Johannes 12
1 Seks dager før påske kom da Jesus til Betania, hvor Lasarus var, han som Jesus hadde opvakt fra de døde.
นิสฺตาโรตฺสวาตฺ ปูรฺวฺวํ ทินษฏฺเก สฺถิเต ยีศุ รฺยํ ปฺรมีตมฺ อิลิยาสรํ ศฺมศานาทฺ อุทสฺถาปรตฺ ตสฺย นิวาสสฺถานํ ไพถนิยาคฺรามมฺ อาคจฺฉตฺฯ
2 Der gjorde de et måltid for ham, og Marta gikk til hånde; men Lasarus var en av dem som satt til bords med ham.
ตตฺร ตทรฺถํ รชนฺยำ โภเชฺย กฺฤเต มรฺถา ปรฺยฺยเวษยทฺ อิลิยาสรฺ จ ตสฺย สงฺคิภิ: สารฺทฺธํ โภชนาสน อุปาวิศตฺฯ
3 Maria tok da et pund ekte, såre kostelig nardus-salve og salvet Jesu føtter, og tørket hans føtter med sitt hår; og huset blev fylt av salvens duft.
ตทา มริยมฺ อรฺทฺธเสฏกํ พหุมูลฺยํ ชฏามำสียํ ไตลมฺ อานีย ยีโศศฺจรณโย รฺมรฺทฺทยิตฺวา นิชเกศ รฺมารฺษฺฏุมฺ อารภต; ตทา ไตลสฺย ปริมเลน คฺฤหมฺ อาโมทิตมฺ อภวตฺฯ
4 En av hans disipler, Judas Iskariot, han som skulde forråde ham, sier da:
ย: ศิโมน: ปุตฺร ริษฺกริโยตีโย ยิหูทานามา ยีศุํ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติ ส ศิษฺยสฺตทา กถิตวานฺ,
5 Hvorfor blev ikke denne salve solgt for tre hundre penninger og gitt til de fattige?
เอตตฺไตลํ ตฺริภิ: ศไต รฺมุทฺราปไท รฺวิกฺรีตํ สทฺ ทริเทฺรภฺย: กุโต นาทียต?
6 Men dette sa han, ikke fordi de fattige lå ham på hjerte, men fordi han var en tyv og hadde pungen og tok det som blev lagt i den.
ส ทริทฺรโลการฺถมฺ อจินฺตยทฺ อิติ น, กินฺตุ ส เจาร เอวํ ตนฺนิกเฏ มุทฺราสมฺปุฏกสฺถิตฺยา ตนฺมเธฺย ยทติษฺฐตฺ ตทปาหรตฺ ตสฺมาตฺ การณาทฺ อิมำ กถามกถยตฺฯ
7 Jesus sa da: La henne være! hun har gjemt den til min jordeferds dag;
ตทา ยีศุรกถยทฺ เอนำ มา วารย สา มม ศฺมศานสฺถาปนทินารฺถํ ตทรกฺษยตฺฯ
8 for de fattige har I alltid hos eder, men mig har I ikke alltid.
ทริทฺรา ยุษฺมากํ สนฺนิเธา สรฺวฺวทา ติษฺฐนฺติ กินฺตฺวหํ สรฺวฺวทา ยุษฺมากํ สนฺนิเธา น ติษฺฐามิฯ
9 En stor mengde av jødene fikk da vite at han var der, og de kom, ikke bare for Jesu skyld, men også for å se Lasarus, som han hadde opvakt fra de døde.
ตต: ปรํ ยีศุสฺตตฺราสฺตีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา พหโว ยิหูทียาสฺตํ ศฺมศานาทุตฺถาปิตมฺ อิลิยาสรญฺจ ทฺรษฺฏุํ ตตฺ สฺถานมฺ อาคจฺฉนฯ
10 Men yppersteprestene la råd op om også å drepe Lasarus,
ตทา ปฺรธานยาชกาสฺตมฺ อิลิยาสรมปิ สํหรฺตฺตุมฺ อมนฺตฺรยนฺ;
11 fordi mange av jødene for hans skyld gikk dit og trodde på Jesus.
