Jobs 8
1 Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?
Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
3 Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?
Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
4 Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.
Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
5 Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,
Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
6 hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,
Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
7 og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.
Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
8 For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut
Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
9 - for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -
Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
10 de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.
Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
11 Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?
Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
12 Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.
Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
13 Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;
Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
14 hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.
Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
15 Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.
Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
16 Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;
Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
17 om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.
Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
18 Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.
Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
19 Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.
Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
20 Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.
Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
21 Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.
Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
22 De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.
Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
