Jobs 6
1 Da tok Job til orde og sa:
Əyyub belə cavab verdi:
2 Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!
«Kaş bu dərdim çəkiləydi, Bütün ağrılarım tərəziyə qoyulaydı.
3 For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.
Onda dənizlərin qumundan ağır gələrdi, Ona görə tez bu sözləri dedim.
4 For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.
Həqiqətən, Külli-İxtiyarın oxları köksümdədir, Ruhum onların zəhərlərini içir. Allahın dəhşətləri mənə hücum çəkir.
5 Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?
Ot olanda vəhşi eşşək anqırarmı? Yem tapanda öküz heç böyürərmi?
6 Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?
Duzsuz, şit yeməyi yemək olarmı? Yumurta ağının dadı varmı?
7 Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.
Belə yeməklərə əl vurmaq istəmirəm, Onlardan iyrənirəm.
8 Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!
Kaş arzuma çataydım, Allah mənə həsrətində olduğumu verəydi,
9 Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!
Lütf edib məni əzsə belə, Əldən cəld olub həyatımın bağını kəssə belə,
10 Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.
Mən yenə ovunardım, Bu amansız dərdimə baxmayaraq Müqəddəs Olanın sözlərini inkar etmədiyimə görə sevinərdim.
11 Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?
Nə gücüm var ki, gözləyim? Sonum nə qədərdir ki, səbir edim?
12 Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?
Daş qədər güclüyəmmi? Ətim tuncdandırmı?
13 Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?
Əlacsız qalanda Özümə kömək etməyə gücüm çatarmı?
14 Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.
İnsan Külli-İxtiyarın qorxusundan vaz keçsə belə, Çarəsiz qalanda ona dostun sədaqəti gərəkdir.
15 Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,
Qardaşlarım mənə bir vadi kimi xəyanət etdi, Çaylar kimi axıb getdi.
16 som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;
Bu vadilər buzlar əriyəndə daşar, Qar suları ilə dolar.
17 men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.
Bu vadilər quraq vaxtı quruyar, İstidə yataqlarından yox olar.
18 Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.
Bu vadilərə görə karvanlar yolunu azar, Səhraya çıxanda həlak olar.
19 Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;
Temanın karvanları su axtarar, Səbadan gələn səyyahlar ora ümid bağlar.
20 de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.
Amma ora çatanda ümid bağladıqlarına peşman olar, Mat-məəttəl qalar.
21 Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.
İndi siz də mənim üçün bir heç olmusunuz, Bu dəhşətə baxıb qorxursunuz.
22 Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,
Mən demişəmmi “Mənə nəyisə verin, Var-dövlətinizdən mənə rüşvət göndərin?
23 at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?
Yaxud da məni düşmən əlindən qurtarın, Zalımların əlindən azad edin?”
24 Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!
Mən susum, siz mənə öyrədin, Nə səhv etmişəmsə, mənə göstərin.
25 Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?
Doğru söz kəsərli olar, Sizin bu iradınız bəs nəyi sübut edir?
26 Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.
Niyə sözlərimi qınamaq istəyirsiniz? Niyə mən biçarənin dediyini boşboğazlıq sanırsınız?
27 Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.
Yetim üçün belə, püşk atırsınız, Dostunuzu satırsınız.
28 Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?
İndi lütf edib mənə baxın, Bax mən üzünüzə ağ yalan demərəm.
29 Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.
Atın haqsızlığı, haqsızlıq etməyin, Düşünün ki, bu davada mən haqlıyam.
30 Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?
Dilimdən haqsız söz çıxırmı? Pis şeyləri ağzıma alırammı?
