Jobs 8
1 Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:
Tete Suhitɔ, Bildad ɖo nya ŋu na Hiob be,
2 Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?
“Va se ɖe ɣe ka ɣie nànɔ nya siawo gblɔm? Wò nyawo nye yaƒoƒo sesẽ ɖeɖe ko.
3 Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?
Ɖe Mawu atso afia ŋkunɔa? Ɖe Ŋusẽkatãtɔ la atrɔ nya dzɔdzɔe abua?
4 Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.
Esi viwòwo wɔ nu vɔ̃ ɖe eŋu la, etsɔ wo de asi na tohehe si woƒe nu vɔ̃ dze na.
5 Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,
Gake ne àkpɔ Mawu dzi ɖa, aƒo koko na Ŋusẽkatãtɔ la,
6 hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,
ekema ne èle dzadzɛe, le dzɔdzɔe, fifia gɔ̃ hã la, atso le tawò eye wòagaɖo wò te, ada wò ɖe teƒe si wòle be nànɔ.
7 og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.
Wò gɔmedzedze anɔ sue gake emegbe àdzi asɔ gbɔ ɖe edzi.
8 For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut
“Bia dzidzime siwo do ŋgɔ, eye nàkpɔe ɖa be nu ka wo fofowo srɔ̃ mahã,
9 - for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -
elabena míawo la, etsɔviwo míenye, míenya naneke o eye míaƒe ŋkekewo le anyigba dzi le abe vɔvɔli ko ene.
10 de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.
Ɖe womafia nu wò, agblɔe na wò oa? Ɖe womagblɔ nya na wò tso woƒe gɔmesese me oa?
11 Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?
Ɖe keti miena, tsina ƒlaluu ɖe teƒe si sii mele oa? Ɖe aƒla awɔ nyuie ne mekpɔ tsi oa?
12 Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.
Esi wogale mumu ko eye womeɖo sisi me haɖe o la, woyrɔna kaba wu gbe si le gbedzi.
13 Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;
Aleae wòvaa emee na ame siwo katã ŋlɔ Mawu be eye nenemae Mawumavɔ̃lawo ƒe mɔkpɔkpɔ tsrɔ̃nae.
14 hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.
Nu si ŋu wòɖo dzi ɖo la meɖo ŋusẽ o eye nu si wòde mee la nye yiyiɖɔ.
15 Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.
Ede me eƒe ɖɔ eye wòlã, eku ɖe eŋu, gake etso ɖe eƒe asi me.
16 Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;
Ɖeko wòle abe ati si wode tsii nyuie le ŋdɔgbe ene ekekea eƒe alɔwo ɖe abɔa me,
17 om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.
eƒe kewo blana ɖe agakpe geɖewo ŋu eye wodia teƒe le kpewo dome.
18 Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.
Gake ne wohoe le enɔƒe la, teƒe la gbea nu le egbɔ eye wògblɔna be, ‘Nyemekpɔ wò kpɔ o.’
19 Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.
Vavã eƒe agbe yrɔna eye atiku bubuwo miena ɖe eteƒe.
20 Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.
“Enye nyateƒe be Mawu megbea ame si ŋu fɔɖiɖi mele o alo doa ŋusẽ nu vɔ̃ɖi wɔlawo ƒe asi o.
21 Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.
Ke hã la, agana nukoko nayɔ wò nu me fũu, eye wòatsɔ dzidzɔɣli ayɔ wò nuyiwo nu.
22 De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.
Ŋukpe alé wò futɔwo eye ame vɔ̃ɖiwo ƒe agbadɔwo maganɔ anyi o.”