ยตเสฺตน พหโว ยิหูทียา คตฺวา ยีเศา วฺยศฺวสนฺฯ
12 Den følgende dag, da meget folk som var kommet til høitiden, fikk høre at Jesus kom til Jerusalem,
อนนฺตรํ ยีศุ รฺยิรูศาลมฺ นครมฺ อาคจฺฉตีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา ปเร'หนิ อุตฺสวาคตา พหโว โลกา:
13 tok de palmegrener og gikk ut for å møte ham, og ropte: Hosianna! Velsignet være han som kommer i Herrens navn, Israels konge!
ขรฺชฺชูรปตฺราทฺยานีย ตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุํ พหิราคตฺย ชย ชเยติ วาจํ โปฺรจฺไจ รฺวกฺตุมฺ อารภนฺต, อิสฺราเยโล โย ราชา ปรเมศฺวรสฺย นามฺนาคจฺฉติ ส ธนฺย: ฯ
14 Men Jesus fant et ungt asen og satte sig på det, således som skrevet er:
ตทา "เห สิโยน: กเนฺย มา ไภษี: ปศฺยายํ ตว ราชา ครฺทฺทภศาวกมฺ อารุหฺยาคจฺฉติ"
15 Frykt ikke, Sions datter! Se, din konge kommer, sittende på en asenfole.
อิติ ศาสฺตฺรียวจนานุสาเรณ ยีศุเรกํ ยุวครฺทฺทภํ ปฺราปฺย ตทุปรฺยฺยาโรหตฺฯ
16 Dette skjønte ikke hans disipler i førstningen; men da Jesus var blitt herliggjort, da kom de i hu at dette var skrevet om ham, og at de hadde gjort dette for ham.
อสฺยา: ฆฏนายาสฺตาตฺปรฺยฺยํ ศิษฺยา: ปฺรถมํ นาพุธฺยนฺต, กินฺตุ ยีเศา มหิมานํ ปฺราปฺเต สติ วากฺยมิทํ ตสฺมิน อกถฺยต โลกาศฺจ ตมฺปฺรตีตฺถมฺ อกุรฺวฺวนฺ อิติ เต สฺมฺฤตวนฺต: ฯ
17 Den hop som var i følge med ham, vidnet da at han hadde kalt Lasarus ut av graven og opvakt ham fra de døde;
ส อิลิยาสรํ ศฺมศานาทฺ อาคนฺตุมฺ อาหฺวตวานฺ ศฺมศานาญฺจ อุทสฺถาปยทฺ เย เย โลกาสฺตตฺกรฺมฺย สากฺษาทฺ อปศฺยนฺ เต ปฺรมาณํ ทาตุมฺ อารภนฺตฯ
18 derfor var det også folket gikk ham i møte, fordi de hadde hørt at han hadde gjort dette tegn.
ส เอตาทฺฤศมฺ อทฺภุตํ กรฺมฺมกโรตฺ ตสฺย ชนศฺรุเต โรฺลกาสฺตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุมฺ อาคจฺฉนฺฯ
19 Fariseerne sa da til hverandre: I ser at I intet utretter; se, all verden løper efter ham!
ตต: ผิรูศิน: ปรสฺปรํ วกฺตุมฺ อารภนฺต ยุษฺมากํ สรฺวฺวาศฺเจษฺฏา วฺฤถา ชาตา: , อิติ กึ ยูยํ น พุธฺยเธฺว? ปศฺยต สรฺเวฺว โลกาสฺตสฺย ปศฺจาทฺวรฺตฺติโนภวนฺฯ
