Klagesangene 3

1 Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.

Ra Anumzamo'a arimpa ahenanteno, knaza namino nazeri haviza hige'na, tusi natama kria zana nagra ke'noe.

2 Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.

Ana nehuno narotago higena, hanimpi tavira omane'nea kante vu'noe.

3 Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.

Tamagerfa huno maka zupa nagrike'za nazeri haviza huvava huno nevuno, mago'a vahera anara osu'ne.

4 Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.

Ama navufga nazeri navesra nehuno, navufga nazeri haviza nehuno zaferinani'aramina ruhantagi'ne.

5 Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.

Knaza atregeno eno eme nazeri kanegigeno, hazenke zamo'a maka kaziga nazeri kagi'ne.

6 På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.

Korapa'ma fri'za vu'naza vahe'mo'zama hanimpima mani'nazaza huno, natrege'na hanimpi mani'noe.

7 Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.

Tusi'a vihu kegina huno nazeri agu'atege'na, anampintira atre'na atiorami'noe. Ana nehuno seni nofiteti nagia nazampina kinarente'ne.

8 Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.

Nazama hinogu'ma Anumzamofontega nunamuna hu'na antahige'noanagi, krafa keni'a eri atre'ne.

9 Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.

Kama vunaku'ma hua kampina Anumzamo'a ra have ome anteno rehiza nehuno, vunaku'ma huankana eri kazakinkazoko hige'na haviza hu'nea kante vu'noe.

10 En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.

Beamo'o laionimo'o afi zaga azerinaku kafo anteno maniaza huno, Ra Anumzamo'a nazeri haviza hunaku kafonteno mani'neno,

11 Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.

navazuhu kanti atreno, laionimo nehiaza huno navufga tagnataganu vaziteno, natrege'na vahe'mo'a eme naza osige'na mase'noe.

12 Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.

Anumzamo'a keve'a atifi erinteteno, avazuhu krarapeno nahenaku krinkenke hu'ne.

13 Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.

Ana huteno keve'areti tumoni'a ahetane'ne.

14 Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.

Maka nagri vahe'mo'zama nenage'za tusi nagiza re'naze. Ana nehu'za amnea omani'za maka zupa zagame nehu'za ana zagamepi kiza zokago ke hunante vava hu'naze.

15 Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.

Rama'a knazanteti nagu'afina antevi'neteno, aka trazanteti tro hu'naza ti namige'na ne'noe.

16 Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.

Anumzamo'a ne'onse haverami nagipina eri hatrentege'na navera ani futagi'noe. Ana nehugeno kugusopa hatreno nagofetu ante'ne.

17 Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,

Arimpa fruma huno mani'zana nomanizanifina omanegeno, knare huno musema huno mani'zankura nagekani'noe.

18 og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.

Ana hige'na amanage hu'noe, hanaveni'a omanegeno, Ra Anumzamofonkuma amuhama nehuazana huonantegahie hu'na antahi'noe.

19 Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!

Hagi nagrama ranknazama eri'noa zamo'ene vahe moparegama kraga vahe kna'ma hu'na vano vanoma hu'noa zamo'enena, mago aka tima neazama hu'noa zana nagera okani'ne.

20 Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.

Maka zupa ana zanku'ma nagesa nentahugeno'a, nagu'amo'a kna nehigeno havizantfa hu'ne.

21 Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:

E'ina hu'neanagi mago zanku nagesa nentahi'na, amuhara nehue.

22 Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.

Ra Anumzamo'ma avesiranteno knare'ma hunerantea avesi'zamo'a, tamagerfa huno vagaore mevava nehie. Na'ankure agri asunkuzamo'a vagaore meno nevie.

23 Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.

Maka nanterana Anumzamoka kagri kasunku zamo'a egasefa huvava nehiankino, hugahuema hunka hu'nana zama nehana kavukvazamo'a tusi zankerfa me'ne.

24 Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.

Nagra'ma nagesa antahuana, Agra nagri Ra Anumza mani'negu nagra Agriteke amuhara huntegahue.

25 Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.

Ra Anumzamo'a agrite'ma amuha'ma nehu'za, zamagu'areti'ma hu'za agriku'ma nehakaza vahera zamazeri knare nehie.

26 Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.

Akoheno avega anteno mani'nenigeno Ra Anumzamo'ma ete agu'vazino avre avu'ava zamo'a knare hu'ne.

27 Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,

Nahezavema mani'nesire'ma knazama eri'zamo'a, e'i knare hu'ne.

28 at han sitter ene og tier, når han legger byrder på ham,

Ra Anumzamo'ma mago vahe'ma knazama neminigeno'a, anazankura keaga osu agraku akoheno manino.

29 at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -

Anama nehanigeno keaga osu agra avufgama anteramino kugusopafima mani'nesigeno, negeno azama hunaku'ma hanuno'a aza hugahie.

30 at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.

Hagi mago vahemo'ma ameragente'ma rupro huminaku'ma nehanigeno'a, amne ante vivi hu'nesnigeno rupro humina, agra amne agazea erigahie.

31 For Herren forkaster ikke til evig tid,

Na'ankure Ra Anumzamo'a mago vahera amagena humi vava huno ovugahie.

