Jobs 6
1 Da tok Job til orde og sa:
| و ایوب جواب داده، گفت: | ۱ |
2 Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!
| «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند. | ۲ |
3 For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.
| زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد. | ۳ |
4 For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.
| زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند. | ۴ |
5 Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?
| آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟ | ۵ |
6 Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?
| آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟ | ۶ |
7 Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.
| جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است. | ۷ |
8 Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!
| «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد! | ۸ |
9 Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!
| و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد! | ۹ |
10 Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.
| آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم. | ۱۰ |
11 Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?
| من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟ | ۱۱ |
12 Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?
| آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟ | ۱۲ |
13 Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?
| آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟ | ۱۳ |
14 Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.
| حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید. | ۱۴ |
15 Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,
| اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند. | ۱۵ |
16 som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;
| که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است. | ۱۶ |
17 men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.
| وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند. | ۱۷ |
18 Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.
| کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند. | ۱۸ |
19 Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;
| کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند. | ۱۹ |
20 de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.
| از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند. | ۲۰ |
21 Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.
| زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید. | ۲۱ |
22 Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,
| آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟ | ۲۲ |
23 at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?
| یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟ | ۲۳ |
24 Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!
| «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم. | ۲۴ |
25 Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?
| سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟ | ۲۵ |
26 Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.
| آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟ | ۲۶ |
27 Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.
| یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید. | ۲۷ |
28 Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?
| پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت. | ۲۸ |
29 Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.
| برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است. | ۲۹ |
30 Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?
| آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟ | ۳۰ |