20 Men der var nogen grekere blandt dem som pleide å dra op for å tilbede på høitiden;
ภชนํ กรฺตฺตุมฺ อุตฺสวาคตานำ โลกานำ กติปยา ชนา อนฺยเทศียา อาสนฺ,
21 Disse gikk da til Filip, som var fra Betsaida i Galilea, og bad ham og sa: Herre! vi vil gjerne se Jesus.
เต คาลีลียไพตฺไสทานิวาสิน: ผิลิปสฺย สมีปมฺ อาคตฺย วฺยาหรนฺ เห มเหจฺฉ วยํ ยีศุํ ทฺรษฺฏุมฺ อิจฺฉาม: ฯ
22 Filip kommer og sier det til Andreas; Andreas og Filip kommer og sier det til Jesus.
ตต: ผิลิโป คตฺวา อานฺทฺริยมฺ อวทตฺ ปศฺจาทฺ อานฺทฺริยผิลิเปา ยีศเว วารฺตฺตามฺ อกถยตำฯ
23 Men Jesus svarer dem og sier: Timen er kommet da Menneskesønnen skal herliggjøres.
ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยุทิตวานฺ มานวสุตสฺย มหิมปฺราปฺติสมย อุปสฺถิต: ฯ
24 Sannelig, sannelig sier jeg eder: Hvis ikke hvetekornet faller i jorden og dør, blir det bare det ene korn; men hvis det dør, bærer det megen frukt.
อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ, ธานฺยพีชํ มฺฤตฺติกายำ ปติตฺวา ยทิ น มฺฤยเต ตเรฺหฺยกากี ติษฺฐติ กินฺตุ ยทิ มฺฤยเต ตรฺหิ พหุคุณํ ผลํ ผลติฯ
25 Den som elsker sitt liv, mister det, og den som hater sitt liv i denne verden, skal bevare det til evig liv. (aiōnios g166)
โย ชเน นิชปฺราณานฺ ปฺริยานฺ ชานาติ ส ตานฺ หารยิษฺยติ กินฺตุ เย ชน อิหโลเก นิชปฺราณานฺ อปฺริยานฺ ชานาติ เสนนฺตายุ: ปฺราปฺตุํ ตานฺ รกฺษิษฺยติฯ (aiōnios g166)
26 Om nogen er min tjener, han følge mig, og hvor jeg er, der skal også min tjener være; om nogen er min tjener, ham skal Faderen ære.
กศฺจิทฺ ยทิ มม เสวโก ภวิตุํ วาญฺฉติ ตรฺหิ ส มม ปศฺจาทฺคามี ภวตุ, ตสฺมาทฺ อหํ ยตฺร ติษฺฐามิ มม เสวเกปิ ตตฺร สฺถาสฺยติ; โย ชโน มำ เสวเต มม ปิตาปิ ตํ สมฺมํสฺยเตฯ
27 Nu er min sjel forferdet, og hvad skal jeg si? Fader, frels mig fra denne time! Dog nei, derfor er jeg kommet til denne time.
สามฺปฺรตํ มม ปฺราณา วฺยากุลา ภวนฺติ, ตสฺมาทฺ เห ปิตร เอตสฺมาตฺ สมยานฺ มำ รกฺษ, อิตฺยหํ กึ ปฺรารฺถยิเษฺย? กินฺตฺวหมฺ เอตตฺสมยารฺถมฺ อวตีรฺณวานฺฯ
28 Fader, herliggjør ditt navn! Da kom en røst fra himmelen: Både har jeg herliggjort det og skal atter herliggjøre det.
เห ปิต: สฺวนามฺโน มหิมานํ ปฺรกาศย; ตไนว สฺวนามฺโน มหิมานมฺ อหํ ปฺรากาศยํ ปุนรปิ ปฺรกาศยิษฺยามิ, เอษา คคณียา วาณี ตสฺมินฺ สมเย'ชายตฯ
29 Folket som stod der og hørte det, sa da at det hadde tordnet; andre sa: Det var en engel som talte til ham.
ตจฺศฺรุตฺวา สมีปสฺถโลกานำ เกจิทฺ อวทนฺ เมโฆ'ครฺชีตฺ, เกจิทฺ อวทนฺ สฺวรฺคียทูโต'เนน สห กถามจกถตฺฯ
30 Jesus svarte og sa: Ikke for min skyld kom denne røst, men for eders skyld.
ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวาทีตฺ, มทรฺถํ ศพฺโทยํ นาภูตฺ ยุษฺมทรฺถเมวาภูตฺฯ
31 Nu holdes dom over denne verden; nu skal denne verdens fyrste kastes ut,
อธุนา ชคโตสฺย วิจาร: สมฺปตฺสฺยเต, อธุนาสฺย ชคต: ปตี ราชฺยาตฺ โจฺยษฺยติฯ
32 og når jeg blir ophøiet fra jorden, skal jeg drage alle til mig.
