Jobs 8
1 Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:
Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?
«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
3 Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?
Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
4 Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.
Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
5 Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,
Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
6 hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,
Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
7 og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.
Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
8 For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut
Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
9 - for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -
(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
10 de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.
Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
11 Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?
Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
12 Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.
Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
13 Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;
Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
14 hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.
Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
15 Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.
У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
16 Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;
У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
17 om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.
Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
18 Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.
Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
19 Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.
Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
20 Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.
Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
21 Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.
У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
22 De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.
Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
