Jobs 4

1 Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:

Awo Erifaazi Omutemani n’ayanukula ng’agamba nti,

2 Om en prøvde å tale et ord til dig, vilde du da ta det ille op? Men hvem kan vel holde sine ord tilbake?

“Omuntu bw’anaayogera naawe onoonyiiga? Naye ani ayinza okusirika obusirisi?

3 Du har selv vist mange til rette, og maktløse hender styrket du;

Laba, wayigiriza bangi, emikono eminafu wagizzaamu amaanyi.

4 dine ord reiste den snublende op, og synkende knær gjorde du sterke.

Ebigambo byo byanyweza abaali bagwa, era ng’ozzaamu amaanyi amaviivi agaali gakankana.

5 Men nu, når det gjelder dig selv, blir du utålmodig, når det rammer dig, blir du forferdet.

Naye kaakano kikutuuseeko, oweddemu amaanyi; kikutte ku ggwe n’oggwaawo!

6 Er ikke din gudsfrykt din tillit, din ulastelige ferd ditt håp?

Okutya Katonda wo si bwe bwesige bwo, n’obwesimbu bwo si ly’essuubi lyo?

7 Tenk efter: Hvem omkom uskyldig, og hvor gikk rettskafne til grunne?

“Kaakano lowooza; ani ataliiko musango eyali azikiridde? Oba wa abatuukirivu gye baali bamaliddwawo?

8 Efter det jeg har sett, har de som pløide urett og sådde nød, også høstet det.

Okusinziira ku kyendabye; abo abateekateeka okukola ebibi era ne basiga ebitali bya butuukirivu, bakungula bizibu.

9 De omkom for Guds ånde, og for hans vredes pust blev de til intet.

Bazikirizibwa omukka Katonda gw’assa, bamalibwawo obusungu bwe.

10 Løvens brøl og dens fryktelige røst hørtes ikke lenger, og ungløvenes tenner blev knust.

Okuwuluguma kw’empologoma, n’eddoboozi ly’empologoma enkambwe, n’amannyo g’empologoma ento gamenyeka.

11 Løven omkom av mangel på rov, og løvinnens unger blev adspredt.

Empologoma ey’amaanyi ezikirira olw’okubulwa omuyiggo, n’obwana bw’empologoma busaasaana.

12 Og til mig stjal sig et ord; det lød for mitt øre som en hvisken,

“Nategeezebwa ekigambo eky’ekyama, ne nkitegera okutu.

13 under skiftende tanker ved nattlige syner, når dyp søvn faller på menneskene.

Wakati mu birowoozo n’okwolesebwa kw’ekiro ng’otulo otungi tukutte omuntu,

14 Frykt og beven kom over mig, så alle mine ben tok til å skjelve.

okutya n’okukankana byankwata ne bireetera amagumba gange okunyegenya.

15 Og en ånd fór forbi mitt åsyn; hårene på mitt legeme reiste sig.

Omwoyo gw’ayita mu maaso gange, obwoya bw’oku mubiri gwange ne buyimirira.

16 Den blev stående, men jeg skjelnet ikke klart hvorledes den så ut - det var en skikkelse som stod der for mine øine; jeg hørte en stille susen og en røst:

Ne buyimirira butengerera, naye saasobola kwetegereza ndabika yaabwo, n’ekifaananyi kyali mu maaso gange, ne wabaawo akasiriikiriro, ne ndyoka mpulira eddoboozi nga ligamba nti,

17 Er et menneske rettferdig for Gud, eller en mann ren for sin skaper?

‘Omuntu afa ayinza okuba omutuukirivu okusinga Katonda? Omuntu ayinza okuba omulongoofu okusinga Omutonzi we?

18 Se, på sine tjenere stoler han ikke, og hos sine engler finner han feil,

Obanga abaddu be tabeesiga, nga bamalayika be abalanga ensobi

19 hvor meget mere da hos dem som bor i hus av ler, og som har sin grunnvoll i støvet - de som knuses lettere enn møll.

kale kiriba kitya, abo abasula mu z’ebbumba ezirina emisingi egiri mu nfuufu, ababetentebwa n’okusinga ekiwojjolo?

20 Fra morgen til aften - så er de sønderslått; uten at nogen akter på det, går de til grunne for alltid.

Bamalibwawo wakati w’amakya n’akawungeezi, bazikirira emirembe n’emirembe awatali abafaako.

21 Blir ikke teltsnoren dradd ut hos dem? De dør, men ikke i visdom.

Omuguwa gwa weema yaabwe gusimbulwa munda, ne bafa ng’abasirusiru.’”