ยทฺยอี ปฺฤถิวฺยา อูรฺทฺเวฺว โปฺรตฺถาปิโตสฺมิ ตรฺหิ สรฺวฺวานฺ มานวานฺ สฺวสมีปมฺ อากรฺษิษฺยามิฯ
33 Dette sa han for å gi til kjenne hvad for en død han skulde dø.
กถํ ตสฺย มฺฤติ รฺภวิษฺยติ, เอตทฺ โพธยิตุํ ส อิมำ กถามฺ อกถยตฺฯ
34 Folket svarte ham: Vi har hørt av loven at Messias blir til evig tid; hvorledes kan da du si at Menneskesønnen skal ophøies? Hvem er denne Menneskesønn? (aiōn g165)
ตทา โลกา อกถยนฺ โสภิษิกฺต: สรฺวฺวทา ติษฺฐตีติ วฺยวสฺถาคฺรนฺเถ ศฺรุตมฺ อสฺมาภิ: , ตรฺหิ มนุษฺยปุตฺร: โปฺรตฺถาปิโต ภวิษฺยตีติ วากฺยํ กถํ วทสิ? มนุษฺยปุโตฺรยํ ก: ? (aiōn g165)
35 Jesus sa da til dem: Ennu en kort stund er lyset iblandt eder; vandre den stund I har lyset, forat ikke mørket skal komme over eder; den som vandrer i mørket, vet ikke hvor han går hen.
ตทา ยีศุรกถายทฺ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมฺ อลฺปทินานิ โชฺยติราเสฺต, ยถา ยุษฺมานฺ อนฺธกาโร นาจฺฉาทยติ ตทรฺถํ ยาวตฺกาลํ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ โชฺยติสฺติษฺฐติ ตาวตฺกาลํ คจฺฉต; โย ชโน'นฺธกาเร คจฺฉติ ส กุตฺร ยาตีติ น ชานาติฯ
36 Tro på lyset den stund I har lyset, forat I kan bli lysets barn! Dette talte Jesus, og han gikk bort og skjulte sig for dem.
อเตอว ยาวตฺกาลํ ยุษฺมากํ นิกเฏ โชฺยติราเสฺต ตาวตฺกาลํ โชฺยตีรูปสนฺตานา ภวิตุํ โชฺยติษิ วิศฺวสิต; อิมำ กถำ กถยิตฺวา ยีศุ: ปฺรสฺถาย เตภฺย: สฺวํ คุปฺตวานฺฯ
37 Men enda han hadde gjort så mange tegn for deres øine, trodde de ikke på ham,
ยทฺยปิ ยีศุเสฺตษำ สมกฺษมฺ เอตาวทาศฺจรฺยฺยกรฺมฺมาณิ กฺฤตวานฺ ตถาปิ เต ตสฺมินฺ น วฺยศฺวสนฺฯ
38 forat det ord av profeten Esaias skulde opfylles som han har sagt: Herre! hvem trodde det budskap vi hørte, og for hvem blev Herrens arm åpenbaret?
อเตอว ก: ปฺรเตฺยติ สุสํวาทํ ปเรศาสฺมตฺ ปฺรจาริตํ? ปฺรกาศเต ปเรศสฺย หสฺต: กสฺย จ สนฺนิเธา? ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทินา ยเทตทฺ วากฺยมุกฺตํ ตตฺ สผลมฺ อภวตฺฯ
39 Og de kunde ikke tro, fordi Esaias atter har sagt:
เต ปฺรเตฺยตุํ นาศนฺกุวนฺ ตสฺมินฺ ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทิ ปุนรวาทีทฺ,
40 Han har blindet deres øine og forherdet deres hjerte, forat de ikke skal se med øinene og forstå med hjertet og omvende sig, så jeg kunde læge dem.
