Jobs 7

1 Er ikke et menneskes liv på jorden en krigstjeneste, og hans dager som en dagarbeiders dager?

“Donge dhano nigi tich matek e piny? Donge ndalone chalo gi ndalo mag ngʼat mondiki kuom kinde machwok?

2 Lik en træl som higer efter skygge, og lik en dagarbeider som venter på sin lønn,

Mana kaka misumba ma gombo ni seche mag odhiambo ochop piyo, kata ka ngʼama ondiki marito chudo mare gi geno,

3 således har jeg fått i eie måneder fulle av nød, og møiefulle netter er falt i min lodd.

e kaka an bende osemiya dweche maonge ohala kod otieno mopongʼ gi chandruok.

4 Når jeg legger mig, da sier jeg: Når skal jeg stå op? Og lang blir aftenen, og jeg blir trett av å kaste mig hit og dit inntil morgenlysningen.

Ka adhi nindo to piny ok runa piyo kendo aparora ni abiro aa malo sa adi? Piny budhona kapok oru, kendo apuodora koni gi koni nyaka okinyi.

5 Mitt kjøtt er klædd med makk og med skorper som av jord; min hud skrukner og brister.

Denda kute gi adhonde opongʼo, pien denda mbala omako kendo chwer tutu.

6 Mine dager farer hurtigere avsted enn en veverskyttel, og de svinner bort uten håp.

“Ndalo mar ngimana dhiyo mapiyo moloyo masind jachwe usi, kendo orumo piyo maonge geno.

7 Kom i hu at mitt liv er et pust! Aldri mere skal mitt øie se noget godt.

Yaye Nyasaye, parie kaka ngimana en mana muya nono; wengena ok nochak one mor kendo.

8 Den som nu ser mig, skal ikke mere få øie på mig; når dine øine søker efter mig, er jeg ikke mere.

Wenge makoro nena sani ok nochak onena kendo, gibiro dwara to ok gininena.

9 En sky blir borte og farer avsted; således er det med den som farer ned til dødsriket - han stiger ikke op derfra, (Sheol h7585)

Mana kaka bor polo rumo mi lal nono, e kaka ngʼat miyiko e liel ok duogi. (Sheol h7585)

10 han vender ikke mere tilbake til sitt hus, og hans sted kjenner ham ikke lenger.

Ok nodwogi e ode kendo; kar dakne ok nongʼeye kendo.

11 Så vil da heller ikke jeg legge bånd på min munn; jeg vil tale i min ånds trengsel, jeg vil klage i min sjels bitre smerte.

“Emomiyo ok anyal lingʼ; abiro wacho lit manie chunya, abiro nyiso pek ma an-go e chunya nikech mirima ma an-go.

12 Er jeg et hav eller et havuhyre, siden du setter vakt over mig?

An nam, koso an ondiek nam momiyo ogona agengʼa kama?

13 Når jeg sier: Min seng skal trøste mig, mitt leie skal hjelpe mig å bære min sorg,

Ka aparo ni kitandana biro hoya kendo ni piendena mayom biro dwoko chandruokna chien,

14 da skremmer du mig med drømmer og forferder mig med syner.

to eka pod ibwoga gi lek magalagala kendo imiya luoro gi fweny mayoreyore,

15 Derfor foretrekker min sjel å kveles - heller døden enn disse avmagrede ben!

momiyo koro daher mondo adera kendo atho, moloyo bedo gi ringruok ma an-goni.

16 Jeg er kjed av dette; jeg lever ikke evindelig; la mig være, for mine dager er et pust.

Achayo ngimana; ok agomb kata medo bedo mangima. Weya mos; ndalo mag ngimana onge gi tiende.

17 Hvad er et menneske, at du gir så meget akt på ham og retter dine tanker på ham,

“Yaye Nyasaye, dhano to en angʼo momiyo ikawe ka gima lich kendo isiko ipare ndalo duto,

18 at du opsøker ham hver morgen og prøver ham hvert øieblikk?

koso angʼo momiyo isiko inone okinyi kokinyi kendo iteme sa ka sa?

19 Hvor lenge skal det vare før du vender dine øine bort fra mig? Vil du ikke slippe mig til jeg får svelget mitt spytt?

Yaye Nyasaye, bende diweye ngʼiya, kata kuom thuolo matin kende?

20 Har jeg syndet, hvad ondt gjorde jeg da mot dig, du menneskevokter? Hvorfor har du gjort mig til skive for dig, så jeg er mig selv til byrde?

Yaye jarang ji-ni, kata bed ni asetimo richo, to en angʼo ma asetimoni? Angʼo momiyo an ema inena? Koso dibed ni asebedoni tingʼ mapek mohingi?

21 Og hvorfor tilgir du ikke min brøde og forlater mig min misgjerning? For nu må jeg legge mig i støvet; når du søker mig, er jeg ikke mere.

Angʼo momiyo idagi ngʼwonona kuom ketho maga kendo itamori wena richoga? Nikech koro abiro tho machiegni; ibiro manya, to ok enonwangʼa.”