32 men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;

Ra Anumzamo'a vahera knazana amigahianagi, Agra vaga ore mevava avesi zama'agu nentahino, avesinezmanteno knare avu'ava hunezmante.

33 for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.

Ra Anumzamo'ma knazama atregeno eno vahe'ma zamazeri havizama nehiana, Agra'a anaza hunakura nosie.

34 Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,

Hanki vahe'mo'zama kina vahe'ma zamazeri havizama huge,

35 bøier mannens rett for den Høiestes åsyn

mago vahe'mo'ma Marerisa Anumzamofo avure'ma fatgo avu'ava'ma nehanigeno'ma, haviza hane huno'ma huntege,

36 eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?

keagare'ma oti zupama havige hu'za zamazeri havizama nehaza avu'ava zanku'enena Ra Anumzamo'a ave'nosie.

37 Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?

Ra Anumzamo'ma osu'nenia nanekerera, iza agra'a avesitera mago zana eri forera hugahie?

38 Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?

Ra Anumzana Marerisa Anumzamo'a Agra agipinti huama huno, knare zane havi zanena forera huo huno higeno forera nehie.

39 Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!

Ofri kasefa'ma huno mani'nesnia vahe'mo'a, agri kumi'mofo nonama huno azeri havizama hania zankura ke hakarea osino.

40 La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!

Hagi tagrama nehuna tavutavara rezaganeta ke so'e huteta, ana tavutva zampintira ete rukrahe huta Ra Anumzamofontega esanune.

41 La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!

Hanki tagu'areti huta tazana erisga nehuta, monafinkama mani'nea Anumzamofontega amanage huta nunamuna hugahune,

42 Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.

tagra kumi huta kagrira tamefi hugamunkenka, kumitia atre orante'nane.

43 Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.

Kagrira karimpa ahe'zamo'a avitegenka, kasunkura hunka oratrenka tavaririnka tahe fri'nane.

44 Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.

Kagrira tusi hampomo refitegenka mani'nanketa, nunamuna hu'nonanagi tagri nunamumo'a kagritera ovu'ne.

45 Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.

Tagrira tatranketa vahe moparega vano nehunke'za, amne zama hiaza hu'za tage so'ea osu'naze.

46 De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.

Maka ha' vahetimo'za huhaviza hurante'naze.

47 Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.

Anama hazageta koro hu'none. Na'ankure tagesa ontahuna hazenke zamo eme tazeri havizantfa hu'ne.

48 Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.

Knazamo'ma eno nagri vahe'ma eme zamazeri havizama hiazama negogeno'a, navunumo'a tima eviankna huno,

49 Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,

navufintira navunura hu vava nehie.

50 før Herrens øie ser ned fra himmelen.

Ana zavira ontagane ate vava nehanugeno, Ra Anumzamo'a monafinti kefenka ateno nagegahie.

51 Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.

Jerusalemi rankumanifi a'neneramima, ha' vahe'mo'zama eme zamazeri havizama hazazama negogeno'a, tumonimo'a netanegeno nagu'amo'a havizantfa hu'ne.

52 Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.

Nagra mago havizana osu'noanagi, ha' vahe'nimo'za namama ahenakuma rotago'ma hazaza hu'za nagene re'naze.

53 De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.

Zamagra nahe'za nagrira kerifi eri nevazi'za, ana kerigana havenu refite'naze.

54 Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.

Ana hazageno timo nazeri nakari'aza higena, nagra frigahue hu'na antahi'noe.

55 Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.

Ana kerifima mani'nofintira Ra Anumzamoka kagra naza huogu kagri kagia ahe'na nunamuna nehue.

56 Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!

Hagi Kagra nunamu keni'a nentahinanki, kagesa renkani oro.

57 Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!

Hagi nazama huogu'ma kema hugenka Kagra nagrite erava'o nehunka, korora osuo hunka nasami'nane.

58 Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.

Ra Anumzamoka keagani'a refko hunka nentahinka nagu'vazinke'na knare hu'na mani'noe.

59 Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!

Ra Anumzamoka nagri'ma hazenkema eme nami'naza vahera hago kenka antahinka hu'nane. Ana hu'nananki nagri kaziga antenka agra fatgo hu'ne hunka ana vahera keaga huzmanto.

60 Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.

Ana vahe'mo'zama nagri'ma nazeri havizama hunaku'ma, maka keagama retro'ma hu'nazana hago ke'nane.

61 Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,

Hagi ana vahe'mo'zama kiza zokago kema hunenante'za, nagri'ma nazeri haviza hu kema anakiza nanekea Ra Anumzamoka hago antahi'nane.

62 mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.

Ha' vaheni'amo'za maka zupa, nagri'ma nazeri havizama hanaza nanekea, zamagira magopi ante'neza sumisumi hu'za keaga huvava nehaze.

63 Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.

Manizafina zagamepi erinte'za kiza zokago zagame ke hunante'naze.

64 Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.

Ra Anumzamoka ana vahe'mo'zama hu'naza havi zamavu'zamava negenka, mizana zamitere hugahane.

65 Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.

Ana vahe'mokizmi zamagu'a eri hankavetige'za, sifnafi maniho.

66 Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.

Ana vahera Kagra krimpa ahenezmantenka, zamarotago hunka zamahe hana huge'za, Ra Anumzamoka mopamofo agofetura omanitfa hiho.