Jobs 8
1 Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:
Nanoiñe amy zao t’i Bildade nte-Sohy:
2 Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?
Pak’ombia te ho saontsie’o o raha zao? Ampara ombia te ho tio-bey avao o entam-palie’oo?
3 Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?
Mengohen’ Añahare hao ty zaka? Ampiolahe’ i El-Sadai hao ty hatò?
4 Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.
Ie nandilats’ azo o ana’oo, le nasese’e ami’ty haozara’ o fiodia’eo.
5 Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,
Aa naho nitsoehe’o t’i Andrianañahare vaho ty fiferenaiña’ i El-Sadai,
6 hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,
naho malio naho vantan-drehe, le hivañona’e hampipoly i akiban-kavantaña’oy.
7 og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.
Le ndra te nikede ty fifotora’o, hitombo ho ra’elahy ty figadoña’o.
8 For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut
Ehe añontaneo i sà’ taoloy vaho imaneo o nitsikarahen-droae’eo,
9 - for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -
Bahimo tika fa toly omale avao, mbore talinjo ambone’ ty tane toy o andron-tikañeo.
10 de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.
Aa vaho tsy ho toroa’ iareo hao, hisaontsy ama’o, hañakatse entañe boak’ añ’arofo’ iareo ao?
11 Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?
Mahafitiry hao ty vinda lehe tsy an-tane hinake? Hitiry tsy aman-drano hao ty vondro?
12 Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.
Ie maindoñe, tsy nibiraeñe, le mbe miheatse aolo’ ze hene rongoñe.
13 Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;
Izay ty lala’ o mañaliño an’ Andrianañahareo; toe modo fitamàñe ty tsy aman-Kake.
14 hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.
Ie maràntsañe ty fiatoa’e; naho fararotse ty fatokisa’e.
15 Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.
Hiatoa’e ty anjomba’e fe tsy hahafijadoñe; vontitire’e fe tsy leo’e.
16 Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;
Maindoñindoñe re añatrefa’ i àndroy andrevaha’ o tsampa’eo i golobo’ey,
17 om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.
vandindire’ o vaha’eo ty votrim-bato, i traño-vatoo nitsifira’ iareoy.
18 Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.
Ie ombotañe amy toe’ey, le ho lañe’e, ami’ty hoe, Mbe lia tsy nahatrea azo iraho.
19 Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.
Eka, Izay ty haeha’ i lia’ey, mbe hitiry amo debokeo ka ty ila’e.
20 Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.
Oniño te tsy ho farien’ Añahare ty vañoñe vaho tsy ho tohaña’e o lo-tserekeo.
21 Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.
Mbe ho lifore’e fiankahafañe ty falie’o naho o fivimbi’oo am-pazake.
22 De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.
Ho saroñen-kasalarañe ze malaiñe azo, ho modo ty kivoho’ o tsivokatseo.
