Jobs 41
1 Kan du dra Leviatan op med en krok og trykke dens tunge ned med et snøre?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Kan du sette en sivline i dens nese og gjennembore dens kjeve med en krok?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Vil den rette mange ydmyke bønner til dig eller tale blide ord til dig?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Vil den gjøre en pakt med dig, så du kan få den til din træl for all tid?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Kan du leke med den som med en fugl og binde den fast for dine små piker?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 Kan et lag av fiskere kjøpslå om den, stykke den ut mellem kjøbmennene?
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Kan du fylle dens hud med spyd og dens hode med harpuner?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Prøv å legge hånd på den! Den strid skal du komme til å minnes og ikke gjøre det igjen!
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Nei, den som våger slikt, hans håp blir sveket; allerede ved synet av den styrter han til jorden.
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
