura mazino angu nerukangarabwe; akanditsokodzera muguruva.
17 Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,
Ndakatorerwa rugare; ndakakanganwa kuti kubudirira chii.
18 og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.
Naizvozvo ndinoti, “Kubwinya kwangu kwaenda, uye nezvose zvandanga ndakatarisira kuna Jehovha.”
19 Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!
Ndinorangarira kutambudzika kwangu nokudzungaira kwangu, kurwadziwa uye nenduru.
20 Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.
Ndinozvirangarira kwazvo, uye mweya wangu wasuruvara mukati mangu.
21 Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:
Asi izvi ndinozvirangarira mupfungwa uye naizvozvo ndine tariro:
22 Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.
Nokuda kwerudo rukuru rwaJehovha, hatina kuparadzwa, nokuti tsitsi dzake hadzitongoperi.
23 Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.
Itsva mangwanani oga oga, kutendeka kwenyu kukuru.
24 Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.
Ndinoti kumwoyo wangu, “Jehovha ndiye mugove wangu; naizvozvo ndichamumirira.”
25 Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.
Jehovha akanaka kuna avo vanovimba naye, kumunhu anomutsvaka;
26 Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.
chinhu chakanaka kumirira ruponeso rwaJehovha unyerere.
27 Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,
Chinhu chakanaka kuti munhu atakure joko achiri mudiki.
28 at han sitter ene og tier, når han legger byrder på ham,
Ngaagare ari oga anyerere, nokuti Jehovha ndiye akariturika paari.
29 at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -
Ngaavige chiso chake muguruva, zvimwe tariro ichiripo.
30 at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.
Ngaape dama rake kumunhu anomurova, uye ngaazadzwe nenyadzi.
31 For Herren forkaster ikke til evig tid,
Nokuti vanhu havangaraswi naIshe nokusingaperi.
32 men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;
Kunyange achiuyisa kusuwa, achanzwira hake tsitsi, rukuru sei rudo rwake rusingaperi.
33 for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.
Nokuti haafariri kuuyisa kurwadziwa kana kusuwa kuvana vavanhu.
34 Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,
Kutsikira pasi petsoka vasungwa vose venyika,
35 bøier mannens rett for den Høiestes åsyn
kurambira munhu kodzero yake pamberi peWokumusoro-soro,
36 eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?
kutadzisa munhu kuwana kururamisirwa kwake ko, Ishe haangaoni zvinhu zvakadai here?
37 Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?
Ndiani angataura akaita kuti zviitike kana Ishe asina kuzvirayira?
38 Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?
Ko, hazvibvi mumuromo weWokumusoro-soro here zvose zvakaipa nezvinhu zvakanaka zvinouya?
39 Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!
Ko, munhu mupenyu anonyunyutirei kana arangwa nokuda kwezvivi zvake?
40 La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!
Ngatinzverei nzira dzedu uye ngatidziedzei, uyewo ngatidzokerei kuna Jehovha.
41 La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!
Ngatisimudzei mwoyo yedu namaoko edu kuna Mwari ari kudenga, tigoti:
42 Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.
“Takatadza uye takakumukirai uye imi hamuna kukanganwira.
43 Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.
“Makazvifukidza nokutsamwa mukatidzingirira; makauraya musinganzwiri ngoni.
44 Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.
Makazvifukidza negore kuti kurege kuva nomunyengetero ungasvikako.
45 Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.
Makatiita marara netsvina pakati pendudzi.
46 De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.
“Vavengi vedu vose vakashama miromo yavo kwazvo kuti vatituke.
47 Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.
Takawirwa nokutya uye takateyiwa nehunza, kuparara nokuparadzwa kukuru.”
48 Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.
Hova dzemisodzi dzinoyerera kubva mumaziso angu, nokuti vanhu vangu vaparadzwa.
49 Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,
Meso angu acharamba achiyerera misodzi, pasina zvinoyamura,
50 før Herrens øie ser ned fra himmelen.
kusvikira Jehovha aringira pasi kubva kudenga akaona.
51 Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.
Zvandinoona zvinochemedza mweya wangu, nokuda kwavakadzi vose veguta rangu.
52 Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.
Avo vakanga vari vavengi vangu ini pasina chikonzero vakandivhima seshiri.
53 De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.
Vakaedza kundiuraya mugomba uye vakapotsera matombo kwandiri;
54 Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.
mvura zhinji yakafukidza musoro wangu, uye ndakafunga kuti ndava pedyo nokufa.
55 Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.
Ndakadana zita renyu, imi Jehovha, ndiri mugomba rakadzika.
56 Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!
Makanzwa kukumbira kwangu: “Regai kudzivira nzeve dzenyu pandinochemera rubatsiro.”
57 Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!
Makaswedera pedyo pandakakudanai, mukati, “Usatya.”
58 Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.
Haiwa Ishe, makandireverera mhaka yangu; makadzikinura upenyu hwangu.
59 Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!
Makaona imi Jehovha, zvakaipa zvandakaitirwa. Nditongerei mhaka yangu!
60 Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.
Makaona udzamu hwokutsva kwavo, idzo rangano dzavo dzose pamusoro pangu.
61 Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,
Haiwa Jehovha, makanzwa kutuka kwavo, idzo rangano dzavo dzose pamusoro pangu,
62 mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.
dzinozevezerwa nokungurumwa navavengi vangu pamusoro pangu zuva rose.
63 Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.
Tarirai kwavari! Vakagara kana kumira, vanondituka nenziyo dzavo.
64 Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.
Varipidzirei zvakavafanira, imi Jehovha, zvakaitwa namaoko avo.
65 Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.
Isai chidziro pamwoyo yavo, uye kutuka kwenyu ngakuve pamusoro pavo!
66 Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.
Vadzinganisei makatsamwa muvaparadze, vabve pasi pamatenga aJehovha.
