Jobs 6
1 Da tok Job til orde og sa:
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;
17 men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.
18 Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.
19 Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.
21 Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.
22 Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.
27 Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