ยทา, "เต นยไน รฺน ปศฺยนฺติ พุทฺธิภิศฺจ น พุธฺยนฺเต ไต รฺมน: สุ ปริวรฺตฺติเตษุ จ ตานหํ ยถา สฺวสฺถานฺ น กโรมิ ตถา ส เตษำ โลจนานฺยนฺธานิ กฺฤตฺวา เตษามนฺต: กรณานิ คาฒานิ กริษฺยติฯ "
41 Dette sa Esaias fordi han så hans herlighet og talte om ham.
ยิศยิโย ยทา ยีโศ รฺมหิมานํ วิโลกฺย ตสฺมินฺ กถามกถยตฺ ตทา ภวิษฺยทฺวากฺยมฺ อีทฺฤศํ ปฺรกาศยตฺฯ
42 Allikevel var det mange som trodde på ham, også av rådsherrene, men for fariseernes skyld bekjente de det ikke, forat de ikke skulde bli utstøtt av synagogen;
ตถาปฺยธิปตินำ พหวสฺตสฺมินฺ ปฺรตฺยายนฺฯ กินฺตุ ผิรูศินสฺตานฺ ภชนคฺฤหาทฺ ทูรีกุรฺวฺวนฺตีติ ภยาตฺ เต ตํ น สฺวีกฺฤตวนฺต: ฯ
43 for de vilde heller ha ære av mennesker enn ære av Gud.
ยต อีศฺวรสฺย ปฺรศํสาโต มานวานำ ปฺรศํสายำ เต'ปฺริยนฺตฯ
44 Men Jesus ropte og sa: Den som tror på mig, tror ikke på mig, men på ham som har sendt mig,
ตทา ยีศุรุจฺไจ: การมฺ อกถยทฺ โย ชโน มยิ วิศฺวสิติ ส เกวเล มยิ วิศฺวสิตีติ น, ส มตฺเปฺรรเก'ปิ วิศฺวสิติฯ
45 og den som ser mig, ser ham som har sendt mig.
โย ชโน มำ ปศฺยติ ส มตฺเปฺรรกมปิ ปศฺยติฯ
46 Jeg er kommet som et lys til verden, forat hver den som tror på mig, ikke skal bli i mørket.
โย ชโน มำ ปฺรเตฺยติ ส ยถานฺธกาเร น ติษฺฐติ ตทรฺถมฺ อหํ โชฺยติ: สฺวรูโป ภูตฺวา ชคตฺยสฺมินฺ อวตีรฺณวานฺฯ
47 Og dersom nogen hører mine ord og ikke tar vare på dem, så dømmer ikke jeg ham; for jeg er ikke kommet for å dømme verden, men for å frelse verden;
มม กถำ ศฺรุตฺวา ยทิ กศฺจินฺ น วิศฺวสิติ ตรฺหิ ตมหํ โทษิณํ น กโรมิ, ยโต เหโต รฺชคโต ชนานำ โทษานฺ นิศฺจิตานฺ กรฺตฺตุํ นาคตฺย ตานฺ ปริจาตุมฺ อาคโตสฺมิฯ
48 den som forkaster mig og ikke tar imot mine ord, har den som dømmer ham: det ord jeg har talt, det skal dømme ham på den ytterste dag.
ย: กศฺจินฺ มำ น ศฺรทฺธาย มม กถํ น คฺฤหฺลาติ, อนฺยสฺตํ โทษิณํ กริษฺยติ วสฺตุตสฺตุ ยำ กถามหมฺ อจกถํ สา กถา จรเม'นฺหิ ตํ โทษิณํ กริษฺยติฯ
49 For jeg har ikke talt av mig selv, men Faderen, som har sendt mig, han har gitt mig befaling om hvad jeg skal si og hvad jeg skal tale,
ยโต เหโตรหํ สฺวต: กิมปิ น กถยามิ, กึ กึ มยา กถยิตวฺยํ กึ สมุปเทษฺฏวฺยญฺจ อิติ มตฺเปฺรรยิตา ปิตา มามาชฺญาปยตฺฯ
